Moeten

Moeten is ineens een vies woord.
Wij moeten niets, nu ja het is wel handig als je adem haalt en verder op tijd naar de wc gaat mocht je de aandrang voelen. Maar voor de rest is het leven vooral een aaneenschakeling van keuzes. Zo wil men ons laten geloven. En als we soms toch het gevoel hebben dat iets moet, dan is dat eigenlijk een logsich gevolg van eerdere keuzes.

Bull shit natuurlijk!
Ik kan het woord moeten best uit mijn woordenboek schrappen en daarvoor in de plaats willen gaan gebruiken. Maar het feit is dat als ik wil eten ik daarvoor moet werken. Of ik die arbeid nu vericht in mijn moestuin waar ik zelf mijn groenten kan verbouwen of dat ik naar mijn werk ga om geld te verdienen waarmee ik eten kan kopen maakt niet zo heel veel uit.

Ook wil ik graag slapen in een bed. Wonen in een huis. En af en toe iets leuks doen ter ontspanning. Voordat dat kan moet ik een aantal handlingen uitvoeren. Dat lijkt me niet meer dan logisch. In mijn geval komt het er opneer dat ik MOET werken om mijn salaris te KRIJGEN zodat ik aan deze basis voorwaarden kan voldoen. Ik kan dan wel zeggen dat ik wil werken zodat ik kan eten, wonen en slapen. Maar get real! Is het niet van alle tijden dat je wekzaamheden moet uitvoeren om te kunnen overleven?!?

Natuurlijk snap ik de achterligende gedachte wel. Mensen leggen zichzelf veel te veel dingen op. Ze moeten een koophuis hebben dat ze met 2 salarisen maar net kunnen betalen Minimaal  2 keer per jaar op vakantie. 2 auto’s voor de deur hebben staan, en als de kinderen de leeftijd hebben dat ze zelf kunnen rijden eigenlijk het liefst drie of vier. Kinderen krijgen en opvoeden tot een beetje leuke individuen. Een baan hebben, en daar het liefst ook nog in uitblinken. Iedere week bij je ouders op bezoek en een leuke vriendengroep hebben die je op regelmatige basis ontmoet. Onze huizen moeten blinkend schoon zijn en dan moeten we er zelf ook nog altijd representatief uitzien.

Dat is het moeten waar ik ook weinig mee kan. Het is niet realistich om dat allemaal van jezelf te vragen. We zijn geen supermensen en een dag heeft nog steeds maar 24 uur. Maar de oplossing daarvoor is realistischer naar jezelf en je mogelijkheden te kijken. Niet het schrappen van een woord!

Auteur: Miss Laura Artemis

Hallo! Ik ben Miss Artemis, beter bekend als Laura. Een meisje van 31 uit Rotterdam. Een heksje, die gek is op poppetjes tekenen, vooral als ze Kawaii zijn. Ook hou ik van snailmail (je weet wel echte post met postzegels enzo), heb ik een beginnende verzameling washi tape en ben ik gek op sprookjes en mythologie natuurlijk. (Vandaar Miss Artemis). Evenals Artemis heb ik wel iets met kinderen, ik werk in de kinderopvang. Van jagen heb ik dan weer minder kaas gegeten, maar wat wil je, als vegetariër. Welkom in mijn stadse sprookje, loop met me mee, en laat je verwonderen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *