Hoi Hoi,
Castlefest is het eerste weekend van Augustus. Ik begin me nu toch lichtelijk af te vragen wat me bezielde toen ik ja zei.
Wij hebben dan net 1 1/2 week zomervakantie achter de rug op de BSO. En in de paar dagen die ik dan vrij ben ga ik kinderen entertainen maar dan op een andere plek. Nu ja, het is voor het goede doel zullen we maar zeggen. Ik mag lekker veel Sprookjesjuf reclame rond spammen. Dus misschien houd ik er dan nog een betaalde opdracht aan over ook. Dat zou mooi mee genomen zijn.
Verder en ik dit weekend begonnen met chakra werk, ik dacht, dat doe ik wel even. Tot ik het boek opensloeg en las dat het de bedoeling is dat je ongeveer een maand per chakra bezig bent. Tja, ik heb na drie dagen wel weer het gevoel dat ik een beetje klaar ben met aarde. Ben nu dus bewust heel sloom aan het doen zodat ik de opdrachten nog een beetje kan rekken. Ik hoop op Castlefest een masseur tegen het lijf te lopen. Want jezelf laten masseren is ook een van de opdrachten. Evenals naar de dokter gaan met iets waar je al veel te lang mee rond loopt. Dus toch maar eens een afspraak maken om naar die schouder te laten kijken die al sinds November niet helemaal lekker mee gaat. Opruimen hoort er ook helemaal bij. Nu staat mijn jaar in het teken van consuminderen. Mijn bezittingen terug dringen naar een minimum dat echt nodig is. Nu ga ik niet zo minimalistisch worden dat ik helemaal geen leuke dingen meer mag hebben. Maar ik probeer wel te kijken naar wat ik al heb voordat ik iets nieuws aanschaf. Op 1 april ben ik begonnen en mijn huishouden telt nu al 172 dingen minder. Het leuke is dat er op Facebook dus een community is ontstaan van mensen die vrolijk mee verminderen (en vaak veel fanatieker dan ik ook nog eens) Maar ik geloof dat ik hier al eens over verteld had. Sorry, ik kan het niet laten, ik ben gewoon te enthousiast.Ik zag dat jij lekker aan het fotograferen geslagen bent in mijn stadje. Op twee erg leuke locaties. Zag er leuk uit. En je hebt een leuk oog voor detail. Zag een paar plekjes op de foto staan die ik tijdens mijn bezoeken aan vooral de SS Rotterdam ook op de foto heb gezet. Hotel New York ben ik nooit zo ver in geweest om daar uitgebreid foto’s te kunnen maken.
Mijn 100 daysofhappy fotoproject op instagram is bijna ten einde. Ik moet zeggen dat ik er nu ook echt wel klaar mee ben. Nog 25 foto’s en dan kan ik me lekker in een ander project gaan storten. En natuurlijk heb ik er al een uitgekozen.
Veel liefs,Laura
p.s de volgende keer dat je naar Rotterdam komt gaan we echt die thee even doen 🙂
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Hallo lieve Laura,
We hebben de afgelopen week wat meer contact gehad dan anders, dat maakt dat ik weinig te vertellen heb omdat ik het gevoel heb dat je alles al weet 😉
Leuk dat je de foto’s van de Instawalk010 bekeken heeft.
Net als het schrijven met jou mijn bloglust weet heeft aangewakkerd, zo heeft dat dagje Rotterdam in beelden vangen mij weer volop in het vreugdebadje gegooid wat ik met foto’s spelen noem. Zie ook mijn blogje van vandaag daar (deels over) waarin ik ook vertel dat ik het even met wat minder woorden ga doen.
Vandaag ben ik begonnen met een 21 daagse meditatie cyclus van Osho. Ik heb het echt gemist en fijn om er weer een vaste periode gestaag mee bezig te zijn. Waardoor het misschien weer net zo’n vanzelfsprekend onderdeel van mijn dag wordt als het vroeger was
Lees hier de rest van de brief van Carolien
Auteur: Miss Laura Artemis
Hallo! Ik ben Miss Artemis, beter bekend als Laura. Een meisje van 31 uit Rotterdam. Een heksje, die gek is op poppetjes tekenen, vooral als ze Kawaii zijn. Ook hou ik van snailmail (je weet wel echte post met postzegels enzo), heb ik een beginnende verzameling washi tape en ben ik gek op sprookjes en mythologie natuurlijk. (Vandaar Miss Artemis). Evenals Artemis heb ik wel iets met kinderen, ik werk in de kinderopvang. Van jagen heb ik dan weer minder kaas gegeten, maar wat wil je, als vegetariër.
Welkom in mijn stadse sprookje, loop met me mee, en laat je verwonderen.
Toon alle berichten van Miss Laura Artemis
Eén gedachte over “Heksendames”