Categorie: meditatie

28 nov 2013 naar de top van de Cardou (en terug)

We hebben de top van de Cardou beklommen. Er gaan verhalen in de ronde dat de Ark van Noach hier gestrand zou zijn. Nu heb ik zelf altijd geleerd dat de Ark gestrand zou zijn op de Ararat, en ik vind het lastig daar van af te stappen. Eigenlijk dacht ik dat iedereen alleen het verhaal van de Ararat kende. Als er twee volkeren een oorlog kunnen voeren om een berg dan zou je zeggen dat er een kern van waarheid in zou moeten zitten.


Er zijn ook mensen die beweren dat er een kopie van de tempel van Salomo in de Cardou zit. Een boel mooie verhalen waarvan ik me levendig kan voorstellen dat je ze verzint of zelfs geloofd als je hier bent. Deze plek doet iets met je. Ik snap zo goed dat je dat buiten je zelf wilt plaatsen en met iedereen wilt delen. Daar een gemeenschappelijke ervaring van wilt maken. Toch hou ik het zelf maar even op mijn eigen waarnemingen en ervaringen. 

De klim naar boven van zo’n 750 km hoogte (correct me if i’m wrong, ik heb geen hoogtekaart naast me liggen) wordt gemarkeerd met een geel/blauwe wandelroute. Ik kan u aanraden om die route te volgen en er niet van af te wijken. Ook niet om een of andere oude mijn te gaan bekijken. Wij hebben mogen ervaren dat andere paden lastiger begaanbaar waren. Als je de klim gemaakt hebt wordt je getrakteerd op een bijzonder mooi uitzicht. Je kunt de Pyrieneen  zien maar ook Rennes ‘l Chatteau, en eigenlijk alles wat je in de wijde omtrek kunt bedenken dat je zou kunnen zien. (nu hadden wij geluk met extreem helder weer) Nog een beetje hoger vinden we een steencirkel die is neergelegd in een prefect Keltischkruis. Dit wordt duidelijk door iemand als krachtplek gebruikt. En ik kan die persoon geen ongelijk geven. Het is even een klim, vanaf het dorpje waarvan wij vertrokken 1,5 uur lopen, maar dan ben je wel op een plek die zo mooi is, en waar je niet eens fantasie nodig hebt om de energie te voelen. Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die op toppen van bergen als deze hebben gestaan en dan nog steeds in geen enkele vorm van spiritualiteit geloven. Vinden zij het uitzicht alleen maar mooi? Voelen ze dan helemaal niets? Of geven ze er andere woorden aan? 

Ik kreeg in ieder geval spontaan zin in uren lange meditatie en het uitvoeren van rituelen. Maar het was inmiddels zo koud dat lang mediteren er niet in zat. Wel heb ik even een snelle shapeshift met een grote roofvogel, vermoedelijk een Arend (Adelaar) die boven onze hoofden bleef rond cirkelen. Later als ik thuis ben ben ik zeker van plan om tijdens een trance of visualisatie terug te gaan naar deze plek en mijn reis met de Arend af te maken. 

Daarna zijn we doorgereden naar Rennes le Bains. Een gemeente die vooral wordt aangetrokken door hippies. Wij komen terecht in een cafeetje waar de eigenaar schilderijen maakt in vrolijke regenboogglitter kleurtjes. Overal waar je kunt kijken staan nymfen, groene mannen en andere mythologische figuren afgebeeld in een regenboogdecor. Wij wenste vurig dat hij kleinere schilderijen maakte zodat we er een mee konden nemen. Nu zouden de kosten van het vervoeren waarschijnlijk hoger zijn dan de prijs van het schilderij zelf.

Vanaf hier wandelen we naar le Fateuil du Diable. Of zou het toch de troon van Isis zijn, zoals iemand op het bordje heeft geschreven. In deze omgeving ben je geneigd te geloven dat alles omgeven is door vrouwelijke energieën. Romeo heeft niets te veel gezegd. Inmiddels leer ik van vrienden op Facebook dat het symbool voor Isis en voor troon hetzelfde is. Isis is dan ook een Godin die met een troon op haar hoofd wordt afgebeeld. Dus het is niet heel gek dat mensen een stoel/troon aan haar linken. De link naar de duivel snap ik zelf ook heel goed. In de zetel gezeten kijk je uit over de vallei. Als je de vallei als onderwereld ziet zou het dus kunnen dat het een troon is die de onderwereld overziet. Er zijn ook mensen die geloven dat de troon daar staat om iets te bewaken dat erachter ligt. En dat je eerst “de Duivel” moet passeren voordat je daarbij kunt komen.

We zullen er waarschijnlijk nooit achter komen waar de stoel voor gediend heeft. Feit is dat er nu vooral hippies op af komen die lintjes met wensintenties in de bomen hangen. En dat de sfeer daardoor heel magisch en sereen is.

Visualisatie, trance en meditatie wat is het verschil?

Op dit blog gebruik ik de termen meditatie, visualisatie en trancereis schijnbaar lukraak door elkaar heen.Maar wat is het nu eigenlijk? Zijn er verschillen? En zo ja wat zijn die verschillen dan?

Naar mijn idee zijn de grenzen tussen het een en het ander nogal dun. Vaak kun je meerdere termen gebruiken voor hetzelfde. Of zijn de verschillen zo klein dat ze bijna niet opvallen.

Meditatie zal een term zijn die de meeste mensen wel kennen. Vaak wordt er gedacht aan het totaal leeg maken van de geest. Dat kan op verschillende manieren. Je kunt je aandacht bijvoorbeeld richten op je ademhaling of een object zoals bijvoorbeeld een kaarsvlam. Ik denk dat meditatie ook een goede verzamelnaam is voor alle soorten van meditatie en de anderen termen eigenlijk overbodig maakt.

Visualisatie bij een visualisatie vul je je geest met beelden. Je kunt je ogen sluiten en proberen een theekopje voor je te zien. Of een gouden ei. Een stuiterend balletje. Het maakt eigenlijk niet uit wat je visualiseert. Hoe vaker je het doet hoe makkelijker het wordt. Ik ken mensen die visualisatie gebruiken om dingen voor elkaar te krijgen. Ze stellen zich bijvoorbeeld heel erg hard voor hoe het tafeltjes waar ze straks aan willen lunchen eruit gaat zien en houden dat plekje alvast bezet. Het komt meer dan eens voor dat dat plekje echt bestaat en die dag jouw lunchplek wordt. Je hebt het als het ware gedroomd totdat het werkelijkheid werd.

Trancereis is een meditatie op het geluid van bijvoorbeeld een drum, een ratel en of een stem. Je laat je door het geluid meevoeren je binnenwereld in. Vaak omdat je opzoek bent naar informatie voor jezelf of voor anderen. Naar mijn idee is een trance iets dieper dan een meditatie. Waar de term meditatie vooral bij boeddhisme wordt gebruikt is trance een term die meer bij sjamanisme past.

Er zijn zoveel tussenvormen te bedenken, die het onderscheid dat ik hier probeer te schetsen zo weer te niet doen. Een geleidemeditatie heeft bijvoorbeeld weer veel weg van trance. Omdat je je laat meevoeren op de stem van iemand anders.Maar er wordt nooit gesproken van een geleide trancereis.

Je kunt ook met een groepje mediteren en in die andere wereld elkaar opzoeken en met elkaar hetzelfde “visioen” beleven. Visualiseer je dan? Mediteer je? Of beleef je een gezamenlijke trancereis? Hoe je het noemt is denk ik minder belangrijk dan de ervaringen en inzichten die je tijdens je meditaties en trancereizen opdoet. Ik maak zelf niet heel veel gebruik van deze technieken, eigenlijk veel te weinig, maar als ik er gebruik van maak ervaar ik het bijna altijd als zeer krachtig. Soms herinner ik me bepaalde beelden jaren later nog heel erg scherp. Net alsof het een scene uit een boek of een film is die maar niet uit mijn hoofd wil gaan.

Misschien schrijf ik ooit nog eens een persoonlijke ervaring uit als daar vraag naar is. Voor nu laat ik het hier even bij en wens ik je veel succes met uitvinden wat bij jou past.

Een herfstige kindermeditatie

Op Facebook kreeg ik de aanmoediging om vooral meer met kindermeditaties te doen. Omdat mijn huiswerkopdracht voor de godinnen cursus met bomen te maken heeft. En omdat het herfst is en bomen daarin voor mijn centraal staan. Maar ook omdat herfst gewoon leuk is, hier een herfstige meditatie.

Ga maar eens lekker liggen en maak jezelf heel stil. Als je goed ligt en je helemaal stil bent doe je je ogen langzaam dicht. Stel je voor dat je een boom bent die op het mooiste plekje in het bos staat. In de lente hadden je takken mooie knoppen. In de zomer had je vol met mooie groene blaadjes  gezetten. Maar nu is het herfst en veranderen je bladeren langzaam van kleur. Kijk maar eens goed naar de kleuren van je bladeren. Zijn ze rood, oranje, geel, bruin of toch nog een beetje groen? Je bereid je voor op de winter en je hebt niet alle blaadjes meer nodig. Kijk maar eens omlaag, naar de grond. daar zie je al een hele stapel bladeren liggen. De dieren zijn je daar dankbaar voor. Hoor je dat geritsel? Het is een egeltje die jouw blaadjes als een lekker warm dekentje gebruikt. In je takken is ook genoeg leven te vinden. Voel je dat eekhoorntje dat van tak naar tak springt om zijn wintervoorraad eikeltjes te verzamelen? En wie probeert daar een gaatje in je bast te tikken? Het is de specht die een warm plekje voor de winter zoekt. Zie je nog meer dieren? In je takken? Of misschien wel tussen je wortels. Kijk maar eens goed. Misschien zie je niet alleen dieren, want in dit sprookjesbos wonen ook kleine kaboutertjes. Kun je ze horen? Luister maar eens goed naar wat ze je te vertellen hebben. Misschien praten ze wel met de elfjes die op een elfenbankje zitten te zingen en giebelen. Veilig tussen jouw takken. Terwijl je daar zo staat te luisteren en te genieten van alle levendigheid zie je hoe er langzaam nog meer blaadjes naar beneden dwarrelen. Je volgt ze een tijdje als ze worden mee genomen door de wind. Het lijkt wel alsof ze een dansje doen, speciaal voor jou. Als dank voor al je goede zorgen. Als je er aan toe bent kun je je vingers, en je tenen weer een beetje wiebelen. Doe je ogen maar weer open. Rek je maar eens lekker uit. En zeg dan tegen jezelf: IK BEN TEVREDEN, IK BEN TEVREDEN.

En dan nog even afsluiten met twee gezellige herfstige kinderliedje dat ik nog steeds graag zing.

Herfst, herfst

Herfst, herfst, wat heb je te koop
Duizend kilo bladeren op een hoop
Zakken vol met wind
Ja m’n kind
‘k Weet niet of jij dat aardig vindt

Herfst, herfst, wat heb je te koop
Paddenstoelen, honderd op een hoop
‘k Zet ze voor je neer
Heus meneer
Dat doe ik alle jaren weer

Herfst, herfst, wat heb je te koop
Dikke grijze wolken op een hoop
Alles in de stad
Gooi ik nat
Koop je van mij zo’n regenbad


Eekhoorn, Eekhoorn

Eekhoorn, eekhoorn,
met je lange staartje.
Eekhoorn, eekhoorn,
spring maar met een vaartje.
Tikke takke toome,
roetsch! In de bomen.

Zonnegroet een kindermeditatie

Op mijn werk heb ik een kinderyoga lesje voorbereid. We gaan de zonnegroet doen, want het lijkt me leuk om eens iets met in elkaar overvloeiende bewegingen met ze te proberen. Ook wil ik een meditatie met ze doen. Gewoon omdat het me nuttig voor ze lijkt om terug in jezelf te kunnen keren.

Alleen heb ik geen meditatie over de zon gevonden en dat leek me nu net zo leuk. Als de les begint en ik verteld heb dat we de zonnegroet gaan doen vraag ik ze wat voor een meditatie ze willen doen. Ze mogen kiezen uit Marry Poppins of eentje over de zon. Dat laatste was natuurlijk bluf. Ik heb geen meditatie over de zon. De kinderen stemmen allemaal voor de zon.

Nu ben ik de Sjaak. Ik kan nu niet aankomen met dat die meditatie helemaal niet bestaat. Dat ik die nog moet verzinnen. En dat ik eigenlijk helemaal niet zo zeker weet of ik dat wel kan.

“Maak jezelf maar heel stil” begin ik met een onvaste stem. “En terwijl je daar zo ligt en je helemaal stil bent doe je langzaam je ogen dicht”. Ik haal diep adem, de kinderen liggen met gesloten ogen en luisteren gespannen naar wat er komen gaat. Maar ik weet evenmin als zij wat er komen gaat.

“Als je ogen dicht ben stel je jezelf voor dat je een zonnetje bent, om je heen zweven gezellig wolkjes heen en weer. Je hoort ze gezellig kletsen. Luister maar goed. Waar hebben ze het over? Na een tijdje luisteren hoor je ook andere geluiden. Je hoort vogels, plagend kietel je ze met je stralen. De vogels zingen een mooi lied voor je. Je stuurt ja stralen verder naar beneden, steeds verder, en verder. Totdat ze op aarde aan komen. Je ziet huizen, grote mensen, kleine mensen, een zwembadje waar kinderen gezellig aan het spetteren zijn. Tuinen waar mensen aan het bbq’en zijn.Speeltuinen waar lekker geschommeld wordt. En iedereen is blij omdat jij zo lekker aan het schijnen en het stralen bent. Daar wordt je zelf ook heel erg blij van. En je doet nog harder je best om te stralen. Je straalt naar binnen door de ramen van de huizen. Je kunt de mensen in de huizen zien. Wat zijn ze aan het doen? Merken ze dat jij aan het stralen bent? Hoe reageren ze daarop? Kijk maar een tijdje naar de mensen en de dieren op aarde. Luister maar naar hun geluiden. Aan alles komt een einde. Zo ook aan deze dag. Langzaam neem je afscheid. Als je wilt mag je je vingers en je tenen weer bewegen. Rek je maar een lekker uit. En zeg dan tegen jezelf Ik BEN HET STRALENDE MIDDELPUNT, IK BEN HET STRALENDE MIDDELPUNT.”

Waar ik het vandaan haal weet ik niet. Maar de woorden lijken te komen alsof ze er altijd al waren. De kinderen reageren dol enthousiast. En vertellen over de feestjes die ze gezien hebben, en de mensen in hun huizen die ze in hun gezicht schenen terwijl ze aan het computeren waren, of o de wc zaten.

Kennelijk is het minder moeilijk dan ik dacht om zelf een meditatie voor kinderen te verzinnen.

En uhhhhh, ook jij bent een stralend middelpunt. Niet vergeten hoor!

Leven in de werkelijkheid

De tweede stap om een Boeddha in vijf weken te kunnen worden is, leven in de werkelijkheid. Iets dat klinkt alsof het net zo makkelijk is als adem halen. Maar tjongejongejonge, wat heb ik me daarin vergist. Want het observeren van mijn omgeving is heus niet zo moeilijk, ik zie de vogeltjes in de bomen wel, of dat konijntje dat een paar meter voor mijn fiets rondspringt. Alleen dwalen mijn gedachten daarna al snel af naar strakjes, of naar zo net, misschien zelfs wel naar gisteren of naar morgen.

Misschien dat ik meer succes behaal bij het doen van gewone acties. Zoals afwassen, of stofzuigen. Maar onder het afwassen denk ik al snel aan dat vriendinnetje van vroeger die me pas op Facebook heeft toegevoegd, en hoe zij altijd eerst de glazen afwaste alvorens de rest van de vaat het afwaswater mocht bevuilen. Of aan die keer dat er te veel afwasmiddel in het water had gezeten en wat een pret ik met het schuim had gehad. Ik doe mijn best mijn aandacht te houden bij het bordje en de afwasborstel die ik in mijn hand heb. Maar dat doet me weer denken aan de verjaardag waarvoor ik dit bordje kocht, en mijn tripje naar Ikea laatst waar ik nieuwe afwasborstels kocht. Natuurlijk zijn dit onderdelen van mijn werkelijkheid, maar ik vrees dat er met leven in de werkelijkheid meer leven in het nu bedoeld word. Dat ik dan heel bewust op mijn boterhammetje kauw en de structuur van het brood voel en opmerk dat de kaas een andere structuur heeft dan het brood, en dat alles zompig word als ik dan ook nog een slokje thee neem. Dat soort dingen.

Heel even zag ik mijn hele project niet meer zitten. Interesseerde het me geen ene biet wat ik in de komende drie weken nog zou gaan leren. Tot ik in mijn meditatie boekje een zelfde soort oefening tegen kwam. Alleen dan zo opgeschreven dat ik er wel mee uit de voeten kan. Oh ja dat had ik nog niet verteld, ik ben vorige week begonnen met mediteren, omdat ik dacht dat dat van pas zou komen bij het bewuster ademhalen. Natuurlijk had ik niet gedacht dat het me eigenlijk nog veel meer van pas zou komen bij het leven in het nu.

Dus nu neem ik ’s avonds voor ik ga slapen mijn dag door, en probeer ik zo precies mogelijk te herinneren wat ik heb gedaan. Daar waar grote gaten zitten leefde ik kennelijk niet genoeg in het nu. Dat geeft niet, morgen is een weer een dag, een dag waarvan ik me nog meer ga proberen te herinneren dan vandaag. Kijk, dat is nog eens een duidelijke opdracht! Daar kan ik wat mee, ineens ben ik weer vol energie, en vraag ik me af wat de boeddhisten de komende drie weken voor mij in petto hebben. 

Dit is trouwens dat oh zo fijne meditatie boekje!