geef maand 2013 #3

13 november 

Ik bereid in mijn eigen tijd een activiteit voor op mijn werk voor en neem eierdozen uit mijn privé collectie mee. Mijn hele omgeving spaart die dozen namelijk voor mij op zodat ik naar hartenlust krokodillen kan knutselen met Sprookjesjuf. Ook hebben we vandaag een afscheidsetentje van een van de collega’s uit de invalpool. Eigenlijk was ik niet van plan een cadeautje te geven, maar omdat het geef maand is geef ik mijn laatste reep Tony Chocolonely weg. Een limited edetion die ik nog niet geproefd heb. Als dat geen geven is.

14 november

Er belt iemand op mijn Sprookjesjuf telefoon! Dat is nog nooit gebeurd! Of ik wil komen schminken op een kinderverjaardag. Ik reken geen reiskosten, want ik moest vandaag nog iets geven.

15 november

Een zak pepermunt die ik al eens weg had gegeven krijg ik ineens weer terug. Ik besluit hem mee te nemen naar mijn werk om hem daar in de snoeppot op het kantoor te stoppen. De snoeppot blijkt verdwenen te zijn. Gelukkig hebben de peuterspeelzaal collega’s nog wel een snoeppot te leen.

16 november

Ik bedenk me dat het wel een aardig gebaar is als ik de Gitarist een aantal spullen die hij bij mij heeft achtergelaten terug breng. Ook neem ik mijn schmink mee om zijn neefje en nichtjes van een vrolijk toetje te voorzien als ik mee ga naar een verjaardagsetentje.

17 november

De gitarist heeft geen brood meer, in alle vroegte sta ik op om dat alvast te gaan halen voordat hij wakker wordt zodat we samen kunnen ontbijten.

18 november

Er komt een mevrouw een workshop verzorgen. Eigenlijk vergeet ik altijd om haar iets te drinken aan te bieden. Daarom neem ik me voor om haar dit keer wel een kopje thee aan te bieden. (Overigens is het niet zo dat ze uitdroogt hoor, ik zie haar vaak wel een glaasje water halen, maar de drempel om zelf thee te zetten op een locatie die niet de jouwe is, is toch groter weet ik uit ervaring)

19 november

We hebben cursus, ik neem een pakje koekjes mee om uit te delen bij de thee. Soms zit geven hem nu eenmaal in dat soort kleine dingen.

Geef maand 2013 #2

Het geven is nog niet afgelopen. We geven vrolijk door.

5 November
Visje, die ik al veel te lang niet meer gezien had kwam langs en klaagde over gebrek aan sleutelhangers. Toevallig had ik als afscheidscadeautje van een peutertje een sleutelhanger gekregen die ongebruikt in de kast lag te liggen. Ik vermoede dat die daar nog wel even zou blijven liggen. Dus mocht Visje hem mee nemen.

6 November
Ik had twee vrijkaartjes gewonnen voor de film “Het geheim van Sophia”, een film die gemaakt is omdat er al 25 jaar televisie gemaakt wordt voor het Sophia kinderziekenhuis. Ik heb een van de kaartjes aan mijn moeder gegeven. Mijn verwachtingen waren niet hoog. Ik had het idee dat ze het halve personeel als acteur hadden ingezet ongeacht of je nu kon acteren of niet. Maar dat de organisatie ook zo slecht zou zijn had ik niet kunnen vermoeden. Het was echt een voorstelling bedoeld voor zieke kinderen. Er waren zo weinig stoelen dat ik me bezwaard voelde er gebruik van te maken. Want dan pikte ik vast een stoel in van een ziek kindje. Na dat we een Hello Kitty ijsje hebben gegeten zijn we dus stilletjes weggeslopen.

7 November
Ik besloot om vandaag een rot klusje voor iemand te doen. Op de BSO moesten de punten geslepen worden. Dan heb ik het niet over 1 of 2 potloodjes. Nee, we praten eerder over een stuk of 200 potloden. Ik had te weinig tijd om ze echt allemaal te slijpen. Maar ik ben een heel eind gekomen.

8 November
Heb ik samen met een van de kinderen een mooi knutselwerkje gemaakt van lucifers die nu op hangt in onze BSO ruimte. Oké toegegeven het is geen meesterkunstwerk. Maar we hebben het zelf gemaakt en cadeau gedaan aan de groep.

9 November
Vandaag was een makkie, de gitarist is bijna jarig. Dus ging ik op pad voor een cadeau. Ik haalde een tosti-ijzer omdat zijn oven nog bij mij in de berging staat en hij dus al een jaar geen tosti’s uit de oven heeft kunnen eten. Vanaf nu kan er dus weer genoten worden van gesmolten kaas, als is het dan in een iets andere vorm.

10 November
De gitarist wordt altijd erg blij van ontbijtjes met koffie, fruit en brood. Ik heb dus een ontbijtje voor hem gemaakt. Dat zijn nog eens makkelijke geefacties.

11 November
Op onze Facebook groep Ordinary Witches heb ik een uurtje orakelkaarten voor mensen gelegd. Misschien lijkt het alsof dat niet echt iets geven is. Maar al met al gaat er nog behoorlijk wat energie zitten in het openstellen voor iemand anders, die ik vaak niet echt ken, en het komen tot een antwoord op een vaak ongestelde vraag.

12 November
Op mijn Facebook kreeg ik het verzoek of ik niet iets hekssigs kon doen voor iemand zijn enkel. Nu heb ik op het afgelopen sjamanistisch festival geleerd hoe je vuurballen kunt maken waarmee je iemand kunt helen. Dat klinkt vast heel erg hocus pocus. En waarschijnlijk is het dat ook. Maar niet geschoten is altijd mis. Dus heb ik me teruggetrokken in mijn heksenhuisje en heb ik geprobeerd op afstand te helen. Nu is de betreffende enkel gebroken, dus ik verwacht niet dat hij op wonderbaarlijke wijze ineens genezen is. Maar wellicht heb ik iets van de pijn kunnen wegnemen of iets, als is het maar een klein beetje, kunnen bijdragen in het genezingsproces.

Het valt me op dat ik vooral de spirituele dingen die ik eigenlijk best wel vaak “geef” zelf helemaal niet als geven ervaar. Eigenlijk heb ik helemaal niet heel veel dingen weggegeven die ik anders niet weg zou geven. Ik had gedacht dat ik dit een lastigere opdracht zou vinden. Maar moet tot de conclusie komen dat ik best een gevend persoon ben van nature.

Geef maand #1 2013

De “Buy nothing new month” is nog niet voorbij of de geef maand dient zich alweer aan. Miss Artemis zou Miss Artemis niet zijn als ze deze uitdaging niet ook met twee handen aan zou pakken.

Eerst nog even de status van de Buy nothing new month. Ik heb stiekem wel twee boeken gekocht. Eentje omdat het een van de boeken van een trilogie was die ik compleet wilde hebben. Mijn zoektocht om het boek tweedehands te scoren faalde jammerlijk en ik wilde het perse lezen. Een ander boekje omdat ik al heel lang op zoek was naar een Nederlandse vertaling van dit boekje en daar nu zomaar tegen aan liep. Terwijl het ook nog eens onwaarschijnlijk laag geprijsd was. Daarnaast heb ik wat nepbloemen gekocht omdat ik die anders toch direct na deze maand zou gaan halen. Aangezien ik ze nodig heb voor een huiswerkopdracht van de godinnencursus. Voor de rest hebt ik echt niets nieuws gekocht. Ik moet wel toegeven dat het meehielp dat ik een enorme rekening van de Ortodontist kreeg en dus even echt iets minder te besteden had.

Dan nu de geefmaand. Het is dus de bedoeling dat ik in November iedere dag iets weg geef. Of dat nu iets materieels of iets immaterieels is maakt niet zoveel uit. Het gaat om de ervaring van het geven. Hier schreef ik al meer over wat de bedoeling van de maand precies is.

Ik zal jullie niet iedere dag met een stukje vermoeien. Maar om de paar dagen vertellen wat ik tot nog toe heb mogen geven. En natuurlijk begin ik bij het begin.

1 november

November geef maand, ik zit mezelf af te vragen wat ik eens weg zal geven. Tot ik me realiseer dat ik al bijna 2 uur jaarkaarten voor mensen aan het trekken ben. Alsof dat geen geven is. Op 1 November 2013 heb ik dus weggegeven tarot readings.
Daarna heb ik op mijn werk een mooie kleurplaat ingekleurd en aan mijn moeder cadeau gedaan. Heb ik samen met mijn moeder een kaartje gekocht voor een vriendin die anders niet mee kon naar een feestje en heb ik aan random mensen van die glow in the dark sticks uitgedeeld. Wat leuke gesprekjes met hilarische wendingen opleverden.  

2 November

Heb ik nog eens twee jaarkaarten weg gegeven en schreef ik een gastblog voor Liv over de geef week. Liv haar vaste gastblogger kon door omstandigheden niet bloggen en ze was naarstig opzoek naar een gastblogger. Zo wordt geven me wel heel makkelijk gemaakt.

3 November

Weer twee jaarkaarten getrokken voor mensen. Mijn moeder komt op het idee om de dames van de godinnencursus een Roos te geven. We kopen twee bossen met rozen en delen uit. De vrouwen reageren super lief en verrast.

4 November

Oke, ik geef toe het begint een beetje saai te worden. Maar ook vandaag heb ik een jaarkaart voor iemand getrokken. Het is er nu eenmaal de periode voor. Verder voelde ik me vandaag te ellendig door ongesteldheid en te weinig slaap om heel actief dingen weg te geven. Morgen weer een dag.

 

Buy nothing new monht 1

Ik heb me aangemeld voor de Buy nothing new month. Een spontane opwelling op de laatste dag van September. Even dacht ik er niet aan dat deze uitdaging al op 1 oktober zou beginnen. Dat ik dus niet meer kon smokkelen door nog even snel de dingen te kopen die ik graag wilde hebben vergat ik dus maar even. Nee, ik sprong in het diepe.

Over de mail krijgen we opdrachten binnen die we deze maand kunnen uitvoeren. Deze maand staat in het teken van opruimen en inventariseren wat je hebt. Want niets nieuws kopen betekend genieten van wat je al hebt. Alleen voel ik niet genoeg energie voor een grote schoonmaak. Dus loop ik af en toe een rondje door mijn huis en mik wat dingen waarvan ik denk dat ik ze niet meer nodig heb in een doos. Tot nog toe zitten er twee dvd’s in de doos. Wat al aangeeft dat ik niet heel fanatiek bezig ben. Want ik bezit echt wel meer dat ik niet perse meer hoef.

Aangezien ik niet heel materialistisch ben ingesteld leek het me een makkie. Een maand geen nieuwe dingen kopen. Maar al snel dacht ik aan de nieuwe laptop die ik wilde kopen, en die 2 boeken uit die serie die ik nu aan het lezen ben. En mijn zusjes zijn ook nog jarig deze maand, die wil ik wel een mooi cadeau geven. Ik kan toch niet met een tweedehands dingetje aan komen zetten omdat ik zo nodig een ikkoopeenmaandjenietsmaand moet hebben in de maand dat zij jarig zijn.

En toen ik net langs de Kruidvat liep en zag dat je het tweede verzorgingsproduct voor een euro kon kopen wilde ik toch ook wel heel erg graag naar binnen lopen om van deze aanbieding gebruik te maken. Mijn dagcrème is zo goed als op. En mijn budget door wat tegenslagen een beetje krap. Dus deze aanbieding kon ik toch  niet laten lopen?  Om nog maar te zwijgen over die hele stapel leuke kinderboeken die me te gemoed lacht omdat het nu eenmaal kinderboekenweek is.

Kortom ik ben nog maar drie dagen bezig en het is al een heuse uitdaging. En dat, had ik dan weer niet van mezelf verwacht!

Van ruilen komt niet altijd huilen

Daar sta ik dan, op Rotterdam centraal voor  de Ah 2 go, te wachten op iemand met een blauwe jurk.
Het voelt een beetje als een blind date, en dat Facebook ik dan ook. Meteen krijg ik reacties van mensen die mijn hastag niet snappen. #neteenblinddate lijkt mij toch heel duidelijk wijzen op het feit dat het wel lijkt op een blind date, maar dat het dat niet is. Kennelijk denken mijn vrienden daar anders over. (of ze gunnen me gewoon heel erg een date met iemand in een blauwe jurk, dat kan natuurlijk ook).

Na 5 minuten heb ik nog steeds niemand met een blauwe jurk gezien, ik besluit het Facebook berichtje nog eens na te lezen en kom tot de ontdekking dat ze ook geen blauwe maar een groen/rood gestreepte jurk aan blijkt te hebben. Nog eens 5 minuten later vraag ik me af hoeveel ah 2 go’s er eigenlijk op dit station zijn. Net als ik op onderzoek uit wil gaan zie ik een meisje met een gestreepte jurk en een tasje in haar handen staan. Ik loop op haar af, en zij roept dat ze voor de andere ah stond.

Ik heb ook een tasje in mijn handen. We hebben namelijk geen blind date maar een ruildate.
We wisselen de tasjes om en vervolgen onze eigen weg weer. Zij met een boel troepjes van mij.
(plastic magnetische bloemen en een Pigelmee kinder theeservies), ik met nieuwe plantjes voor op mijn moesbalkon.

Het meisje verontschuldigd zich voor haar karige plantjes. Meteen vind ik haar heel lief. Want inderdaad. het zijn niet heel veel plantjes, en zo klein dat je ze met een vergrootglas nauwelijks kunt zien, maar het is wel de helft van haar oogst. Er is veel minder opgekomen dan ze had gedacht en het groeit allemaal niet zo hard. Meteen voel ik me een beetje schuldig. Want op mijn balkon groeit zo’n beetje alles, alleen de kruiden en de sla zijn niet opgekomen. Maar een oud collega stopt me af en toe een plantje toe van de dakakker waardoor het niet zo opvalt dat er ook dingen niet opkomen. Mijn balkon is inmiddels een oerwoud van bonenplanten, courgettes en zonnebloemen. Het voelt een beetje alsof ik dit meisje nu besteel door haar plantjes van haar af te nemen, en haar in ruil troep te geven.

Overigens is dat niet altijd het geval, er zijn ook mensen die ik per direct besloten heb niet te mogen, omdat ze de site alleen maar lijken te gebruiken om zoveel mogelijk te halen. Vaak zelfs zonder daar voor iets terug te ruilen. Zo kwam iemand hier een vitrinekast halen zonder ook maar een bedankje. En wilde laatst iemand mijn boeddhabeeldjes hebben, waar ik niet perse vanaf hoefde, zonder daar iets tegen over te stellen. (maar ondertussen wel kaartjes voor een niet zo cool pretpark proberen ter ruilen voor een wel cool pretpark, en verwachten dat ik ze nog even voor de deur kom afgeven) Op de een of andere manier “gun” ik het je dan meteen een stuk minder.

Gelukkig heb ik nu het gevoel dat mijn spulletjes geadopteerd zijn door een lief iemand, die ze niet morgen op Marktplaats zet om er nog even snel een slaatje uit te slaan. Ik ben een gelukkig mens!

Zero Plastic day 1 plastic heaven

Dit jaar doe ik voor het eerst mee aan de Zero plastic week. Ik streef er naar helemaal geen plastic te gebruiken. Maar bij nader inzien is dit moeilijker dan ik dacht. Want ik sta op en zet mijn plasticbril op. Neem mijn vitamine d pillen in, die verpakt zijn in plastic. Poets mijn tanden met een plastic tandenborstel. Gelukkig ben ik gisterenavond al in bad geweest, anders had ik me met een plastic scrubsponsje gewassen met vloeibare zeep uit een plasticflacon. Ik kleed me aan en hoop dat er in mijn kleding geen plastic zit,maar ik vrees het ergste. Vis mijn beugelelastiekjes uit hun plasticverpakking. Terwijl ik een banaan van de fruitschaal pak voor onderweg, gelukkig, daar kan weinig aan mis gaan. Maar dan, beleg ik een boterham die uit een zak komt die voor de helft van plastic is met kaas met een plastickorst. Ik zoek mijn tas en bedenk me dat deze, je raad het al, ook van plastic is.

