Hallo Carolien,
Over een uurtje of 4 sta jij hier voor de deur. Omdat je vrijwilligerswerk gaat doen bij iets cultureels, culinair’s bij mij om de hoek. Niet dat jij er een idee van hebt hoe dicht het bij mij in de buurt is. Want meer dan een plaatsnaam weten we niet van elkaar. En zelfs dat niet. Bij jouw vorige Rotterdam bezoek had ik wat jou betreft net zo goed in oost Groningen kunnen wonen. En ik wil jou altijd in Utrecht neer zetten. Terwijl je daar toch echt niet woont.
Ontzettend leuk trouwens dat je zoveel vrijwilligerswerk doet. Dat was ook waarom ik direct en zonder aarzelen ja zei toen je vroeg of je dan hier langs mocht komen voor een logeerpartijtje. Met mijn ex-vriendinnetje leefde wij onder het minimum inkomen nadat zij besloot haar baan op te zeggen en terug te gaan naar school.
Een uitkering aanvragen wilde ze niet, bang dat al onze uitgaven dan verantwoord moesten worden. Waarschijnlijk had ze daar ook geen recht op, want zelf haar baan opgezegd. Bovendien was ze daar te trots voor. En voor studiefinanciering moest je full time naar school. Terwijl zijn parttime naar school ging in de hoop een betaalde stage te vinden. Maar probeer maar eens een bedrijf te vinden dat jou een loon wil betalen voor iets dat je nog niet kunt.
Je kunt je dus voorstellen dat we erg weinig geld hadden, ik verdiende geloof ik 800 euro en de vaste lasten waren al iets van 700 euro. Daarnaast was mevrouw een stevige roker die ook graag van die andere groene plantjes rookte. Een behoorlijke kostenpost dus. Voor leuke dingen was geen geld. En daar wordt je creatief van. Dus gingen we met Oxfam Novib naar Lowlands. Organiseerde ik bandjes avonden in Apollo (een homojongeren vereniging, die recentelijk helaas ter zielen is gegaan, maar ze hebben heel lang bestaan), en kluste ik wat bij als Spoorkjesjuf, al had dat toen nog geen naam.
Eigenlijk is dit dus meer een reactie op je vorige, vorige brief. Gewoon omdat ik je wilde laten weten dat ik herken wat je doet. De eindjes aan elkaar knopen, er het beste van maken. En als het niet op de ene manier kan, dan maar op de andere manier. Ik geniet trouwens heel erg van het vrijwilligerswerk op Lowlands, maar omdat ik niet de plek in wil nemen van iemand die alleen maar naar het festival kan door vrijwilligerswerk te doen, koop ik een kaartje als ik er het geld voor heb.
Over je laatste brief valt ook van alles te zeggen. Maar eigenlijk kan dat niet zonder de activiste in mij, en waarschijnlijk ook in jou wakker te maken. Seksueel misbruik, date rapes, of aanranding, ooit stelde iemand dat iedere vrouw hier mee te maken krijgt in haar leven. En hoe verdrietig dat ook is, ergens geloof ik dat wel. Deze stelling werd voor een publiek vol vrouwen gedaan. Er werd gevraagd je hand op te steken als nog nooit iemand nare (seksuele) opmerkingen had gemaakt, je ongewenst had aangeraakt of verkracht. Niemand stak haar hand op.
En dus maakte wij met het meidenwerk weer een nieuw programma waarin de weerbaarheid van meisjes versterkt werd. Werd en gesproken en nagedacht over programma’s waarin jongens moesten leren dat nee ook echt nee betekend. En deden wij de dingen die de generatie voor ons ook al had gedaan. Natuurlijk met het idee dat onze aanpak zalig makend was. Dat iedereen het nu wel een keertje zou begrijpen, en dat seksueel geweld op zou houden.
