Heksendames, over drukte en zo #5

Hallo Carolien,

Wat een week, wat een weekend, wat een drukte. Wel leuke drukte hoor, daar niet van. Maar eigenlijk had ik wel behoefte aan die rust en verstilling waar jij het over had.

Maar in plaats  van rust en verstilling was het Magisch festival op magische wijze ineens dit weekend al. En dan moest ik ook nog schminken op een kinderfeestje, vind ik altijd leuk om te doen.

Dus huppakee, even niet zielig op de bank ongesteld gaan zitten zijn, maar een paar pijnstillers in mijn mik en gaan met die banaan. En dan wilde ik eigenlijk ook nog langs bij de liefde (we wonen niet samen, en beide in andere steden, dus afhankelijk van weekenden) en moest ik oefen voor een modeshow ergens volgende maand.

Gelukkig was het schminken op het kinderfeestje van een achternichtje van de liefde. Dus dat kon mooi gecombineerd worden. En zo’n show lopen is leuk, maar geld verdienen met mijn eigen ding is eigenlijk nog veel leuker. Het mag weleens gaan lopen. Dan kan ik minder uur gaan werken bij mijn huidige baan zodat ik daar alleen de taken overhoud die ik echt leuk vind, en die combineren met mijn eigen ding, dat ik vanzelfsprekend echt leuk vind!

Ben jij trouwens alweer een beetje opgeknapt? En weer helemaal helder van geest en zo? Dat je weer weet welke dag het is, en dat op maandag best kans is dat de dokter gewoon open is?

Strakjes moet ik trouwens ook nog wat echte brieven gaan schrijven. Je weet wel met een pen op van dat postpapier dat ik al jaren koester in een la, maar maar zelden gebruik. En met echte postzegels en enveloppen en zo. Want dit geschrijf werkt besmettelijk. Als een virus grijpt het om zich heen. En dus heb ik weer een zooitje penvriendinnetjes uit alle streken van de wereld verzameld. Een uit Indonesie, die heb ik al heel lang, ik was geloof ik 16 toen ze op mijn penvriendinnenoproepje in de Fancy reageerde (zo’n tijdschriftje voor meisjes toen der tijd, geen idee of het nog bestaat). Een uit Japan, (die via Instagram zag dat ik naar Indonesie schreef en dacht dat ik Japan dan vast ook wel leuk vond, en laat ik Japan nu toevallig echt heel leuk vinden). En nog een uit Duitsland, want het is tenslotte ook wel eens fijn als een brief er geen 4 weken over hoeft te doen voordat hij eindelijk aankomt. Dan nog een uit Belgie en een uit Engeland, al is die laatste van origine Nederlands, dus dat telt niet echt mee. .

Ondertussen werkt de techniek zo niet mee dat ik bijna denk dat ik jou ook sneller had bereikt als ik deze brief gewoon ouderwets met de hand had geschreven. Moet ik voor de volgende keer misschien eens proberen šŸ˜‰

Veel liefs,

Laura

(die iewat gefrustreerd is en inmiddels alleen maar meer behoefte heeft aan rust en verstilling)

……..

En zoals we gewend zijn van Carolien schreef ze terug. Hoe lief, vooral omdat ik nu wel heel erg last minute was, dat komt dan weer door die week, met al die drukte en de falende techniek.

 Blogpraat ging vanavond over perfectie bij het bloggen-schrijven, wanneer je een perfect blog geschreven hebt of dat je daarnaar streeft of niet. Ik zal er zo wat door mij geplaatste tweets opzetten. [misschien].
Jouw brief / email als aanleiding voor deze brief/blogpost was ā€“ zolas ik nu lees door technische maar ook persoonlijke omstandigheden toen nog niet binnen, en dat terwijl we een streven hebben om net na 21.00 uur gezaemnlijk online te gaan. Net na blogpraat omdat dit blogidee van brieven/emails aan elkaar schrijven en posten op onze blog, tijdens blogpraat geboren is. ter ere van zeg maar.
Ik realiseer me dat ik me helemaal niet druk maak over hoe lang of hoe kort het wordt wat ik je schrijf, en net als met echte dagdagelijkse andere brieven die niet voor blogpublicatie bedoeld zij ā€“ op dit moment meest via mijn WhatsApp, ga ik maar gedeeltelijk in op wat jij zegt en schrijft maar is het wel degelijk aan jou gericht, het is geen niemendalletje zoals mijn innerlijke criticus het eerst bijna omschreef. Dat doet mij en jou en ons project en mijn sincerity te kort.
Mijn oprechtheid te kort. [weet niet meer hoe je sincerity schrijft].

voor de hele blog lees hier

kusjes van ons 

Auteur: Miss Laura Artemis

Hallo! Ik ben Miss Artemis, beter bekend als Laura. Een meisje van 31 uit Rotterdam. Een heksje, die gek is op poppetjes tekenen, vooral als ze Kawaii zijn. Ook hou ik van snailmail (je weet wel echte post met postzegels enzo), heb ik een beginnende verzameling washi tape en ben ik gek op sprookjes en mythologie natuurlijk. (Vandaar Miss Artemis). Evenals Artemis heb ik wel iets met kinderen, ik werk in de kinderopvang. Van jagen heb ik dan weer minder kaas gegeten, maar wat wil je, als vegetariƫr. Welkom in mijn stadse sprookje, loop met me mee, en laat je verwonderen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *