Vorig jaar ergens begon in aan `Een zoon van het Circus´ door John Irving. Maar ik kwam er niet doorheen, legde het weg, las dan weer eens een ander boek, probeerde weer een bladzijde en ging dan weer door met het andere boek.
Op Twitter werd mij verteld dat het niet raar is dat het me niet lukte om erin te komen, maar dat als je er eenmaal inzit het even moeilijk is om er weer uit te komen. Dus gaf ik het nog een kans. (die er veel mee te maken heeft dat ik heel erg nieuwsgierig ben naar zijn roman ‘In een mens’, en die van mezelf pas mag gaan lezen als ik geen ongelezen boeken van deze schrijver meer in mijn kast heb staan)
Vorige week pakte ik het boek weer op. En heb ik in een ruk doorgelezen. De twitterende lezer had gelijk, nu ik erin zit is het heel moeilijk om er weer uit te komen. Je gaat zo van de personages houden dat je ze hun stomste fouten nog zou vergeven. Hoewel je toch opgelucht adem haalt als die stomme fouten vooral gedacht worden en niet uitgevoerd. Nog drie hoofdstukken. Dan ben ik klaar.
Ik ga dus even lezen, en me nog een maal mee laten voeren met het leven in India dat ik eigenlijk alleen uit boeken ken. Op de een of andere manier zie ik vooral veel vrouwen met deegrollers voor me in de straten van Bombay, maar dat is weer een heel ander verhaal.
Hij gaat op mijn lijstje!