Welk boek las je onlangs dat je aan iedereen wil aanraden?
Ik moet dan meteen denken aan een citaat van Marc-Marie Huibregts dat prijkt op zo’n beetje alle in het Nederlands vertaalde boeken van David Sedaris. “Ik zeg niet snel : ” dit moet je lezen”, sterker nog, ik zeg nooit: “dit moet je lezen”, maar dit moet je lezen”
Waarmee ik u overigens niet aan wil sporen om David Sedaris te gaan lezen, hoewel hij bij vlagen behoorlijk hilarisch is en het zeker fijne kost is als u eens licht leesvoer tussendoor wilt. Het gaat mij er meer om dat ik ook nooit zeg dat je iets moet lezen. Er is eigenlijk maar een persoon in mijn leven die ik aan- of afraad bepaalde boeken te lezen. Maar dat is dan ook iemand waarmee ik gesprekken kan voeren als:
“Weet je nog dat ik je vertelde over die roman van Chuck Palahniuk die nu bij de ramsj ligt? Koop hem toch maar niet, want hij is echt veel minder goed dan Rant, het verhaal is wel interessant, maar de dialogen zijn niet zo treffend, en het lijkt minder goed uitgewerkt.”
“Is het verschil net zo groot als tussen Tommy Wieringa’s Joe Speedboot en Caeserion?”
“Ja, precies dat verschil!”
“Dan hoef ik het niet te lezen!”
Als je zulke gesprekken kunt voeren, en allebei precies snapt waar je het over hebt, dan ken je elkaar lees patronen, en dan mag je elkaar altijd ongevraagd leesadvies geven. Maar de meesten van jullie ken ik (daar) niet (goed genoeg voor). En over smaak valt oneindig te twisten. Dus zou het arrogant zijn om jullie zomaar random lezersadvies geven. Dus zal ik jullie drie boeken geven die mij de afgelopen tijd (jaren) het meest verrast hebben.
Bij interesse vertel ik u graag waarom ik deze boeken zo mooi vond, of waarom ik denk dat ze zeer lezenswaardig zijn. Maar tot die tijd kijkt u maar lekker zelf wat u ermee doet!
p.s Het is opvallend te noemen dat het allemaal mannelijke auteurs zijn, omdat ik over het algemeen fan ben van vrouwelijke auteurs, geeft weer stof tot nadenken.
Het tweede boek van je lijstje heb ik in mijn boekenkast staan, maar kan me niet meer voor de geest halen waarom ik het heb aangeschaft. Waarom zou jij het me aanraden?
Het is een echt mannenboek waarin een vader zijn best doet om zijn zoon op te voeden, maar hier jammerlijk in faalt, al hebben ze wel een bijzondere band. De vader weet niet hoe hij zich tot zijn zoon, zijn ouders, zijn broer en de liefde moet verhouden. Dat levert een fijne spanning op. Zijn zoon groet op met de zonderlinge filosofieën, politieke ideologie, worstelingen en angsten van zijn vader en moet zich daarvan bevrijden zoals zijn vader zich zelf ooit heeft moeten losrukken van het gezin waarin hij opgroeide. Dat is spannend om te lezen. Dat de personages alles behalve alledaags en tegelijk akelig herkenbaar zijn maakt dat je door blijft lezen tot je precies snapt hoe de geschiedenis in elkaar zit. Iedere keer als je denkt te weten hoe het zit komt er een volgende wending die je niet voorzien had. Dat maakt het verhaal niet geloofwaardig. Maar het is fictie, dus dat hoeft ook niet!
Bedankt voor de toelichting. Het klinkt goed. Momenteel ben ik Vader aan het lezen, door Karl Ove Knausgård. Dat gaat ook over een vader die faalt in de opvoeding. Alleen is dit autobiografisch en erg geloofwaardig. Misschien kan ik Toltz erachter aan lezen.
Ik ga Karl Ove Knausgard ook onthouden. Een Zweed?