Hi Carolien,
Toen jij op Oerrol zat mocht ik de show stelen op de catwalk van Fantastyval (eigenlijk waren mijn mede modellen veel beter in het stelen van die show, maar dat hindert niet, het jongste model was de helft van mijn leeftijd (en dan zelfs nog een jaartje of 2 jonger), dus volledig terecht dat zij die show wist te stelen. Ik had het er niet minder leuk om. Stiekem vond ik het ook wel een compliment. Dat ik als ‘oma’ mee mocht lopen met dat jonge grut.
Dit jaar ga ik trouwens vrijwilliger zijn op Castle Fest. In het kinderrijk verhalen voorlezen (of uit mijn hoofd leren als ik daar voldoende tijd voor heb). Best spannend om te doen. De sfeer daar schijnt ook wel magisch te zijn bij de vrijwilligers onderling. Ik weet nog dat ik op de eerste editie was, jaren geleden, ik was nog samen met W. En dat is al zo lang geleden dat ik me soms niet eens kan voorstellen dat we ooit samen waren. Toen nam ik me voor om nooit meer het hele weekend te gaan. Maar zo zie je maar weer, zeg nooit nooit.
Gelukkig gaat er een lief vriendje mee, en worden onze rooster op elkaar afgestemd. Hij was vrij makkelijk over te halen. Gratis toegang tot het festival, slapen in mijn tentje, en meneer was ook wel bereid om zijn handen uit de mouwen te steken. š
Vroeger (ja, alweer toen ik nog met W was, en daarna ook nog wel eens geloof ik) vrijwilligerde ik op Lowlands voor Oxfam Novib. Meestal keihard werken. Maar mijn leukste Lowlands herinneringen blijven toch aan de jaren dat ik vrijwilliger was. De sfeer onderling was zo fijn. De contacten met wild vreemden mensen. (normaal ben ik daar toch echt te verlegen voor, heb de nijging me snel te veel te voelen). Heerlijk. Als ik erover schrijf krijg ik er gewoon heimwee naar, en vind ik het bijna jammer dat ik dit jaar gewoon een kaartje gekocht had.
Dit jaar bezocht ik trouwens ook mijn eerste metal festival. Jeetje, in jouw maandje Oerrol heb ik het geloof ik ook best druk gehad. Dat ik er nog niet schyzofreen van ben geworden. Van Oslo ganger naar elfje naar metal chick. Dit weekend heb ik maar rustig aan gedaan, en ben ik alleen maar naar Frederique Spigt geweest in het Vondelpark. Tegenwoordig zingt ze weer engels en country. Naar eigen zeggen had ze het even helemaal gehad met Nederlandstalig. Jammer, want ik hield van haar Nederlandstalig. Hoewel dat country gebeuren ook wel heel erg bij haar past. Ik probeerde me tijdens het optreden te herinneren hoe vaak ik haar nu gezien had. En ook wat de eerste keer was dat ik haar zag. Ik hou mezelf voor dat dat was toen ik 17 was, en verliefd op een mevrouw van 28 die helemaal uit Friesland naar Rotterdam kwam om mij te ontmoeten. Ik geloof dat ze ook wel verliefd op mij was,(of wat daar voor door kon gaan) maar ze had een soort van open relatie, en besloot die relatie ook maar mee te nemen naar onze ontmoeting. Al snel voegde zich daar een wederzijdse kennis uit Groningen bij, en maakte ik het groepje compleet door dan ook maar een vriend mee te vragen die ook weer een vriend mee vroeg. Voor iets dat als een date begon werd dit dus een heel bizar groepsgebeuren.
Ik weet nog dat ik op de terugweg in de metro een gedichtje schreef dat ongeveer zo ging,
In een wolk van glitters
Toverde ik glimlachen
Maar al op de terugweg
Ontwaakte ik
Zoals dat gaat bij sprookjes
Ik hoop overigens dat ze dit niet leest. Want we zijn nog steeds Facebook vrienden (dat dan weer wel). Ik kan:P
Liefs,
Laura