Zelfscensuur

“Goh Lau, dat wat jij allemaal op je blog schrijft, is dat niet een beetje persoonlijk?”
Een vraag die ik meer dan eens gekregen heb. Want niet bloggers denken dat bloggers alles maar op straat zetten. Hun vuile was bij wijze van, altijd buiten hebben hangen.
Maar niets is minder waar. De bloggers die ik ken zijn over het algemeen hele zelfbewuste heren en dames, die heel goed het onderscheid weten te maken tussen een leuk, vermakelijk, luchtig, goed geschreven stukje en een lief dagboek. We zijn ons ervan bewust dat er mee gelezen word. Ook al weten we niet precies wie dat dan zijn, die lezers.

En daar houden we dus rekening mee in de stukjes die we schrijven. We leggen onszelf een bepaalde zelfcensuur op. We bepalen wat privé is, wat in onze binnenwereld moet blijven en wat de rest van de wereld ook mag weten. Soms mogen dingen uit de binnenwereld naar buiten als ze verwerkt zijn, opgelost, verdwenen, dan lachen we om onszelf en de obstakels die we zagen, die eigenlijk niet meer dan kleine hobbels waren. Andere dingen worden nooit geschikt voor die grote boze buitenwereld, die houden we lekker voor onszelf. En dat is prima zo.

We creëren op deze manier wel een beeld van onszelf dat niet helemaal eerlijk is. Al naar gelang de instelling van de blogger zal het of lijken alsof er nooit een vuiltje aan de lucht is, we altijd de liefste collega’s van de hele wereld hebben, de beste vriendinnen en fantastische maaltijden. Of dat alles ons altijd tegen zit. Dat onze kinderen slecht presteren op school, onze collega’s monsters zijn en alles ons altijd tegen zit. Beide beelden kunnen natuurlijk niet waar zijn. Dat weten jullie ook heust wel.

Hoewel dit een feel good blog behoort te zijn doe ik mijn best beide kanten te laten zien. De dagen waarin de zon altijd schijnt en rode stippeltjesjurken helemaal bij me passen. En de dagen waarop het eigenlijk allemaal maar zo zo is, waarop ik met moeite de dag door kom. Dus als je nu nog eens vraagt of het allemaal niet te persoonlijk is wat ik hier blog, nee helemaal niet, want ik bepaal wat jij over mij te weten komt, daar is niets persoonlijk aan!

Auteur: Miss Laura Artemis

Hallo! Ik ben Miss Artemis, beter bekend als Laura. Een meisje van 31 uit Rotterdam. Een heksje, die gek is op poppetjes tekenen, vooral als ze Kawaii zijn. Ook hou ik van snailmail (je weet wel echte post met postzegels enzo), heb ik een beginnende verzameling washi tape en ben ik gek op sprookjes en mythologie natuurlijk. (Vandaar Miss Artemis). Evenals Artemis heb ik wel iets met kinderen, ik werk in de kinderopvang. Van jagen heb ik dan weer minder kaas gegeten, maar wat wil je, als vegetariër. Welkom in mijn stadse sprookje, loop met me mee, en laat je verwonderen. Toon alle berichten van Miss Laura Artemis