wat ga je doen, met de rest van je leven?

Ik roep al tijden dat ik nu echt weer ga bloggen. Structureel en systematisch. Iets met thema’s enzo. Maar uiteindelijk komt het erop neer dat ik dan toch weer een filmpje op ga nemen voor Sprookjesjuf, of alleen blog als ik vind dat ik echt iets te vertellen heb.

Van het weekend besloot ik dat het nu wel weer de tijd is dat ik echt iets te vertellen heb. En dat ik daar graag over wil bloggen.

Zoals mijn lezers, voor zover ik die nog heb, nu ik jullie zo verwaarloosd heb, wel weten, werk ik in de kinderopvang. Dat doe ik al jaren en met heel veel plezier.
Ik werk een ochtend in de week op een peuterspeelzaal, 4 middagen op een overblijf en 5 middagen op buitenschoolse opvang. Vorig jaar werkte ik nog 3 ochtenden op de peuterspeelzaal, Maar omdat het een erg onzekere werksoort is, waar het ieder jaar weer onduidelijk is of er dit jaar wel subsidies blijven bestaan en of het werk daarmee kan voortbestaan besloot ik voor zekerheid te gaan. En weer terug te gaan naar de overblijf. Bovendien sloten de uren van de overblijf beter aan op de buitenschoolse opvang. En kon ik op deze manier achter elkaar doorwerken in plaats van midden op de dag een pauze te hebben van 3 uur.

Ik had mijn keuze nog maar net gemaakt of de geruchten begonnen. De overblijf zou van vorm gaan veranderen, wat er zou veranderen was nog onduidelijk. Maar regel en wetgeving zorgde ervoor dat de huidige vorm niet meer kon bllijven voortbestaan. De roddel en achterklap machine ging aan. En stukje bij beetje kwamen we aan informatie over een niewue vorm met vrijwilligers. Dan zou er geen plek meer zijn voor ons!

Natuurlijk heb ik de afgelopen 3 maanden (zo lang geleden begonnen de geruchten ongeveer) nagedacht over hoe het verder zou  moeten. Maar zolang ik officieel nog niets wist wilde ik in ieder geval gewoon blijven werken. Omdat voor andere buitenschoolse opvang de regelgeving hetzelfde zou worden zou binnen het werk naar een andere organisatie overstappen niet echt tot de mogelijheden behoren. Ik ben begonnen met Sprookjesjuf video’s opnemen. Om Sprookjesjuf een gezicht te geven. Maar ook om een digitale toevoeging op mijn cv te hebben. Kijk, dit ben ik, en dit kan ik.

Onddertussen probeerde ik een beetje te sparen, en dingen te vervangen die vervangen moeten worden, want straks heb ik er misschien het geld niet voor.

Nadat ik mijn pauze twee paar laarzen had gekocht omdat mijn huidige paren versleten zijn en ik niet kon kiezen, bleek de kogel door de kerk te zijn. Er lag een brief op ons te wachtten, waarin te lezen viel dat het doek zou vallen voor de overblijf in de huidige vorm. En waarin wij verzocht worden vrijwillig uren in te leveren. Wij willen natuurlijk geen van allen uren inleveren, wij willen werken. 6 uur van mijn uren in moeten leveren betekend dat ik nog maar 27 uur over houd. Dat is te weinig om in mijn eentje van rond te kunnen komen. Of misschien zou het kunnen maar dan moet ik voortaan ieder dubbeltje twee keer omdraaien. Dan zitten bezoekjes aan mijn lief in Amsterdam er niet meer in, dan kan ik niet meer uit eten, tijdschriften kopen of leuke dingen doen die geld kosten.

Kortom, mijn leven, en dat van mijn collega´s staat op zijn kop. het gesprek gaat sinds dinsdag nergens anders meer over. De vraag die op iedereens tong brand en door onze hoofden spookt is, wat ga jij doen? Wat ga je doen met je uren? Met de rest van je leven? En we blijven onszelf en elkaar het antwoord schuldig.

Vandaag is er een informatie bijeenkomst. En krijgen we meer te horen over onze opties. Misschien weet ik daarna wat ik moet doen. Misschien ook niet, ik houd jullie op de hoogte.

En als jullie iets weten, een leuke opdracht voor Sprookjesjuf, een baan in sociaal cultureel werk, kinderopvang of iets anders leuks cultureels waarvan je denkt dat het helemaal ik is, denken jullie dan aan mij?!?

Liefs

Auteur: Miss Laura Artemis

Hallo! Ik ben Miss Artemis, beter bekend als Laura. Een meisje van 31 uit Rotterdam. Een heksje, die gek is op poppetjes tekenen, vooral als ze Kawaii zijn. Ook hou ik van snailmail (je weet wel echte post met postzegels enzo), heb ik een beginnende verzameling washi tape en ben ik gek op sprookjes en mythologie natuurlijk. (Vandaar Miss Artemis). Evenals Artemis heb ik wel iets met kinderen, ik werk in de kinderopvang. Van jagen heb ik dan weer minder kaas gegeten, maar wat wil je, als vegetariër. Welkom in mijn stadse sprookje, loop met me mee, en laat je verwonderen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *