Borstvoeding in het openbaar

Van de week plaatste ik op Facebook een opmerking over borstvoedende vrouwen. Ik had op datzelfde facebook dit artikel gelezen, over een borstvoedende vrouw in de Walmart,die door de filiaalmanager weg gestuurd werd. En vervolgens terug kwam met een 30 tal vriendinnen die massaal gingen borstvoeden in de Walmart.

Ik vraag me dus serieus af waarom mensen altijd en overal maar willen voeden, en dan ook nog eens vinden dat dat altijd en overal maar moet kunnen. En vooral dat niemand dat dan aanstootgevend mag vinden, want niets is toch natuurlijker dan borstvoeden.

Al snel ontstond er een tweedeling, mijn mannelijke vrienden (en een enkele vrouw) vinden het niet echt nodig dat iemand voed in de supermarkt, aan tafel in een restaurant, of op andere openbare plaatsen. Behalve dan als mensen zich terug trekken in een hoekje.

De meeste van mijn vrouwelijke vrienden (en een enkele man) vinden borstvoeden mooi om te zien. Bovendien wil je ook niemand opzadelen met het gebler van een baby die honger heeft. Dus hup, die tiet eruit en voeden maar. Waar je ook bent.

Tja, roepen de mannen, plassen is ook natuurlijk, of seks hebben, zal ik dat dan voortaan ook maar tussen de aardappels en de bloemkolen gaan doen? Maar nee, dat is dan kennelijk weer anders natuurlijk, en dient achter gesloten deuren te gebeuren.

Waarom die dubbele moraal? Waarom moeten we ons aan fatsoensnormen houden zonder kind. Maar verdwijnenen die fatsoensnormen zodra er een kind bij komt kijken?

Een free the nipple activiste mengde zich in het gesprek, mannen mogen ook met blote tepels rondlopen, dus waarom vrouwen dan niet? Is dat waar het om te doen is? Gelijkheid tussen man en vrouw? En komt het “het is zo naturlijk argument” dan ook daar vandaan? Vinden ze het natuurlijker dat een vrouw haar baby voed, want dat heeft een nut, dan dat een man met zijn blote bast in bijvoorbeeld een supermarkt rond loopt?

En willen die vrouwen dan echt dat de norm wordt dat iedereen met een ontbloot boven lijf rond kan lopen? Waarom starten we geen “Trek een s-hirt aan op openbare plaatsen” actie voor mannen? Waarom moet de norm bij gesteld worden naar meer naakt op straat in plaats van minder.

Terwijl ik me dit zo zit af te vragen krijg ik ondertussen een priveberichtje. Of ik misschien vergeten was dat ik zelf ooit naakt op Facebook te bewonderen was. (ja, dat was ik inderdaad vergeten).

Een vriendinnetje had een fotoalbum van de Zwarte Cross gemaakt. Waar wij beide mee deden met the naked run. Op de cover van dat album stond een collage van foto’s, waaronder een foto van die run. Maanden later stuurde ze mij dat album op, ik was natuurlijk helemaal blij, want wist niet van het bestaan van dit album. Dus zette een foto  van mijn cadeauje op Facebook. Waarop de maakster van het album zich afvroeg of ik me realiseerde dat ik ons nu naakt op Facebook had gezet.

Misschien was dat idd niet zo handig. En mag ik nu ook beticht worden van een dubbbele moraal. Want als je zelf wel eens naakt geweest bent mag je je natuurlijk niet meer afvragen waarom anderen de dingen die ze doen doen.  En moet ik het maar heel normaal vinden dat een vrouw haar kind aan tafel in een restaurant (waar je maar een uurtje mag eten) voed. Dan mag ik niets zeggen over een planning die beter had gekund, en moet ik maar gewoon de andere kant op kijken als ik het niet wil zien. Heel logisch!

 

 

 

 

De homo aan het kruis

De homo aan het kruis is een gastblog van Debby de Brabander. Zij schreef deze blog tijdens een workshop column schrijven. Wil jij ook een gastblog schrijven? Neem dan contact op met mis.laura.artemis@gmail.com.
Ik zat laatst naar het nieuws te kijken, toen ik tot mijn grootste verbazing hoorde dat een Christelijke kerk in Amsterdam therapie geeft aan homoseksuele.
Het gaat er volgens de Tweede Kamer over dat mensen van hun geaardheid afkomen, ook word deze therapie vergoed door het ziekenfonds.
 Tot een nog grotere verbazing kwam er een oud deelnemer aan het woord, hij vertelde dat de therapie gaat over het accepteren van jezelf. Er komen bij mij per direct verschillende vraagtekens naar boven; hoe kun je in een gelovige gemeenschap uit de kast komen? En in hoeverre word dit geaccepteerd? Word het niet overschaduwd door een groot taboe? Of is het de media die er als een grote wolf achter zit? Mijn geaardheid overschaduwd de kerk of is het andersom?
Zoals bekent is zijn er geloven, waarin regels zijn waaronder dat homoseksualiteit verboden is. Maar zoals ook gezegd word “de Here is er voor iedereen” dus waarom zou hij er dan niet voor mij zijn. Ik ben een heidenen maar ik kom uit een gelovig gezin. Er is nooit iemand geweest die iets naars over mij gezegd heeft, dit geld ook voor de kerk waar ik vroeger heen ging.
Moslimse vriendinnen nodigen mij elk jaar opnieuw uit voor het Suikerfeest net zoals ik hun uitnodig voor de kerst. We hebben het altijd gezellig en spreken zowel over jongens als over meisjes. Mijn laatste vraagteken luid dan ook als een klok: “Accepteerd die kerk zichzelf dan wel?”