Wildevrouw challenge week 51 vrouwenvriendschap

De Wildevrouw challenge gaat nu door als wekelijkse opdracht.
Deze week gaat het over vriendschap tussen vrouwen.

Als meisje op de basisschool had ik veel vriendinnetjes. Jennifer, Bianca, Erica, Tabitha en Debbie, klasgenootjes, met hen speelde ik het meest. Met Jennifer heb ik nog geprobeerd het contact te onderhouden toen we allebei naar een andere middelbareschool gingen. Toen dat niet beantwoord werd stopte ik daar mee. Nu komen we elkaar af en toe tegen op Fantasy en Gothic evenementen. Het is altijd leuk om elkaar weer te zien, om even bij te praten. Maar de jaren maakte de verschillen groter dan de overeenkomsten. Misschien veranderd dat ooit weer.

Bianca vond mij niet slim genoeg en wilde geen contact meer toen ik naar het VBO ging en zij naar het VWO. Tabitha en Debbie heb ik nooit meer gesproken en Erica en ik volgen elkaar alleen op Facebook. Ik vind het leuk om van een afstandje te zien hoe het haar vergaat in haar leven en soms te reageren op elkaar.

Op de middelbareschool had ik weer heel veel vriendinnen. Maar ook enkele hele goede jongensvrienden. Op school ging ik vooral om met Barbara, Petra, Sonja en Sylvia, maar zodra school uit was waren Petra, Sander, Wesley en ik vaak met zijn viertjes. Of Wesley en ik met zijn tweetjes. Petra zie ik soms op Fantasy en Gothic evenementen. Wesley en ik bleken meer met elkaar te delen dan we toen dachten. Waardoor onze band onverwoestbaar is.

Na de middelbareschooltijd heb ik eigenlijk alle banden met mijn vriendinnen van daar door geknipt. Ik had andere plannen met mijn leven. Ging in Rotterdam studeren, wilde uit de kast komen zonder me te laten belemmeren door de oordelen van mijn vrienden van toen. Op de MBO leerde ik mensen kennen die voor mij echt vrienden waren waar ik veel mee deelde. Maar deze meiden, Wietske, Daphne, Corina, Karin en ik groeide eigenlijk ook allemaal uit elkaar. Met Wietske heb ik nog geprobeerd het contact te onderhouden, maar ze verhuisde naar Brabant en het verwaterde. Met Daphne heb ik nog wel een tijdje contact gehad, tot ik haar nummer kwijt raakte. Soms vraag ik me af hoe het met haar gaat. Ik zou haar graag nog eens zien. En Karin, ach Karin, die meid heeft ook voor altijd een plekje in mijn hart. Ik hoop haar nog eens tegen het lijf te lopen.

Allemaal speciale meiden voor het moment. Maar duurzame vriendschappen met vrouwen? Het leek me niet te lukken.

Wel had ik een hele schare mannen om me heen.  Rutger, Wesley, Marinus, Tim, Aldo, Neelis, Raffael stuk voor stuk bijzondere en belangrijke mannen in mijn leven. Die ik tussen mijn 7e en 20e heb leren kennen. Met hen heb ik vriendschappen die voor eeuwig duren.

Kwa vriendinnen is Fatima mijn oudste vriendin. Zij was mijn stagebegeleidster toen ik 18 was, later mijn collega, maar nu bovenal mijn vriendin. Ze is als een zusje, en mijn echte zusjes accepteren haar dan ook als zo danig.

Ik had een hele bijzonder vrouwen vriendschap met Eline, maar die hield op met bestaan. Zij voelde zich meer man. En hoort nu dus bij het rijtje mannen vrienden. Eigenlijk hadden we altijd al meer een mannen dan een vrouwen vriendschap. Wij deden dingen met elkaar. In die zin is er dus weinig veranderd.

Gelukkig leerde ik in de transitie periode van Eline een meisje kennen waarmee ik weer een echte meisjesvriendschap op kon bouwen. Roelien, wist in korte tijd een plekje in mijn hart te veroveren. Wat een stoer en ondernemend wijf is dit. Wij beleven samen wilde avonturen en zien eigenlijk overal de leuk wel van in. Ik ben blij dat ik haar heb leren kennen.

Natuurlijk zijn er nog de kroeg vriendinnen, Zorica, Debbie, Lotte de Heksenvriendinnen, Anke, Suuz, Sandy, Jeannette, Gonn, Saar, Tess. De penvriendinnen, Tiya, Rachel, Nikki, Soyori, en Tamara. En mensen die in meer categorieën vallen of eigenlijk ook wel een ode an sich verdienen. Ik ben er geen voorstander van om vriendschappen labels op te plakken, zoals jij bent de beste, de meest speciale of de enige. Want ik heb altijd meerdere vriendschappen naast elkaar gehad. En periodes van wisselende intensiteit.

Er zijn mensen die maar kort bleven, en er zijn mensen die altijd zij blijven plakken. Maar ook mensen die er maar kort waren kunnen een bijzondere impact hebben.

Ik weet niet precies hoe mijn vrienden en vriendinnen mij zien. De mannen vinden mij one of the guys zeggen ze vaak. Het valt niet zo op dat ik een vrouw ben. Behalve dan aan mijn kleding. Want ik hou absoluut van jurkjes, stippen en strikjes.

Voor de meiden ben ik denk ik vooral die creatieve, gekke vriendin die nooit iets raar vind, er altijd voor je is met kopjes thee mocht dat nodig zijn. En die trouwer is in haar vriendschappen dan aan zichzelf.

Auteur: Miss Laura Artemis

Hallo! Ik ben Miss Artemis, beter bekend als Laura. Een meisje van 31 uit Rotterdam. Een heksje, die gek is op poppetjes tekenen, vooral als ze Kawaii zijn. Ook hou ik van snailmail (je weet wel echte post met postzegels enzo), heb ik een beginnende verzameling washi tape en ben ik gek op sprookjes en mythologie natuurlijk. (Vandaar Miss Artemis). Evenals Artemis heb ik wel iets met kinderen, ik werk in de kinderopvang. Van jagen heb ik dan weer minder kaas gegeten, maar wat wil je, als vegetariër. Welkom in mijn stadse sprookje, loop met me mee, en laat je verwonderen.

Eén gedachte over “Wildevrouw challenge week 51 vrouwenvriendschap”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *