Afscheid

Mijn collegaatje is nog geen week weg of het volgende afscheidsetentje  dient zich alweer aan. Op een december is mijn leidinggevende voor het laatst. Je zou zeggen dat je er aan wend, afscheid nemen, opnieuw beginnen. Maar het kost me steeds meer moeite. In de bijna vijf jaar dat ik hier werk heb ik zes verschillende leidinggevende gehad en heb ik een stuk of acht collega’s zien komen en gaan.

En iedere keer heb ik me flexibel opgesteld, paste ik me aan aan de nieuwe omstandigheden. Maar ik begin steeds meer te merken dat de rek eruit is. Dat ik me niet meer aan kan passen. Dat ik moe ben, zo moe. En hoe ik ook slaap, ik krijg het niet bijgeslapen.

Ondertussen probeer ik mezelf op te vrolijken met kleine behapbare projectjes. Weer beginnen met bloggen. Foto’s maken voor mijn vroegere penvriendinnetje uit Indonesië. Ik heb mezelf tot doel gesteld haar iedere dag een foto te sturen van iets dat  typisch Nederlands of iets dat  typisch mij is. Ze reageert zo enthousiast dat het bijna lijkt alsof ik iets heel verantwoords doe.Iets waarop echt iemand zit te wachtten.

Auteur: Miss Laura Artemis

Hallo! Ik ben Miss Artemis, beter bekend als Laura. Een meisje van 31 uit Rotterdam. Een heksje, die gek is op poppetjes tekenen, vooral als ze Kawaii zijn. Ook hou ik van snailmail (je weet wel echte post met postzegels enzo), heb ik een beginnende verzameling washi tape en ben ik gek op sprookjes en mythologie natuurlijk. (Vandaar Miss Artemis). Evenals Artemis heb ik wel iets met kinderen, ik werk in de kinderopvang. Van jagen heb ik dan weer minder kaas gegeten, maar wat wil je, als vegetariër. Welkom in mijn stadse sprookje, loop met me mee, en laat je verwonderen. Toon alle berichten van Miss Laura Artemis