Serieus?

De Gesprekspartner vraagt of ik mee ga een bank kopen. Kennelijk heb ik een mening die op prijs gesteld word. Hij heeft een stoere mannen bank op het oog, maar hij twijfelt of deze niet te groot is voor zijn woonkamer. Aangezien hij voor de rest nogal minimalistisch is ingericht, lijkt dat me geen probleem. Zijn huis kan wel een eye-catcher gebruiken.

Dit is hem, wijst hij de bank aan. Even ben ik heel erg dankbaar dat het uit is. De bank past bij zijn vrijgezellenleven. Kwa kleur en vorm is hij niet te standaard, maar toch veilig. Het tegenovergestelde van wat ik zelf zou kopen. Wat vind je ervan, vraagt hij. Mooi, antwoord ik naar waarheid. Misschien is hij er nog in een andere kleur. Ik dacht aan groen zegt hij. Meteen word ik enthousiaster. Groen zou een goede kleur zijn.

De bank is er niet meer in groen. Toch neemt hij hem. De aanschaf is zo afgehandeld omdat hij gisteren al voorwerk heeft gedaan.

Wil je een vogelkooi zien die zo groot is dat jij er met gemak in zou passen, vraagt hij. Ik knik, dat wil ik wel. Dus lopen we even later in een veel te dure winkel, waar alles groots en art nouveau is. We discussieren over der verschillen en overeenkomsten tussen art nouveau en art deco als een verkoper zich in het gesprek komt mengen. Enthousiast verteld hij dat  art nouveau hetzelfde is als jugendstil, met veel krullen en een zweepslag erin waar art deco rechtlijniger en strakker is. Zijn gebaren worden met ieder woord grootser.

Ik kan me helemaal voorstellen waarom hij hier werkt, omringt door zoveel art nouveau als ik merk dat hij in mij een potentiële klant ziet om een bibliotheek aan te slijten. Of een dekenkist die als salontafel functioneert. En hoewel ik  best een fan ben van art nouveau ben ik daar toch echt te klein voor behuisd. Bovendien zou ik geen van deze meubels ooit kunnen betalen. Maar deze meneer denkt van wel! En ik moet zeggen, dat voelt best goed.

Nog geen jaar geleden wilde ik een leuk setje van Marlies Dekkers kopen in de lingeriezaak om de hoek. Ik had zin om flink wat geld uit te geven. De verkoopster was op me afgelopen en wees me op de aanbiedingen van Saph. Diep beledigd ben ik weggegaan om nooit meer terug te komen. Als je me niet serieus neemt, mijn geld niet wilt hebben, dan geef ik het wel elders uit. Bij voorkeur ergens waar ik niet als een kind behandeld word.

Hoe anders is dat nu? Voor het eerst van mijn leven word ik in een winkel niet als dat meisje gezien. Maar als een vrouw, die best een bibliotheek met een groot bureau en imposante stoel zou kunnen bezitten. Heel even droom ik weg bij die gedachten.

Auteur: Miss Laura Artemis

Hallo! Ik ben Miss Artemis, beter bekend als Laura. Een meisje van 31 uit Rotterdam. Een heksje, die gek is op poppetjes tekenen, vooral als ze Kawaii zijn. Ook hou ik van snailmail (je weet wel echte post met postzegels enzo), heb ik een beginnende verzameling washi tape en ben ik gek op sprookjes en mythologie natuurlijk. (Vandaar Miss Artemis). Evenals Artemis heb ik wel iets met kinderen, ik werk in de kinderopvang. Van jagen heb ik dan weer minder kaas gegeten, maar wat wil je, als vegetariër. Welkom in mijn stadse sprookje, loop met me mee, en laat je verwonderen.

2 gedachten over “Serieus?”

  1. Er zit ook wel een verschil in materiaal keuze en modellen. Marlies is over het algemeen vernieuwender en heeft (ook) minder ordinaire modellen. Het is net iets sjieker, maar dat mag ook wel voor die prijs 😛

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *