Wildevrouwchallence #5

Dag 19, de dag van de man

Of we onze droomman al gevonden hebben of dat we nog naarstig op zoek zijn naar de liefde. Beetje jammer dat de opdracht heel erg over liefde ging, maar dat deze ook perse over mannen moest gaan. Alsof mannen zaligmakend zijn. Ik poste de eerste de beste foto die ik van mij en mijn lief (toevallig een man) kon vinden.

CAM00062

toen was dat overigens een andere foto dan nu 😛

Dag 20, dag van de geheimen deler

Een geheimpje heb ik niet echt. Vroeger wel ik heb tot mijn 18e in mijn bed geplast en heb me daar vreselijk voor geschaamd. Dat vertelde is dus nimmer nooit niet aan iemand. En later, toen ik erachter kwam dat ik meisjes eigenlijk ook wel erg leuk vond, dat was een geheim. Maar nu? Ik zou zo 123 geen echt geheim kunnen bedenken.

Dag 21, dag van de sidderende sensualiteit

Ik stond heel sensueel te zijn in België. Kijk maar!

sensueel in belgie

Dag 22, dag van de reizende wereldburger

Grappig om een reizende opdracht te krijgen terwijl ik op reis was. In Belgie.  Niet wereldschokkend ver weg. Maar ik vond het wel leuk om weer eens terug te zijn in Leuven. En om dit keer dan niet de minnares te zijn. Nieuwe herinneringen maken in een oude stad.

dag 23, dag van het goddelijke licht

Is het goddelijk licht niet gewoon dat wat jouw drijft? Je passies. Dat waar jij warm voor loopt? Of denk ik nu te simpel?

DSC01691

Deze foto is van mijn inwijding tot Priesters van de Godin. We liepen een pad van licht. Misschien vond ik daar wel een goddelijk licht.

Dag 24, dag van het moederschap

Ik ben geen moeder wel een opvoeder. Professioneel wel te verstaan. Dus natuurlijk is dat anders. Maar ook ik denk na over wat ik de kinderen wil mee geven. Mijn rol als PSZ of BSO juf is natuurlijk niet zo heel groot. En het is maar de vraag of ik kinderen ook echt iets mee geef. Maar ik doe mijn best. Ik probeer de kinderen te laten zien dat het goed is om jezelf te zijn. Ook als dat afwijkt van de norm. Ik probeer ze te laten zien dat je best doen op school echt wel belangrijk is, maar dat er ook een plekje voor je is als je wat minder goed bent in sommetjes en woordjes spellen. Dat sommige mensen beter zijn in andere dingen, creatieve dingen bijvoorbeeld. En dat dat ook helemaal oke is.

Ik heb natuurlijk wel een moeder. Een geweldige moeder zelfs. Ik denk dat zij mij alle bovenstaande dingen ook heeft willen leren.

Dag 25, dag van het rebelse pleidooi

Ik ben voor een heleboel dingen.
Voor onderwijs voor jongens en meisjes
Voor een eerlijke verdeling van middelen over de hele wereld
Voor eerlijke lonen
Voor vrijheid van meningsuiting
Voor Pussie Riot

Maar een rebel? Nee, ik geloof dat ik het rebelse wel een beetje achter me heb gelaten. Er zijn andere manieren om te laten weten waar je voor bent!

Dag 26, Vruchten van verlangen

De opdracht was een collage te maken die jouw verlangen weerspiegelde. Dat heb ik dus gedaan.

collage 2014 wildevrouw

Er was eens, omdat ik Sprookjesjuf ben, en iedereen weet dat sprookjes beginnen met er was eens. Het woord Boeken, omdat ik eraan denk om mijn gedichten te bundelen in een klein boekje.
Een meisje achter een bureau. Omdat een fijne werkplek gewoon een goed idee is. Een poppetje dat verteld dat je met tekenen een eigen wereld kunt creëren. En dat is naar mijn idee ook wat Sprookjesjuf doet. Creëren. In het midden de tekst “Om te worden wie je bent, moet je weten wie je bent”. Omdat dat gewoon ontzettend waar aan voelt. En wat plaatjes eromheen die vrolijk zijn en te maken hebben met dingen die ik graag doe. Vlaggetjes omdat ik in te huren ben voor kinderfeestjes, postpapier omdat ik graag brieven schrijf. Etc, etc.

Dag 27, dag van de onaangepaste

Een introductie met Lilith. Ik ken Lilith al heel lang. Ooit schreef ik een gedichtje dat wel iets met Lilith van doen heeft.

Ik heb een appelboom
Vol verboden vruchten
Om te kijken
Of ik de verleiding kan weerstaan

Vanmorgen zag ik een slang
Vriendelijk naar mij lachen
Nu weet ik het zeker
Ik hou van appels, en ben niet bang voor slangen

 

Dag 28, symptomen van verlichting

Durf jij te vertrouwen dat alles goed komt? Durf jij in het diepe te springen zonder zwembandjes? Durf jij je te laten vallen erop vertrouwend dat je wel opgevangen wordt?

Ken jij dat magische moment waarop alles samen komt? Waarop je je pad drastisch hebt veranderd?

Ik denk dat iedereen dat soort momenten wel kent. Maar ik kan nu even geen voorbeeld bedenken. Misschien omdat ik midden in innerlijke veranderingen zit. Maar daarover later meer.

Dag 29, de dag van de levenskunstenaar en haar kunstwerk

Er werd ons een ingewikkeld model getoond over hoe je bij je meesterwerk komt. Een meesterwerk is hier nogal ruim. Het komt erop neer dat je je comfort zone moet verlaten om te kunnen creëren. We krijgen de hele maand december (joepie) Om aan die droom te gaan werken. Dit schreef ik erover tijdens de challange.

Over synchroniteit gesproken. Donderdag was ik het zat dat er alweer onduidelijkheid is over mijn uren. En hoe en waar ik die kan invullen. Ik moet iets anders dacht ik. Maar wat?

Schrijven, van Sprookjesjuf een hit maken, iets met filmpjes, mijn ged
ichten bundelen, alles?

Ik besloot te beginnen met een combinatie van filmpjes en Sprookjesjuf en besloot mijn eerste knutselen met Sprookjesjuf filmpje te maken. Zonder me te laten hinderen door gebrek aan kennis of de juiste materialen. (het eerste filmpje plaats ik woensdag hier op mijn blog, houd dat dus in de gaten)

In december ga ik iedere week een filmpje maken. Op de planning staat iig vingerbreien en collages op canvas.

Ook zal ik op mijn blog (miss-artemis.nl) iedere week een stukje van mijn drakenverhaal plaatsen. En zal ik gaan uitzoeken of ik mijn gedichten kan bundelen zonder meteen faiet te gaan.

Dag 30, Dag van de wildevrouw

Iets met mooie jurken en foto’s. Ik vind het iets te koud maar morgen figureer ik als Gothic meisje in een film. Daar zal ik dan natuurlijk wel een foto van plaatsen. Misschien maak ik van morgen wel een plogje. (wat een vreselijk woord is dat toch)

EINDE van deze Chalange

Nu wordt dit weer een gewoon blog. Zijn jullie al blij?

Wildevrouw challenge #2

Gisteren was de wildevrouw challenge om je met behulp van een geleide meditatie zo precies en levendig mogelijk voor te stellen hoe je toekomstige leven eruitziet. Van hoe het rook tot hoe je er voelde. Daarna moest je een bericht van je toekomstige zelf aan jezelf van nu sturen. Met een boodschap. Je zou het in een sms’je naar jezelf kunnen sturen, of op een briefje ophangen op de wc. Er werden tal van opties gegeven. Stoutmoedig nam ik me voor om hier weer een filmpje van te maken. Ik kamde mijn haar, trok wat kleren aan en begon. Na een stuk of 20 takes waarin ik over mijn woorden struikelde, iets stoms zei of het beeld bewoog stond het erop. En was dit het resultaat.

Wat vond ik het spannend om dat dan vervolgens ook echt te gaan zitten delen. Want ik kan zo’n filmje wel leuk vinden om te maken. Maar zit de rest van de wereld er ook op te wachten?

Nou dat bleek dus wel het geval. Wat een lieve en warme reacties kreeg ik. Van bekende en onbekende wildevrouwen. En later ook van de Gitarist die vond dat ik echt iets moest doen met filmpjes. Ik was er voor in de wieg gelegd zo beweerde hij. Nu was ik voor zijn reactie nog het meest bang geweest. Ik had gedacht dat hij zou vinden dat ik me te kwetsbaar op gesteld had. Omdat hij wel vaker van mening is dat ik als blogger alles maar met de wereld aan het delen ben.

Ik kan jullie verzekeren dat ik de rest van de dag heb zitten stralen.

Ondertussen moet ik opzoek naar een kunstwerk dat voor mij weergeeft waar ik me op dit moment in mijn leven bevind. En voor het eerst sinds deze opdracht heb ik geen idee wat ik moet doen. Ja, ik heb nog wel een filmpje liggen van een gedicht dat voor mij aangeeft hoe je moet leven, zelfs als er tegen slagen zijn. Maar om nu weer met een filmpje aan te komen. Ze zien me al aankomen.

Ik denk dus nog even na.

Dagelijkse rituelen

Heb ik een dagelijks heksenritueel?

Doorgaans heb ik te weinig discipline voor een dagelijks ritueel. Het lukt me niet eens om tijd vrij te maken om te ontbijten of te strijken. Laat staan voor dagelijkse rituelen.

Soms lukt het me echter wel om iedere ochtend mijn dag te beginnen met het trekken van een orakelkaartje. Deze week is absoluut zo’n week. En  ik merk dat het me goed doet om te lezen dat ik in mijn eigen kracht moet geloven, dat ik mijn zegeningen moet tellen, dat ik moedig moet zijn en wat er ook gebeurd, vooral mezelf moet blijven. Het lijkt alsof ik de kaarten bewust in deze volgorde neerlegde. Maar ze komen tot mij als een stripverhaal waarvan ik iedere dag een plaatje mag lezen.

Andere tijden kijk ik dagelijks in een kaarsvlam. Doe ik aan yoga of mediteer ik wat. Maar zoals het vaak gaat in tijden dat je er eigenlijk het meest behoefte aan hebt, dan voel je je zo druk in je hoofd dat het lijkt of je er geen tijd voor hebt. In zo’n periode zit ik nu. Echt, ik probeer mezelf netjes aan het mediteren te krijgen. Of aan magisch werk op wat voor een manier dan ook, maar het gewone dagelijks leven kost me al zoveel energie dat ik moe thuis kom na een 10 urige werkdag. Maar, als het goed ik komt daar binnenkort wat verandering in. En zal ik meer tijd voor mezelf en mijn magische  en huishoudelijke taken hebben.

Wel kom ik om de drie weken samen met mijn vrouwengroep. Waarin huiswerkopdrachten voorkomen waar ik in de tussenliggende periode aan de slag ga. Afgelopen keer bijvoorbeeld moesten we goede en slechte eigenschappen van onszelf noteren en die dan aan een element toekennen. Aan het einde zou je dan kunnen zien of je in balans bent. Dat is natuurlijk niet een oefening waar je in een avondje mee klaar bent. Overigens ben ik volgens mij wel redelijk in balans.

Ik heb periodes gehad waarin ik iedere ochtend en avond een soort gebedjes opzij. Daar ben ik mee gestopt. Misschien omdat ik het niet meer nodig heb. Maar misschien is ook dit gewoon een kwestie van discipline.

Waarom heks?

En er komt meteen een vraag binnen. Vraag 1 zelfs, dat suggereert dat er nog meer komen 😉

Heksen zijn toch oude vrouwtjes, met kromme neuzen en dito ruggen? Met pluizend haar en wratten op hun neus? Die altijd zwarte kleren dragen en de hele dag gemene plannetjes bedenken om iedereen het leven zuur te maken? Waarom zou een hippe stadse vrouw zich daar mee willen identificeren? Wat bezield zo iemand? Als je al van bezielen kunt spreken, misschien past bezeten beter.

Ik zal jullie alvast geruststellen, ik ben niet bezeten, en de appels in mijn fruitschaal zijn niet giftiger dan de jouwe. Tenzij die van jou van biologische afkomst zijn. Mijn neus is niet krom, en ook vrij wratloos. Mijn haar pluist wel, verschrikkelijk vind ik dat. En oké, toegegeven, ik hou wel van zwarte kleren.

Toveren kan ik niet, althans, niet op de Disney manier. Die special effects krijg ik maar niet onder de knie. En toch vind ik mezelf een heks en geloof ik in magie. Wil ik dan misschien mensen choqueren? Schop ik graag heilige huisjes omver? Hoewel ik me realiseer dat het woord heks een lichte schok te weeg kan brengen, iets dat soms overigens best handig is, is dat het ook niet.

Ik noem mezelf heks omdat ik geen beter woord ken. Ik zou Wiccan kunnen gebruiken, maar hun dogma’s zijn niet de mijne. Sjamaan zou kunnen, maar dat is het toch ook niet helemaal. Pagan, of Paganist dan misschien? Ik heb vele woorden uitgeprobeerd, maar kom uiteindelijk steeds weer op heks uit.

Heks, omdat de term inmiddels bekend genoeg is, en eigenlijk iedereen wel weet dat er mensen zijn die zich zo noemen, die zichzelf helemaal niet met sprookjesheksen identificeren. Omdat televisieprogramma’s als Buffy the vampire slayer en Charmed ervoor gezorgd hebben dat mensen ongeveer weten wat heks zijn inhoud. En nogmaals, ik word nooit achternagezeten door demonen met een lading aan special effects. De magie waarin ik in geloof is subtieler, meer innerlijk.

Heks, omdat de term oculist een beetje uit de mode is geraakt. Heks omdat ik geloof in de invloed van geuren, kleuren, kruiden en rituele handelingen. Wat die handelingen ook mogen zijn. Of dat nu bidden op je knietjes is tot een God hoog in de lucht, een moodboard knutselen waarmee je je wensen visualiseert of een heel ritueel in een cirkel. Als jij er in gelooft, als het voor jou werkt, dan is het goed. Heks omdat ik geloof dat alles bezield is. Heks, omdat ik niet zou weten hoe ik het anders zou moeten noemen.

Meer delen

Ik had me voorgenomen meer te delen over mijn spirituele beleving. Iets dat ik best wel eng vind. Want als mede heksen lezen wat ik beleef, ervaar, voel of doe hebben ze daar vast een mening over. Aangezien ik vaak maar wat doe, meer op gevoel dan op wat ik zou behoren te weten. En wat ik behoor te weten vergeet ik vaak. Ik weet niet waar de attributen op mijn altaar zouden behoren te liggen. Ze liggen her en der door mijn huis verspreid. Ik weet niet waar het oosten is als ik naar de zon kijk. Ik vergeet telkens weer wat ik bij welke windrichting moet zeggen, of welk attribuut ik daar aan moet koppelen, of welk element. En raak in paniek als mij gevraagd word dit te improviseren.

Dan gaat het ongeveer zo, Machten en krachten van het Oosten, element uhhhh shit, welk element is dit ook al weer? Lucht toch? Ik weet het bijna zeker, maar ik durft het niet hardop te zeggen, want wat als het toch anders is? Gedachten krachten, die horen toch bij lucht? En het zwaard of een athame (ritueelmes) die toch ook? Oh gelukkig, iemand anders zegt iets, oosten, lucht, denken. Ik had het goed! Yes! Wees Welkom.

Wil dat dan zeggen dat ik een waardeloze heks ben? Dat mijn “magie” niets waard zou zijn? Ik denk het niet. Het is alleen anders. Meer vanuit intuïtie, en ergens ook wel praktisch. Minder hoge magie, meer geaard. Maar ook lastiger om te delen want vaak heel erg persoonlijk. En hoe kan ik nu weten of dat wat voor mij persoonlijk geldt ook voor jou geldig is? Dat kan ik niet, en dat pretendeer ik dan ook niet te doen. Maar misschien kan ik wel inspireren. En daarom zal ik de komende periode in navolging van mijn goede vriend Romeo, die overigens wel heel erg goed is in correspondenties en dingen weten die je moet weten proberen om toch wat meer te delen. Ik heb daar jullie wel bij nodig. Zijn er dingen waarvan jullie weten hoe ze voor mij zijn? Of hoe ik daar mee om ga? Stel ze dan gerust. Het maakt niet uit of je gewoon nieuwsgierig bent naar hoe ik dingen doe, het maakt niet uit of je zelf heks bent, of dat je mij gewoon aan het denken wilt zetten. Delen heeft pas zin als er iemand op zit te wachtten, op wat voor een manier dan ook.

Samhain

In de nacht van 31 oktober op 1 November was het Samhain, het keltisch nieuwjaar.
Halloween, allerheiligen, allerzielen en Dia de los Muertos (de Mexicaanse dag van de doden) worden ook rond deze periode gevierd. 

Feesten die allemaal hetzelfde thema hebben, de dood. Dat is niet zo gek. In deze periode is de sluier tussen deze wereld en de wereld van de doden namelijk het dunst. En daarmee kun je op deze dag makkelijk contact maken met de doden. Traditoneel wordt dit gedaan door een extra bord op tafel te zetten, zodat je overleden dierbaren weten dat ze welkom zijn om aan te schuiven. Je kunt natuurlijk ook iets te eten of te drinken aanbieden op een altaar of zoals ze in Mexico gewend zijn op de graven van je dierbaren.

In 2008 heb ik de rite in Mexico Mogen mee maken. Een ervaring waar ik nog steeds erg dankbaar voor ben. Als je daar bent tussen al die mensen die hun doden eren met bloemen, voedsel en de nodige alcohol kun je bijna niet anders dan geloven dat er contact mogelijk is.

Mijn schmink geinspireerd op de dag van de doden

 
Ook is dit een  periode van oogsten en slachten.

Een periode van loslaten wat je niet meer nodig hebt. Het dumpen van je ballast. Zodat je mee kunt nemen wat je nodig hebt om te groeien.

Ik realiseerde me nooit dat mensen niet alleen loslaten maar ook losgelaten kunnen worden.

Zwevend tussen iets en niets.

Volgend jaar weet ik vast wat ik moest leren




Maar eerst heb ik een feestje te vieren. De juf van de Godinnencursus organiseerd namelijk ook vieringen van dit soort jaarfeesten. Ze begint positief, al was ze wel de helft van haar spullen vergeten. Omdat we de juf al langer kennen is niemand echt verbaasd. Ze is een chaoot. Maar dat maakt haar juist zo leuk. Iemand uit de groep merkt op dat haar partner er niet bij is. En ze verteld een verhaal over een file. Uiteindelijk kan ze het niet meer voor zich houden. De file was een leugen. Ze zijn uit elkaar. Hoewel ik niet van plan was er tegen iemand over te beginnen kan ik niet anders dan ook maar vertellen dat mijn lief en ik wat afstand van elkaar hebben genomen. Als we elkaar aankijken weten we dat wij als geen ander weten wat loslaten is. Onze situatie is verglijkbaar. We houden van onze liefdes. Gitaristen, allebei. We weten dat we ze zullen blijven zien. Dat we heus nog wel naar
optredens zullen gaan. Maar dat het soms voor allebei beter is om los te laten, tijdelijk of voor altijd.

De rest van de viering is vooral heel mooi. We mogen trommelen op de powwow. We lopen een driesprong, krijgen advies voor de rest van het jaar door middel van orakelkaarten. En geven en krijgen heel veel liefde. Er zitten mensen tussen die elkaar al een eeuwigheid kennen. We zalven ons aan hun vriendschap. Maar ook ontstaan er nieuwe verbintenissen. Voor mij persoonlijk gebeurde dit nogal heftig toen ik samen met een nieuw vriendinnetje op de powwow aan het trommelen was. We hadden er zoveel plezier in alsof we iets deden dat eigenlijk niet mocht. Een moment van verbondenheid dat niet in woorden te vangen is.

Je laten adviseren door een orakel is ook iets dat in deze periode veel gebeurd. Op Facebook heb ik voor een aantal mensen een jaarkaart getrokken. Voor mezelf heb ik  natuurlijk ook een kaartje getrokken. Mijn kaart gaf verandering aan, ook op spiritueel gebied. Een verandering die reeds is begonnen. Ik moet mezelf serieuzer nemen. Op tal van gebieden, maar zeker ook op spiritueel gebied.
De huiswerkopdracht die ik 3 weken geleden al op kreeg, maar waar ik maar niet aan toe leek te komen vind vanavond spontaan doorgang. Hoe kan het ook anders? Is er een betere periode om een orakel te maken dan de periode van Samhain? Ik kon er eerder niet aan beginnen omdat de tijd er niet rijp voor was. Later zal ik meer over mijn schelpenorakel vertellen.  
Voor nu wil ik afsluiten en aanbieden een jaarkaartje te trekken voor mensen die daar behoefte aan hebben. Niet iedereen die dit blog leest is immers op Facebook te vinden. Ik wil jullie, trouwe en minder trouwe lezers graag bedanken voor jullie reacties en natuurlijk ook een heel gelukkig nieuwjaar toe wensen. En hoe kan dat nu beter dan door te doen waar ik goed in ben, door te orakelen! (ik begin maar meteen met mezelf wat serieuzer te nemen) 
Jullie kunnen hieronder een reactie geven of een mailtje sturen naar mis.laura.artemis[at]gmail.com
(ook voor mensen die het aandurven een schelpje te laten trekken uit mijn eigen orakel 🙂


Oh Oh

Oh, oh.

De handlezeres, die we hadden uitgenodigd op het vrijgezellenfeest van mijn zusje, die zag ze dus wel. Die kinderen. In ieder geval eentje, maar misschien zelfs wel twee.

Hoewel ze voor de rest precies zag wat ik ook zag. (en stiekem best het een en ander herkende).
Zie ik dit zo niet zo, 1,2,3 gebeuren. Niet zoals mijn leven nu ingericht is tenminste.

En dat, zag ze dan ook weer wel.

Oh, oh, dus!

Sleutel naar geluk

Als ik in de metro stap zie ik een wat ouder stelletje, allebei slapend een beetje tegen elkaar aan hangen. Even sla ik ze vertederd gade. Maar dan ga ik over tot de orde van de dag. Er zit nog een boek in mijn tas dat heel graag uitgelezen wil worden. Het bevat tenslotte de 7 sleutels naar geluk. En zeg nu zelf, wie wil die nu niet hebben?

Na een paar bladzijdes, en dus ook een paar haltes schrikken ze wakker.
Verbaasd kijken ze om zich heen. Hier kwamen ze normaal nooit, dat wisten ze zeker. Het kwam vast en zeker door de metro die op een ander spoor was gaan rijden. Want was er niet iets omgeroepen over omleidingen?

Na het gesprekje even aangehoord te hebben vertel ik ze dat de metro precies rijd waar hij hoort te rijden en dat er niet op magische wijze een anders spoor is gekomen. Verward kijken ze mij aan. Ze noemen de halte waar ze eruit gemoeten hadden, wat toevallig de halte was waar ik instapte.

“Dan bent u te ver doorgereden”, zeg ik.
“Oh, zijn we een halte blijven zitten?”, vraagt de mevrouw.
Snel tel ik in mijn hoofd het aantal gepasseerde stations, “nee mevrouw, u moet zeker 5 halter terug”.
Wantrouwend kijkt ze me aan, 5 haltes? weet ik het zeker? Als een andere passagier zich in het gesprek mengt en bevestigd wat ik zojuist beweerde besluit ze me toch maar te geloven. Met een hoop gegiechel tot gevolg. Want oh hemeltje dit was haar nog nooit overkomen. Ik leg nog even uit hoe ze aan de andere kant van het perron kunnen komen, en dan zijn ze weg.

De passagier die zich in het gesprek mengde en ik kletsen nog even na over oude mensen en dingen die voorbij gaan. Toch mooi die oudjes die het allemaal nog zo zelfstandig doen, en dat er dan weleens iets mis gaat, ach dat heeft dan wel weer zijn charme.

Tot wij uiteindelijk ook afscheid van elkaar moeten nemen. Maar een ding weet ik zeker, we hadden ons geen mooier begin van de dag voor kunnen stellen. Alle vermoeidheid en chagrijn verdwijnt als sneeuw voor de zon bij zoveel vertedering.

Als ik de metro uitstap en naar mijn werk loop voel ik me een stukje meer verlicht en zeker heel erg gelukkig. En dat terwijl ik bijna niet meer in mijn boek gelezen had. Misschien heb ik de sleutel naar geluk al gewoon in mezelf zitten.  

Volle maan WOT

Nu het WOT (write on thursday) woord volle maan is lijkt dat me de uitgelezen kans om weer een heksenblogje te schrijven. Van het weinige dat er over moderne hekserij bekend is, is het feit dat heksen iets speciaals met volle maan hebben er een. In de meest wilde fantasieën van mensen pakken we dan massaal onze bezems, vliegen we naar een open plek in het bos om daar gezellig in ons nakie te gaan dansen en hier en daar een baby te offeren, of een man, als dat zo uitkomt.

Ten eerste, als we al konden vliegen waren we heus niet zo dom om dat met volle maan te gaan doen, de kans dat we dan gezien worden is veel te groot. Vliegen is meer iets voor nieuwe maan.

Ten tweede, we gaan echt niet eerst 9 maanden een baby dragen om die vervolgens te offeren, en de bijbehorende man is wel zo praktisch als oppas mochten we een volle maanviering hebben, dus ook die laten we in leven.

Wat blijft er dan nog over? Oh ja, naakt dansen in het bos. Ik ben er nog nooit bij geweest, dat wil zeggen ik heb weleens een maanviering gedaan, en ook weleens in het bos, en ik heb ook gedanst, maar nog nooit naakt. Toch weet ik dat er covens zijn (zo wordt een groep heksen die samen rituelen en vieringen doen genoemd, de leden van een coven hebben doorgaans een geheimhoudingsplicht en geven elkaar informatie door die je alleen kunt weten als je onderdeel van die coven bent, meestal wordt een coven voor gezeten door een hoge priester en een hoge priesteres) die wel naakt dansen/rituelen uitvoeren. Maar ik ben geen coven heks, dus geen idee hoe dat precies in zijn werk gaat. Vragen kan ik het ook niet, want geheimhoudingsplicht. *zucht*

Eerder schreef ik al eens over dansende heksen
Hoewel de volle maan op mij altijd al een bijzondere uitwerking heeft gehad en ik op de een of andere manier het gevoel heb dat ik me weer helemaal op kan laden met maanenergie alleen al door te wandelen in die volle maan, niets meer en niets minder dan dat kreeg de volle maan tijdens een van die danssessies nog een extra betekenis. Iedere maan heeft namelijk ook nog een thema, waar je in aanloop naar de volle maan toe al mee bezig kunt zijn, leerde ik tijdens zo’n bijeenkomst. Het thema van deze maan is ontwaken, ofwel wedergeboorte. In de natuur is dat goed waarneembaar. De bomen hebben weer knoppen, bloemen steken hun kopjes weer boven de grond uit en je hoort weer vogeltjes fluiten. Al lijkt het weer nog niet echt mee te werken, je voelt, ziet en ruikt de lente al wel om je heen.

Ook voor ons gaat die groei, dat ontwaken op, misschien heb je de afgelopen maanden dingen los moeten laten, misschien ben je daar nog mee bezig. Sta daar vanavond eens bij stil. Wat wil je bereiken? Wat moet je doen om daar te komen? Wat moet je loslaten, heb je niet meer nodig?

Daarnaast is het vandaag ook nog een maansverduistering, die gedeeltelijk in Nederland en België te zien zal zijn vanaf 20.02. Dus is het bij uitstek de gelegenheid om na te denken over wat er bij jou in de schaduw staat. Waarom staat het daar? Moet het daar blijven? Of is het tijd om te gaan stralen?

Ik ga mezelf hier vanavond eens mee bezig houden. Ik hoop dat ik jullie ook een klein beetje heb kunnen inspireren. Want heks of geen heks, nadenken over je doelen en wat je tegenhoud die doelen te bereiken kan nooit kwaad! 

Dansende heksen

Heksje, valt er te lezen in mijn bio, maar wat ik dan zoal heks, daar blog ik eigenlijk nooit over. Vaak voelt dat te persoonlijk, alsof je je stilste gebeden maar even met de wereld deelt. Nu weet ik uit ervaring dat delen soms tot wonderen kan leiden. Toen ik blogde dat ik graag een website wilde maken, was er niet lang daarna een vriendinnetje die dat las en dat werk graag voor mij uit handen nam, en Sprookjesjuf was een feit. Om maar eens een voorbeeld te noemen. Dus delen moet, zodat het universum het kan horen en je te hulp kan schieten. Schreeuw je wensen luid en duidelijk!!!!  Maar soms maakt delen ook een beetje kwetsbaar. Ik denk dat iedere blogger het wel herkent dat je soms ergens niet over schrijft omdat het nog zo vers is, zo nog bezig is, je er nog niet met genoeg afstand naar kunt kijken. Zo is dat ook met hekserij.

Maar toen ik vandaag in een kaarsvlam zat te staren en wat probeerde te schrijven, voor mij is magie onlosmakelijk verbonden met kaarsen en met schrijven, zag ik ineens heel duidelijk visioenen van dansende vrouwen. Ik herkende die beelden direct. Ik volgde een godinnen workshop bij Tara Anka en vorig jaar ook al eens bij Lucia Maanvrouwe. Godinnenworkshops zijn alleen toegankelijk voor vrouwen. Hoewel ik daar altijd iets tegen heb gehad moet ik zeggen dat deze workshops toch heel bijzonder en krachtig zijn geweest. Want het is echt anders als er geen mannen bij zijn. Zodra de muziek aan gaat komen de lijven in beweging, eerst in zichzelf gekeerd, voorzichtig, verlegen, maar al snel hebben we in de gaten dat hier niemand is die een oordeel over ons heeft en worden de bewegingen heftiger en grootser. Hier is niemand om te verleiden, of om indruk op te maken, niemand waar we gevat of grappig tegen hoeven te doen, ons mooier voor te hoeven maken dan we zijn, we zijn immers onder elkaar. Dus dansen we, en luisteren we naar de opdrachten die ons worden gegeven. We dansen en denken, en lachen en denken en dansen ons vrij.We laten ons opzwepen door de muziek, high van de klanken die ergens anders zo anders zouden klinken, die ergens anders zo veel andere betekenissen zouden kunnen hebben. Maar hier is dat niet nodig.

Al dansend kom je soms tot mooie inzichten over wie je bent, wie je zou willen of kunnen zijn. Je omhelst je eigen vrouwelijkheid die onder vrouwen (die voor zover jij weet niet op vrouwen vallen) echt anders is dan in een discotheek waar iedere beweging begeerlijk of afstotelijk bevonden kan worden. En je voelt dat de magie er vanaf spat.

Maar zodra je de ruimte uit loopt en aan iemand probeert te vertellen wat je net heb mee gemaakt, wat je net hebt gevoeld, dan schieten woorden te kort. Dan kom je niet verder dan, nu ja we danste, en het voelde zo goed, zo mooi, en ik kreeg inzichten waarvan ik niet wist dat ik ze in me had. Je ziet de ander, die waaraan je dit verhaal verteld dan weg kijken, en je weet dat het niet over komt. Want magie is niet iets waar je over kunt praten, het is iets dat je moet mee maken, ervaren, voelen. En als je toch probeert er woorden aan te geven voelt het alsof het als zand door je vinger glipt. Misschien schrijf ik er daarom wel nooit over. Ik weet ook niet of ik er goed aan doe dit te plaatsen. Aan de andere kant, het ergste dat me kan overkomen is dat u niet begrijpend weg kijkt. Ben ik even blij dat ik veilig in mijn eigen kamer zit, waar ik dat lekker niet kan zien!