En natuurlijk trof ik mezelf in die periode huilend aan op een wc. Omdat een vriend probeerde seks met mij te hebben, en ik daar niet op zat te wachten. Want ik viel op meisjes. Ik heb mezelf opgesloten in de badkamer. Terwijl hij stond te bonken of ik de deur open wilde doen. Toen ik de deur open deed begon het van voor af aan. Hij probeerde mij in bed te krijgen, en ik krijste hysterisch. Tot ik weer de kans kreeg mezelf op te sluiten in de badkamer. Daar ben ik gebleven tot de rest wakker was. De volgende dag was ik misselijk. Ik voelde me vies. Ik denk dat ik bij ieder treinstation heb gekotst. Toen ik vertelde wat er was gebeurd kreeg ik te horen dat hij het vast niet expres had gedaan. Dat het een goede jongen was. Dat hij gewoon erg onervaren was en zijn grenzen niet zo goed kende. Ik begon te geloven dat het aan mij lag. En dus werd hij mijn eerste vriendje. De afstand was alleen zo groot dat we elkaar nooit zagen. Ik geloof dat hij echt wel een soort obsessie voor mij had, en heus het beste met me voor had. Maar nu ik hem ouder zie worden vanaf de zijlijn geloof ik niet perse in zijn onschuldigheid en zijn goedheid. Hij wilde iets en heeft dat geprobeerd te krijgen, wat de prijs ook was. Helaas was ik het object en de prijs.Heb jij ooit nog contact gehad met die vriend? Hebben jullie de kans gehad erover te praten? Of is het contact gewoon verbroken en dat was dat?Veel lies, en tot straks,
Laura meidenwerk weer een nieuw programma waarin de weerbaarheid van meisjes versterkt werd. Werd en gesproken en nagedacht over programma’s waarin jongens moesten leren dat nee ook echt nee betekend. En deden wij de dingen die de generatie voor ons ook al had gedaan. Natuurlijk met het idee dat onze aanpak zalig makend was. Dat iedereen het nu wel een keertje zou begrijpen, en dat seksueel geweld op zou houden.
En natuurlijk trof ik mezelf in die periode huilend aan op een wc. Omdat een vriend probeerde seks met mij te hebben, en ik daar niet op zat te wachten. Want ik viel op meisjes. Ik heb mezelf opgesloten in de badkamer. Terwijl hij stond te bonken of ik de deur open wilde doen. Toen ik de deur open deed begon het van voor af aan. Hij probeerde mij in bed te krijgen, en ik krijste hysterisch. Tot ik weer de kans kreeg mezelf op te sluiten in de badkamer. Daar ben ik gebleven tot de rest wakker was. De volgende dag was ik misselijk. Ik voelde me vies. Ik denk dat ik bij ieder treinstation heb gekotst. Toen ik vertelde wat er was gebeurd kreeg ik te horen dat hij het vast niet expres had gedaan. Dat het een goede jongen was. Dat hij gewoon erg onervaren was en zijn grenzen niet zo goed kende. Ik begon te geloven dat het aan mij lag. En dus werd hij mijn eerste vriendje. De afstand was alleen zo groot dat we elkaar nooit zagen. Ik geloof dat hij echt wel een soort obsessie voor mij had, en heus het beste met me voor had. Maar nu ik hem ouder zie worden vanaf de zijlijn geloof ik niet perse in zijn onschuldigheid en zijn goedheid. Hij wilde iets en heeft dat geprobeerd te krijgen, wat de prijs ook was. Helaas was ik het object en de prijs.Heb jij ooit nog contact gehad met die vriend? Hebben jullie de kans gehad erover te praten? Of is het contact gewoon verbroken en dat was dat?Veel lies, en tot straks,
Laura
Auteur: Miss Laura Artemis
Hallo! Ik ben Miss Artemis, beter bekend als Laura. Een meisje van 31 uit Rotterdam. Een heksje, die gek is op poppetjes tekenen, vooral als ze Kawaii zijn. Ook hou ik van snailmail (je weet wel echte post met postzegels enzo), heb ik een beginnende verzameling washi tape en ben ik gek op sprookjes en mythologie natuurlijk. (Vandaar Miss Artemis). Evenals Artemis heb ik wel iets met kinderen, ik werk in de kinderopvang. Van jagen heb ik dan weer minder kaas gegeten, maar wat wil je, als vegetariër.
Welkom in mijn stadse sprookje, loop met me mee, en laat je verwonderen.
Toon alle berichten van Miss Laura Artemis
Eén gedachte over “Brieven aan Carolien over logeerpartijtjes enzo”