Lieve Tess,
Ik zou graag willen dat ik iets origineels kon zeggen.
Of iets moois.
Over de vele uren die wij samen doorbrachten in de polder.
Hoe jij Schotse Hooglanders stond uit te dagen in het park.
Of die keer dat jij in het water was gesprongen en Zusje je niet uit het water durfde te halen, waardoor ik moest komen om je te redden en in mijn onderbroek de sloot in ben gesprongen.
En weet je nog, toen we met Romeo zo verdwaald waren en we uiteindelijk in Biert terecht kwamen? Of hoe jij heel macho dacht dat je best een hele boom mee kon zeulen, want takjes zijn voor baby’s, dat weet de kleinste pup.
Na vandaag komen er geen nieuwe herinneringen meer bij. Want ze hebben besloten je in te laten slapen, zonder ons, zonder mij, afscheid van jouw kleine kwispelstaart te laten laten nemen.
Lieve schat, rust zacht!
