Het is weer woensdag witte kopjes dag. Ben bijna door mijn witte kopjes heen, dus moet of nieuwe gaan schrijven of een nieuwe uitdaging gaan bedenken.
Er was met deuren gesmeten, geschreeuwd en gescholden. Er was een besluit genomen, zo gaat het niet langer we gaan hoe dan ook vandaag nog uit elkaar. Er werd gewikt en gewogen, cd van jou, cd van mij, cd van ons allebei, maar gekregen van MIJN vrienden, dus van MIJ! Er werd gepakt, in dozen gestopt, verdeeld en weggegooid. Ieder bordje, ieder kopje, ieder glas, ieder mes, iedere vork, iedere lepel die van mij was verdween in een doos. Haar kastjes die gisteren nog ook van mij waren geweest, laat ik leeg achter. Op het aanrecht staat een eenzaam wit kopje als ik de deur voor goed achter me dicht trek.