Als ik eindelijk de deur uit ben bedenk ik me dat het nu niet meer fout kan gaan. Maar als ik mijn plastic ov-chipkaart uit mijn plastic portemonnee pak om in te checken bij een plastic incheckpaal weet ik dat het nog een hele uitdaging gaat worden. Terwijl ik op een plasticstoeltje zit, maak ik met een plastic pen aantekeningen in mijn plastic notitieboekje voor dit blog, dat ik later zal uitwerken op mijn plastic laptop. 

Ik ben nog geen twee uur wakker en mijn leven is al plastic fantastic. Ik woon in een plastic hemel. Waarin alles, behalve ik zelf van plastic lijkt te zijn.

(En daar ga ik deze week dus verandering in brengen! Hoe? Blijf lezen!)

Miss Artemis geeft weg week 6 t/m 11

Door ziekte is het weggeef project niet helemaal van de grond gekomen zoals het de bedoeling was. Wel ben ik spullen weg blijven geven. Meer dan er weken verstreken zijn. Ik doe maar even net alsof ieder ding dat ik weggaf of ruilde (ruilen is ook duurzamer dan weggooien) in een andere week is weggeven. Want ik heb geen zin om terug te rekenen hoeveel weken er echt verstreken zijn sinds mijn laatste weggeef blog.

Liefs, 

Miss Artemis

Week 6 Oke ik geef toe het is niet helemaal weggeven geweest, maar ik had een schort liggen dat mij veel te groot was. En bovendien gekregen van een ex waar ik liever geen souvenirs meer van bewaar. De Gitarist had een schort dat wel kleiner te maken is, klein genoeg om een minimeisje als ik in te laten passen. Een ideale ruil zou ik dus zeggen.

Week 7 De Gitarist verzuchte dat hij graag een dienblad zou hebben. Toevallig had ik er nog eentje liggen die heel handig had geleken maar in de praktijk vooral in de weg stond. Dat is nog eens iemand op zijn wenken bedienen.

Week 8 De Gitarist kreeg een heleboel logees en had niet genoeg dekbedovertrekken. Ik had er nog wel een paar liggen, gekregen van iemand die ze nooit gebruikte om ze daarna zelf ook niet te gebruiken want ik vind ze niet mooi. (ja zo erg ben ik) Gelukkig heb ik de Gitarist er blij mee kunnen maken.

Week 9 Studenten hebben weinig geld, dat weet iedereen, dus scharrelde ik een tasje kleding bij elkaar zodat onze stagiaire een kortingsbon van de H&M kreeg en zo met korting een nieuw vest kon kopen

Week 10 Ik had nog een oude spiegel staan, leuk, hip en kleurig maar net iets te leuk, hip en kleurig voor mijn nieuwe paleisje. Gelukkig kwam onze stagiaire even een kopje thee drinken, en laat zij nu net die spiegel wel zien zitten!

Week 11 De tas van de stagiaire ging kapot, Miss Artemis is een echte miss met een leuke tassenverzameling. Daar zat er nog wel eentje tussen die precies bij haar paste. Zij blij, ik blij.

Kijk zeker ook op de blog van de verdubbeldame voor nog veel meer tips om de wereld een beetje mooier te maken. verdubbeldame

Miss Artemis geeft weg, week 4 en 5

Week 4

In de kelder vond Miss Artemis nog twee tasjes met oude kleding. Die zijn ook ingeleverd bij de H&M, met de kortingsbonnen heeft ze nog een vriendinnetje blij kunnen maken. Shopvriendin was aangenaam verrast dat Miss Artemis eens meer van korting bij deze winkel wist dan zij. Ze is namelijk lichtelijk verslaafd aan de H&M.

Week 5

Op Facebook zijn er initiatieven gestart om dingen met elkaar te ruilen in verschillende steden. Onder de noemer Ruilandel ……. (vul op de puntjes de naam van een stad in). Rotterdam neem daar ook aan deel. Dus heeft ze een vitrinekast ter ruiling aangeboden. Uiteindelijk wilde er niemand ruilen, maar er was wel een meisje dat hem op wilde komen halen voor haar nieuwe huisje.

Binnenkort maar eens kijken of er meer is dat ik kan aanbieden ter ruiling/weg geef. 

Met het weggeven van de boeken gaat het niet helemaal goed, mensen begrepen niet dat ze de boeken mochten houden, van de weggeven boeken is er dus alweer 1 retour gekomen. En dat terwijl ik alweer een stapeltje had klaar liggen om de volgende keer weg te geven. Nu ja, we blijven stug doorgaan totdat iedereen het begrijpt. Op het moment doe ik verschillende fantasie titels weg, mocht je interesse hebben laat dan gerust een bericht achter.

Liefs,

Miss Artemis

Miss Artemis geeft weg, week 1 en 2

Op de site van de verdubbeldame kwam ik het initiatief tegen om in 30 dagen 30 dingen weg te geven. Jullie weten inmiddels hoe ik met 30 dagen projecten ben, ja graag!!! Maar niet 30 dagen achter elkaar. Nee, ik spreid het liever uit over 30 weken. De komende 30 weken ga ik dus iedere week iets weg geven.

Week 1

Heb ik 4 boeken mee genomen om op het heksencafe uit te delen. De heksen in kwestie snapte niet helemaal wat de bedoeling was van mijn uitdeelactie en dachten dat ik ze uitleende. Ze mogen ze best terug geven, maar dan bij voorkeur niet aan mij. En als ze perse terug willen geven dan graag een ander boek.

Ik kreeg bezoek van Debby, die is ook met 4 boeken naar huis gegaan.

Week 2 

Deze frutsels, waar ik een leven over heb gedaan om ze te verzamelen heb ik mee genomen naar mijn werk een uitgedeeld. Het leek wel sinterklaas. 14 blije kinderen en een blije juf.

 Hompeltje en Pompeltje kregen ook een nieuw huis. Deze twee schattige kaboutertjes zijn gemaakt door een van de heksen. Ze leken me ideaal voor mijn collega die mij het versje van Hompeltje en Pompeltje leerde.

Als button freak kreeg ik dit setje ooit cadeau van een vriendinnetje. Ik vind ze mooi, maar ze passen nog beter bij een ander vriendinnetje. Bij een bezoekje aan haar heb ik ze dus aan haar gegeven.

Stralend in het nieuw

“Wat zie jij er goed uit, zit je goed in je vel”, vraagt mijn collega als ze op me af komt lopen. Ik kan haar geen ongelijk geven, ik zie er goed uit. In tegenstelling tot wat ik me had voorgenomen deze maand ben ik mezelf eens lekker te buiten gegaan en heb ik me in het nieuw gestoken. Eigenlijk had ik een maand niets willen kopen dat ik niet direct nodig heb. Maar toen shopvriendin belde dat de tango opruimingsuitverkoop had kon ik de verleiding niet weerstaan. Ik moest die laarsjes gewoon hebben. En dat andere paar was nu maar 15 euro, volgende maand kan ik ook heus wel consuminderen. Als ik nu de rest van de maand braaf doe! En echt ik heb mijn best gedaan om het daar bij te laten, maar toen ik bij Desigual eindelijk de perfecte jeans vond, zo een waar ik al jaren naar op zoek ben, niet een saaie, niet een met glitters overgoten, maar gewoon een leuke met bloemetjes erop, helemaal mij, kon ik ook die niet laten liggen. En ja ik geef het toe, dat shirtje dat ik erbij propte was niet echt nodig. Hoewel het wel degelijker is dan alles wat ik voor de rest bezit. En mijn nieuwe locatie manager hecht nogal waarde aan degelijk en bedekt. Helemaal overbodig was het dus niet! Ik kan nog wel 100 redenen verzinnen over waarom het best een goed idee was dat ik gefaald ben in mijn consuminder maand. Maar eigenlijk is dat helemaal niet nodig. Want soms mag je gewoon iets kopen omdat je denkt er gelukkiger van te worden. En geloof me, het werkt, zo vaak wordt me nu ook weer niet gevraagd of ik goed in mijn vel zit 😉