Ik heb het helemaal gehad met dat ziek zijn.
Met de pijn in mijn oor, kaak, kies en hoofd.
Met de snotterige neus en de vermoeidheid.
Gisteren zou ik naar een feestje gaan waar ik super veel zin in had.
Maar ik had er de puf gewoon niet voor.
Ho, stop riep mijn lichaam, je mag best rennen, maar niet jezelf voorbij. Vandaag kwam er een vriendinnetje op bezoek. Die ik al veel te lang niet gezien had. Geef puf om de stad in te gaan dus zit ik zoutzakkerig nog aan mijn ontbijtje als ze aanbelt.
Ik verzin een leuke activiteit voor ons zodat het niet zo opvalt dat ik eigenlijk maar een beetje gaar ben.
Als ze weg is zit ik heel lang maar een beetje voor me uit te staren. Tot ik op een idee kom, ik ga muffins bakken. Normaal hou ik niet van bakken. Want bakken is saai, en je moet steeds zolang wachtten. maar vandaag hou ik van saai. En ook van wachtten.
En maar wachtten……
klaar!!!!
