Nog eentje uit de oude doos. Hoe duidelijk was dit alleen een kapstokje om een liedje aan op te hangen. Bijna schattig gewoon. Op 27 mei 2011 schreef ik:
Eindelijk zijn ze binnen, mijn nieuwe schoenen! Toen ik ze zag MOEST ik ze gewoon hebben. Helaas hadden ze in de winkel alleen nog maar een beschadig paar en waren ze niet bereid me korting te geven. Wel wilde ze een ander paar uit een ander filiaal voor me halen. Hoe onpraktisch het ook is, in mij blijft altijd een klein meisje huizen die ze dan meteen aan wil. Dus loop ik al de hele dag rond te stampen op mijn nieuwe hakjes. En strakjes, neem ik ze, hoe onverstandig dat ook is, mee uit dansen.
Verder heb ik wel heel verstandig geen Hello Kitty pyama gekocht, en ook geen gestippeld dekbedovertrek om nog maar te zwijgen over de Hello Kitty pet met stippen die ik ook niet gekocht heb.
Maar nu ga ik mijn weekend in dansen met Paolo Nutini, dansen jullie mee?
