Categorie: boeken

50 books vraag 10

Wat betekent de Boekenweek voor jou?
Het begon allemaal met de kinderboekenweek. Ik was 12, en van alle scholen bij ons in het dorp mochten kinderen auditie doen voor een musical ter ere van de kinderboekenweek. Ik was gek op toneelspelen dus natuurlijk deed ik auditie. En bijna even natuurlijk kwam ik door die auditie heen.  
Dat jaar was het thema, NACHT. En wij werkte een jaar aan de Nachtbus, een bewerking op de overbekende Griezelbus boeken van Paul van Loon. Ik kende die boeken niet, maar ben ze vanaf dat moment natuurlijk gaan lezen. Ik weet nog dat ik ze leuk gevonden vond, maar mezelf eigenlijk een beetje te oud. Want, gewoon niet eng genoeg. Ik wilde echt griezelen. Dracula, Frankenstein, noem maar op.  En dit was, nu ja, griezelen voor kinderen. 
Wij werden als vips behandeld en mochten bij alle kinderboekenweek festiviteiten zijn die georganiseerd werden. (op de meeste daarvan waren wij immers de hoofdact). En ik genoot daar met volle teugen van. Want behalve dat ik van toneelspelen hield, hield ik ook van lezen. 
Vanaf dat moment bleef de kinderboekenweek altijd een beetje speciaal, en dat gevoel ging bijna als vanzelf over in de “echte” boekenweek. Een feestje, waar ik altijd wel even bij stil sta. Soms door mee te doen aan schrijfwedstrijden in het thema van de boekenweek, soms door naar een lezersfeest te gaan, andere keren alleen maar door een boek te kopen van 12,50 zodat ik dat boekenweekgeschenk krijg en ik er met andere lezers over kan praten. Een mogelijkheid om mezelf open te stellen voor auteurs die ik nog niet zo goed ken. Een gevoel van verbroedering. Ja, ik heb wel iets met die boekenweek!
 

50 books vraag 9

Hoe kom jij aan je boeken?
De meeste van mijn boeken koop ik. Een groot deel daarvan komt bij de boekenbeurs vandaan, het is nogal lastig om daar met lege handen vandaan te komen. Zoveel boeken voor kleine prijsjes. Met tassen vol kom ik naar buiten. Daarnaast kijk ik regelmatig tussen de aanbiedingen. En zijn er natuurlijk boeken waarvan ik recensies gelezen heb die me zo aanspraken dat ik ze gewoon moet lezen. Een enkele keer loop ik een boekhandel in en kijk ik net zo lang tot ik iets gevonden heb dat me aanspreekt. 
Ik krijg ook veel boeken. Voor mijn verjaardag bijvoorbeeld. De Gesprekspartner en ik hebben de gewoonte elkaar altijd boeken cadeau te doen. En Visje en Neelis kunnen er ook wat van. Vlak voordat Lief mijn lief niet meer was kreeg ik een stapel boeken die ik naar zijn idee moest lezen, allemaal dode mannen die tot de literatuur gerekend mogen worden waarvan ik naar zijn idee te weinig las. En de halve boekenkast van de vader van een vriend van mij staat hier. 
Heel af en toe leen ik een boek van een vriend of een vriendin, maar boeken lenen bij de bibliotheek doe ik eigenlijk nooit. Durf ik ook niet zo goed. Toen ik nog studeerde heb ik zo’n torenhoge boete opgelopen, die ik op dat moment niet kon betalen, dat mijn oplossing was heel hard weg te rennen en nooit meer in de buurt van een bibliotheek te komen. De jaren daarna bleven mager, ik kon niet even 100 euro aan boete geld missen. Dus ik bleef de bibliotheek mijden. Misschien dat ik het nu, ruim 10 jaar later nog eens moet proberen. De boete alsnog betalen gaat mij iets makkelijker af inmiddels, al verdien ik nog steeds geen vetpot. Ik weet alleen niet of ik inmiddels georganiseerd genoeg ben om herhaling te voorkomen.

50 books vraag 8

Hoeveel tijd lees je gemiddeld per week?
Daar ik een beetje achter loop met de vragen zag ik deze vraag al een week of 2 van te voren aankomen. 

Help!!! 

Dacht ik. Want ik heb werkelijk waar geen idee hoeveel tijd per week ik aan lezen besteed. Het ligt er nogal aan. Als ik naar mijn werk ga, in de metro kom ik aan 20 minuutjes op een dag, soms lukt het me op de terugweg nog eens om 20 minuten te lezen. Maar meestal zit mijn hoofd te vol. Soms dan lees ik als ik thuis ben ook nog even, maar hoeveel dat even is? Dat houd ik niet bij. Ik haalde het al eerder aan, lezen is iets dat ik voor mijn plezier doe, niet iets dat moet!
Laat ik mijn boekenschriftje er eens bij pakken. 
2010 augustus tot december 
Omdat ik u begeer, Arnon Grunberg
Van je familie moet je het hebben, David Sedaris
Spiegelogie, Willem de Ridder
Mama Tandoori, Ernest van der Kwast
Vaslav, Arthur Japin 
Caserion, Tommy Wieringa

2011 Januari tot april, daarna was ik mijn schriftje kwijt

Cruise, Suzanne Vermeer
De grote woede van M, Stephan Sanders
Ik had een strohoed en een wandelstok, Jan Arends
De vriendin van de moeder van Maja, Katarina Kieri
Zwaarte, Jeanette Winterson
Damestasjes lezen, Yoeke Nagel
Hoe ik nimmer de ronde van Frankrijk won, 
Een schitterend gebrek, Arthur Japin
De kraai, Kader Abdolah
Als je omringd bent door vlammen, David Sedaris
Mannen jagen, vrouwen schieten raak, verschillende auteurs van uitgeverij Artemis
Duivelsdagboek, Nicholas D, Satan
Portret van Dorian Gray, Oscar wilde

2012 maart en december 2012 (dat vervloekte schriftje blijft maar kwijt raken)


En dan nog iets, Paulien Cornelisse
Dag vriend, Stinne Jensen
Helemaal gewoon Klaartje Boon, Lauren Child
de Inwijding, Margret Mahy

2013 Januari tot Maart

De verschrikkelijke verhalen van oom M, Chris Priestley
De andere kant van de maan, Jan de Zanger
De dagen van de Bluesgrassliefde, Edward van de Vendel


Ik raak mijn schriftje nog al eens kwijt dus het geeft niet helemaal een beeld van wat ik per jaar lees, want ook als ik het niet opschrijf blijf ik lezen. Wel word duidelijk dat ik het ene kwartaal met moeite 3 boeken door kom en het andere kwartaal met gemak aan 13 boeken kom. Het ligt maar net aan het boek. Als het niet boeiend genoeg is vind ik het soms heel lastig een boek op te pakken en te gaan lezen. Als het te boeiend is lees ik heel langzaam, zit ik uren weg te dromen, zonder echt te lezen. 

Als ik moet schatten lees ik tussen de 1 en 5 uur per week, gemiddeld. Maar geen idee of die schatting klopt. Het boeit me eigenlijk ook niet zo. Ik lees PUNT.

50 books vraag 7

Iedere zondag trakteert Petepel ons op een vraag over boeken. Ik loop nog een week of twee achter, maar dat geeft niet. Ben gewoon niet zo’n haantje de voorste.

 Lees jij alleen in het Nederlands?
Hier kan ik tamelijk kort over zijn. Ja! Ik lees alleen in het Nederlands. Soms dan twijfel ik er weleens over of ik op zijn Engels zou moeten lezen, of doe ik een poging Duits te lezen. Ik weet dat het voor mijn Zweeds goed zou zijn als ik af en toe eens een poging zou doen iets in die taal te lezen. En ja, ik weet dat vertalingen vaak slecht zijn, dat de essentie beter tot zijn recht komt in de oorspronkelijke taal. En natuurlijk lees ik ook weleens iets waarvan ik denk, jemig wat is dit slecht vertaald, wie gaat er nu een spreekwoord letterlijk vertalen? 
Maar lezen is voor mij ontspanning. En als ik moet lezen met een woordenboek ernaast ervaar ik dat nu niet echt als ontspanning. Misschien is het ook wel een onterechte angst, misschien is mijn Engelse woordenschat inmiddels zo groot dat ik best eens een boek zou kunnen proberen. Ondertitels op tv lees ik tenslotte ook al steeds vaker niet. 
Het is denk ik net zo als blind typen, dat kon ik al een tijdje, voordat ik erop vertrouwde dat ik dat kon. Iemand moest me erop wijzen, mij vertellen dat ik blind aan het typen was voordat ik het zelf echt in de gaten had. Ik deed gewoon wat ik altijd deed.

 

50 books vraag 6

Petepel  trakteer ons iedere zondag op een vraag over boeken. Natuurlijk kwam ik er te laat achter dat dit initiatief gestart was. Ik ben nu eenmaal niet zo’n haantje de voorste. Ik loop dus een beetje achter. Maar dat geeft niets. Ik ben mans genoeg.
Vraag 6:
Ben jij een muzieklezer?
Ja, ik lees de boekjes met teksten die bij cd’s zitten. En ook wie de artiest wil bedanken, en waarom. Ik kan het iedereen aanraden dat te doen, want vaak zijn die bedankjes erg grappig. 
Ja, ik lees de noten die in mijn basgitaar boek staan. Niet dat ik helemaal snap wat ze van me willen, die noten, ik ben al een jaar een absolute beginner, maar ik lees ze. 
Ja, ik lees boeken waar de teksten in staan van de liedjes die ik net zo goed had kunnen lezen in de boekjes van de cd’s. Sterker nog die ik gelezen heb in de boekjes van de cd’s. Maar die gebundeld ineens een soort van gedichten lijken en het daarom verdienen om ook op deze manier gelezen te worden.
Ja, ik lees boeken die geschreven zijn door mensen die eigenlijk muziek maken. Romans die weglezen als de muziek die ze normaal gesproken maken. Met zinnen vol melodie zoals “what’s the story morningglory”.
En toch, als je me op de man af zou vragen, Laura lees jij eigenlijk weleens muziek? zou mijn antwoord nee zijn.

50 books vraag 5

Welk boek lees je op dit moment? 

Ooit was ik een braaf meisje dat netjes een boek uitzocht en dat dan uitlas alvorens ik een nieuw exemplaar uit de kast pakte. Ik kocht ook nooit een boek voordat ik de boeken die ik had uit had. Maar ergens ging er iets mis.

In mijn tas zit “de Dagen van de bluegrass liefde” Omdat het een boek is dat precies het formaat heeft dat in mijn handtas past. En ik nu eenmaal graag boeken lees waarin homoseksualiteit een van de thema’s is.
Het is geschreven door Edward van de Vendel. En dat is dan weer iemand waar ik nog nooit van gehoord heb. Maar als ik de achterkant van het boek moet geloven is hij sinds 2001 full time schrijver. Daarvoor zat hij, hoe kan het ook anders, als kinderboekenschrijver, in het onderwijs.

Hiervoor zat “Aan de andere kant van de maan” een boekje met korte verhalen van Jan de Zanger in mijn tas. Ik heb graag bundels van korte verhalen in mijn tas omdat die zo lekker weglezen in de metro. Je hoeft je aandacht dan niet zo bij een lang en ingewikkeld verhaal te houden. Iets dat ik nogal lastig vind als je maar kort achter elkaar kunt lezen.

Naast mijn bed ligt een boek van John Irving,dat echt niet in mijn tas pas,  ‘Een zoon van het circus’, gekregen van een ex met de mededeling dat het niet om doorheen te komen is, net zoals alles van John Irving in zijn ogen slecht en niet om doorheen te komen is. Dat ben ik grondig met hem oneens. Ik heb genoten van “de Regels van het ciderhuis”, “Tot ik jou vind” en “Weduwe voor een jaar”. Laatst zag ik meneer Irving in zo’n programma over boeken, waar hij iets mocht vertellen over zijn laatste nieuwe, en ik kon niet anders dan blijven kijken en luisteren naar deze meneer en zijn vreemde visie op de wereld. Maar met “een Zoon van het circus” heb ook ik moeite. Ik begin er steeds aan en ontdek dan al snel een boek in mijn kast dat het eigenlijk ook verdiend om gelezen te worden. Soms zelfs in de winkel.

Dus lees ik nu ook “Gekweld” van Chuck Palahniuk, de auteur van Fight Club. Een boek (en film) waar ik nooit iets van wilde weten door de titel die me deed denken aan lompe, platte actie en geweld om het geweld. Maar toen ik ooit “Rant” voor mijn verjaardag kreeg, en daar mooie zinnen in tegen kwam als “We worden nooit meer zo jong als nu”, was ik verkocht. (natuurlijk niet alleen door die ene zin, het verhaal verder is ook ijzersterk en helemaal van deze tijd te noemen).

En zo komt het dat ik nu 3 boeken echt aan het lezen ben, en zo nog een stuk of drie non-fictie boeken heb liggen waar ik af en toe eens een stukje uit lees.

50 books vraag 4

Van welke auteur lees je alles, maar dan ook alles wat uitgebracht wordt?

Ik geloof niet dat er een auteur is waar ik echt alles van gelezen heb. Maar er is er zeker een waar ik veel van gelezen heb, en waar ik alles van zou willen lezen.

Bij het grote publiek is ze, zeker hier in Nederland, niet heel erg bekend. Maar er is geen lesbische vrouw die niet op zijn minst heeft gehoord van haar debuut “Oranges are not the only fruit”. Wat mij betreft zou het zonde zijn om het daarbij te laten. Want ook haar latere werk zoals de Passie, Op het lichaam geschreven, het Powerboek, Gut symmetrie en Vuurtoren wachten zijn meer dan de moeite waard.

Ik hou van haar bevreemdende stijl en thema’s. Zoals fictie en werkelijkheid, tijd en ruimte, en (gender) identiteit. Ze weet me iedere keer weer haar wereld in te slepen die bijna magisch te noemen is. Ik bewonder het hoe haar personages bijna genderloos kunnen zijn. Dat je halverwege het boek bent en je nog steeds kunt afvragen of de hoofdpersoon nu een man of een vrouw is.

Arthur Japin noemde haar in een opsomming als een van de auteurs die hij bijna als vrienden was gaan beschouwen alleen al omdat haar boeken bij hem in de kast staan. Sinds dien wil ik ook alles van hem lezen.

Maar mijn eerste liefde blijft Jeanette Winterson. Wat zou ik haar graag eens ontmoeten. En wat hoop ik nog vaak mee gesleurd te mogen worden haar wereld in. Ik zie dat er nog twee romans van haar zijn die ik nog niet gelezen heb. Mijn geluk kan dus niet op. Snel naar de boekhandel rennen om een exemplaar van “Stenen Goden” en “Waarom gelukkig zijn als je normaal kunt zijn” te scoren.

(en op de tweede plaats komt Monika Sauwer, ook van haar wil ik alles lezen, en over haar alles weten)

50 books vraag 3

 Wat is jouw favoriete plek om een boek te lezen? 

Eigenlijk wilde ik hier heel artestiek foto’s maken van mezelf lezend op mijn favoriete plekjes.
Maar het bleek lastiger dan ik dacht om en een boek en mezelf in beeld te krijgen terwijl ik ook nog met een hand de foto moest maken. Dus dat werd hem niet. En er is ook niet echt een fotograaf voorhanden die mij een handje kon helpen.

Om dan maar gewoon heel uitvoerig te omschrijven dat ik vooral lees in bed of bad, liggend in ieder geval is ook zo saai. Dus speel ik een beetje vals met een gestolen foto.

Maar zo ongeveer zit ik het liefst te lezen.

50 books vraag 2

Welk boek krijg je maar niet uitgelezen, hoe vaak je er ook aan begint?

Films kan ik zo twee keer zien, muziek kan ik blijven horen totdat ik iedere adempauze uit mijn hoofd ken, maar met boeken is dat anders. Het lukt me niet om een boek van a tot z twee keer te lezen. Als ik voor een tweede keer aan een boek begin zit het vaak zo in mijn systeem dat ik bij de eerste paar bladzijde al denk, of ja, dan gebeurt er nu dit en dat en strakjes zus en zo. Op die manier vind ik er geen zier aan en leg ik het al snel weg om nieuwe dingen te lezen.

Dat ik een boek weg leg omdat ik er niet doorheen kom gebeurd ook maar zelden. De laatse keer herinner ik me nog goed. Het was niet eens mijn eigen idee, ik moest en zou het uitlezen, misschien dat de karakters tegen het einde van het boek toch nog sympathiek zouden worden. Maar mijn toenmalige lief, die het boek zelf wel had gelezen, snapte niet wat ik mezelf aandeed. Als het zo’n martelgang voor me was, en ik geen van de karakters sympathiek vond, sterker nog, ze me allemaal eigenlijk behoorlijk misselijk maakte, waarom wilde ik het dan perse uitlezen? Waar ben je nu ongeveer vroeg hij me. En ik vertelede hoe Lolita inmiddels samenwoonden en zwanger was en Umberto haar toch weer op kwam zoeken. Leg het toch weg Laura, het word echt niet beter, was de wijze raad van lief.

Een raad die ik opvolgde, ik heb het boek weggelegd, en word nog steeds misselijk als ik aan het verhaal dat ik vroegtijdig afgebroken heb terug denk. Soms vraag ik me af hoe het af loopt. Of ik het niet toch nog uit zou moeten lezen. Maar ik kan mezelf er niet toe zetten er opnieuw in te beginnen. Opnieuw die marttelgang door te moeten. Lolita zal dus een boek blijven dat half gelezen in mijn kast staat, tot er iemand langs komt die het graag mee wil nemen. Met de nieuwe 50 shades rage weet je het maar nooit.

50books vraag 1

Op de blog van Petepel kwam ik een leuk initiatief tegen. Hij gaat dit jaar 50 vragen stellen over boeken, waar je dan fijn een blogje over kunt schrijven. Natuurlijk kwam ik dit weer veel te laat tegen. En loop ik inmiddels drie vragen achter. Maar dat doet er niet toe. Het is ideaal voor een boekenwormpje (bij tijd en wijlen) als ik.

Vraag 1:
Welk boek heeft in je vroegste jeugd de meeste indruk op je gemaakt?
In mijn vroegste jeugd zijn er vast boeken geweest die me voorgelezen zijn waar ik erg van genoten heb. Zo herinner ik me “De kleine Kapitein” die voorgelezen werd door de juf. Of een heel dik sprookjesboek waar minder standaard sprookjes in stonden, zoals dat verhaal van de tondeldoos dat de meester voor las. Van mama weet ik vooral dat ze” Jip en Janneke” voorlas, maar ze zal ongetwijfeld ook andere boeken voorgelezen hebben. Hoewel ik zelf mijn jongste zusje veel heb voorgelezen, ik weet niet of mama dat mij liet doen omdat ze mijn leesvaardigheid wilde bevorderen, zag hoeveel plezier ik hier uit haalde, of omdat ze zelf misschien niet zo van voorlezen hield.
Samen met zusje heb ik erg genoten van de boeken over “Madelief”, ook het boek “Ik maak nooit iets mee” behoorde tot onze favorieten. Soms las ik haar boeken voor die ik zelf ook las toen ik nog jonger was. “Inka’s reis naar de maan” was onze gezamenlijke favoriet. 
Als ik vroeger in vriendenboekjes moest schrijven wat mijn lievelingsboek was, was dat steevast “Verdriet met Mayonaise”. Wat op de middelbare school veranderde in “Portret van Sanne”. Maar toen waren er niet zoveel vriendenboekjes meer om in te schrijven. 
Maar als je me vraagt om het boek dat echte de meeste indruk heeft gemaakt. Het boek waarvan ik nog steeds heel helder beelden voor me zie als ik mijn ogen sluit, soms zelfs zomaar onverwacht. Het boek waarvan mijn hart een sprongetje maakte toen ik zag dat het bewerkt was voor het theater. Het boek waarvan ik nog steeds niet snap dat niemand het ooit verfilmd heeft, ja dan kan ik alleen maar antwoorden “Momo en de tijdsspaarders”.
Momo is een natuurkind. Ze woont in een oude ruïne buiten de stad, zonder vader of moeder. Maar ze is niet vaak alleen. Veel mensen en kinderen komen bij haar op bezoek, want Momo kan goed luisteren. Daardoor heeft ze veel echte vrienden. Dat verandert vanaf het moment dat de grijze heren opduiken, de tijdspaarders. Die zetten iedereen aan om tijd niet te verdoen met ‘nutteloze’ dingen; het komt erop aan dat je in het leven iets bereikt en dat je veel spullen hebt. Voor vriendschap en spelen is geen tijd meer. Het leven verkilt, wordt gehaast en vreugdeloos. De tijdspaarders krijgen iedereen in hun macht, behalve Momo.

 Wat heb ik genoten van dit boek, en wat kon ik slecht begrijpen dat dit niet dezelfde aandacht kreeg als “Het oneindige verhaal” (the never ending story) dat van de hand van dezelfde auteur is. Ja, het staat buiten kijf dat dit het boek is dat in mijn vroegste jeugd de meeste indruk op me gemaakt heeft.

p.s even googelen leerde me dat het wel degelijk verfilmd is, in 1986 al.
p.s 2 ook ‘de Spiegel in de spiegel’ van deze meneer maakt heel erg veel indruk op mij, maar dat was later, toen ik al op het MBO zat en vrienden voorlas terwijl we in bomen klommen, of op de Euromast.