Als ik de telefoon ophang kijkt hij me uitdagend aan en zegt “Ik ben benieuwd wat Paulien Cornelisse daarvan vind”. Onthutst zeg ik “waarvan?”, want ik heb echt geen idee waarom Paulien iets zou vinden van wat ik doe of zeg, zo intressant ben ik nu ook weer niet. ‘Contacteren’, zegt hij nu, en zijn blik heeft iets fanatieks. Mijn blik is meer verbaasd, waarom zou Paulien iets vinden van het woord contacteren, dat is toch gewoon correct? “Nee hoor”, zegt hij, je moet zeggen “contact opnemen met”. “Bovendien”, gaat hij verder, “heeft Paulien een hekel aan verkeerd taal gebruik, ze kan zich daar echt aan irriteren, dat zei ze laatst in een interview”.
Ik besluit dat het verstandig is mijn mond te houden, ook al weet ik bijna zeker dat je ook contacteren mag zeggen. Eigenlijk doet het er ook niet meer zoveel toe of je dat nu wel of niet mag zeggen. Waar het echt om gaat is dat mensen die zichzelf irriteren aan iets dat kennelijk verkeerd taalgebruik is dat ineens in de mond van Paulien Cornelisse leggen. Alsof het dan meer gewicht heeft. Paulien zou het vast verschrikkelijk vinden, dus pas op, straks staat ze met de taalpolitie voor de deur.
Overigens niet echt een drijging. Het lijkt me wel gezellig als Paulien hier op de stoep staat. Kunnen we gezellig thee drinken, praten over circusles voor volwassenen en bellenblazen. En uhhhh volgens het woordenboek bestaat contacteren gewoon, oke in Nederland is het niet de standaardtaal waar het dit in Belgie wel is, maar fout is het zeker niet!
