Bij werken met kinderen hoort ook afscheid nemen, zeker in tijden van recessie. Ouders verliezen banen, hebben geen opvang meer nodig of kunnen geen opvang meer betalen. Soms is dat ronduit klote.
Vandaag moest ik me voorbereiden op zo’n klote afscheid. Dit meisje wil ik helemaal niet missen. Haar onbevangenheid maakt me altijd vrolijk. Het is niet dat we elkaar nu de hele tijd opzoeken. Het is een erg zelfstandig meisje, ze heeft mij niet zo nodig. Maar ik mag haar gewoon graag.
Ik merkte bij haar ook dat ze afscheid aan het nemen was. Ze was net iets aanhankelijker, benoemde de hele tijd wat ze allemaal wel niet voor het laatst aan het doen was, en hoe jammer het was dat ze niet naast me kon zitten in het busje.
Totdat haar moeder haar kwam ophalen met goed nieuws, ze blijft nog 3 maanden extra!
En ons afscheid kunnen we nog even voor ons uit schuiven! Gelukkig maar.
