Ondertussen werd ik ongesteld en hate ik het leven intens. Je kunt dan zo lekker verzwelgen in zelfmedelijden ingegeven door hormonen. Gelukkig weet ik dat vrij goed intern te houden en heb ik niemand lastig gevallen met mijn, waarom moet mij dit nu over komen, en oh wat heb ik toch een zwaar leven. (denk de lange uithalen er zelf bij)
De ergste menstruatie dip was nog niet over, of neusholteontsteking. Die begon met een zeurende pijn in mijn kies, maar ondertussen is uitgebreid naar oor, hoofd en kaak pijn. Ik probeer het te onderdrukken met ibroprufen en zoutwateroplossingen. Maar je zult begrijpen dat ik me met al die zeurpijntjes niet goed genoeg heb gevoeld om precies uit te zoeken wat nu wijsheid is. Zodra ik thuis kwam uit mijn werk ben ik gaan spoelen en slapen.
Ondertussen merk ik dat iedereen klokken heeft horen luiden, maar dat niemand precies weet waar de klepel hangt. Wat hebben wij nu voor een verstand van ontslagrecht? Hoe kunnen we in vredesnaam een keuze maken met de karrige informatie die we hebben? En waarom lijkt het alsof zoveel informatie niet klopt? Het lijkt wel alsof iedereen elkaar zit tegen te spreken.
Je kunt beter nu weg gaan, want dan heb je allerlei rechten. Oh? is dat zo? Heb ik meer rechten als ik vrijwillig weg ga dan wanneer ik ontslagen word? En hoe zit dat dan met je vind makkelijker werk vanuit werk? Gelukkig heb ik mijn gesprek pas de 30e. Dus nog even de tijd om mijn hoofd weer helder te krijgen, en echt even uit te zoeken waar die klepel precies hangt.
