Het is echt niet mijn bedoeling om ineens een maatschappij kritisch blog te hebben. Maar er zijn dingen die ik gewoon niet snap. En die maar in mijn hoofd blijven malen totdat ik ze op papier heb gezet (of nu ja in dit geval meer op mijn beeldscherm heb getoverd).
Bijvoorbeeld dat er universitair geschoolde vrouwen zijn die verliefd worden op een man die een mbo opleiding heeft afgerond. Oke, tot zover niets geks aan, liefde heeft nu eenmaal niet zoveel te maken met opleidingsniveau. En ook dat ze met zo’n man trouwen, een nestje bouwen en kindertjes krijgen snap ik allemaal nog wel.
Daarna word het voor mij allemaal wat lastiger te begrijpen. Ik snap gewoon echt niet waarom zo’n vrouw er dan voor kiest om thuis te blijven en huisvrouw te worden. Ten eerste lijkt het me weinig bevredigend om na een goede studie thuis te gaan zitten. Maar dat kan liggen aan mijn afkeer van huishoudelijk werk. Als ik het uit kon laten besteden zou ik dat per direct doen. Het is mijn talent gewoon niet. Buiten dat lijkt het me dat het je wereldje behoorlijk klein maakt als je van studerend of werkend ineens word teruggeworpen op de muren die je huisomringen. Maar miscchien vergis ik me hierin en halen deze vrouwen voldoening uit nevenfuncties rondom hun kinderen. Op scholen en vereningingen kunnen ze altijd wel wat helpende handjes gebruiken immers.
Dan blijft de financiele kwestie nog over, want natuurlijk ben ik me ervan bewust dat vrouwen minder verdienen dan mannen, maar die kloof kan toch niet zo groot zijn dat een universitair geschoolde vrouw minder verdiend dan een mbo opgeleide man? Waarom komt die zorgtaak nog zo vaak zo vanzelfsprekend bij vrouwen terecht? Is het echt een keus die vrouwen maken? Doen we het uit gewoonte? Of vinden we het gewoon wel lekker om een beetje te tutten met de kinderen zonder dat er al te hoge verwachtingen aan ons gesteld worden?
Met af en toe eens kritisch te zijn, is niks mis mee hoor!
Af en toe kritisch mag best, het moet wel in balans blijven