Bijzondere opdrachten

Soms krijg ik als Sprookjesjuf bijzondere opdrachten.  Het is bijvoorbeeld altijd bijzonder als je wordt uitgenodigd het kinderentertaiment op je te nemen bij intieme gelegenheden zoals een bruiloft of familiefeest.

Ik kom dan graag langs met mijn koffertje met schmink en een leuke knutsel passend bij het thema van het feest.DSC_0592

Van het weekend werd ik uitgenodigd om met mijn schminkkoffer langs te komen om de heren van Tinyloops en Monster 3D incubator te komen schminken voor een optreden dat ze hadden. Ze maken sound en land scapes die je mee voeren naar Sprookjesachtige werelden! Dus een opdracht die een Sprookjesjuf moet passen als een handschoen.

De voorbeelden van chinese theatermakers die ze op stuurden zagen er niet al te ingewikkeld uit.  Het zou niet meer dan 30 minuten per gezicht in beslag moeten nemen.

Toch was ik een beetje zenuwachtig,  want grote mensen zijn geen kinderen.  Ze zijn vast veel kritischer,  en hun huid is anders dan een babybillenkindergezichtje.  En wat als het zou mislukken?  Dan liepen ze het hele optreden voor l*l. En dat was dan mijn schuld.

Nee, ik was er allerminst gerust op. Maar ik deed het wel.Mijn innerlijke criticus ziet vooral veel verbeterpunten.  Maarrrr,  iedereen was zo enthousiast dat ik toch ook een beetje trots ben.

img-20160904-wa0023

 

 

 

Kiezen

We zitten met  wat vrienden te fantaseren over wat we zouden doen als we de loterij zouden winnen. De dromen zijn bescheiden, en eigenlijk dezelfde dromen als die iedereen heeft.

Het geld stoppen in  eigen bedrijfjes, reizen en huizen. Eigenlijk wil niemand echt iets heel anders doen dan we al doen. We zijn tenslotte een eigenzinnig stel creatievelingen. Die in mindere of meerdere professionele maten daar iets mee doen.

Het gesprek krijgt ineens een andere wending. Er wordt dieper ingegaan op ieders creatieve wensen. Wat doe ik nu eigenlijk precies met Sprookjesjuf?

Enthousiast vertel ik dat het een combinatie is van verhalende activiteiten met meestal beeldende verwerkingsopdrachtjes. Maar dat alles ook los te boeken is. Dus alleen de verhalen, of alleen de beeldende activiteiten.

Maar als ik nu moest kiezen, wat zou ik dan het leukst vinden, waarin wil ik heel goed worden, waarin wil ik me specialiseren? Ik denk daar even kort over na om daarna vol overtuiging te zeggen dat ik niet wil kiezen. Sprookjesjuf is een soort blokkendoos, vol met dingen die ik leuk  vind om te doen. Je kunt er voor kiezen of je een hele blokken toren wilt boeken of 1 of meerdere losse blokjes. Het is  mij om het even, ik vind het allemaal even leuk. En dat ik nu medium goed ben in veel kleine dingetje, in plaats van heel goed in 1 van deze dingen, dat past eigenlijk wel goed bij mij!

 

Heggenrijdersfestival

Het Heggenrijdersfestival was weer een hit. Daar in het Velserbeekpark voel je je echt even in een andere wereld.

 

IMG-20160508-WA0002

Nog even de make-up bijwerken, voordat de drukte begint.

IMG-20160508-WA0003

De tafel staat klaar, nu nog even wachten en kopjes thee drinken!

FB_IMG_1462741058809

Ah, kijk, daar zijn de knutselaars.

FB_IMG_1462775133259

In Opperste concentratie worden de mooiste doosjes versierd!

FB_IMG_1462716367037

En wij?? Wij kijken terug op een erg leukmiddagje park hangen!

Nuttige dingen

En dan krijg ik een berichtje, door jouw geef thema maand kwam ik op een idee, ik ga vanaf nu iedere dag een muziekje maken. Een maand lang, voor zover dat gaat lukken.

Meteen ben ik jaloers. Iets nuttigs met je tijd doen, zoals muziekjes maken, of een instrument leren bespelen ofzo, dat is pas cool. En wat doe ik met mijn leven? Ik doe een geefmaandje hier, een post iedere dag een foto maandje daar, een no impact weekje, een zero plastic weekje, ben een maandje een wildevrouw, consuminderde een jaartje, en kocht een jaar lang geen kleding , eigenlijk is er altijd wel een projectje waar ik mee bezig ben. De standaard vraag van de VIB’er op mijn werk is dan ook, valt er nog iets te boycotten? Of ben je nog bezig met een of ander projectje?

Maar je tijd gebruiken om een skill te verbeteren? Het zou niet in me op komen. Nu ja, het is natuurlijk ook best een skill om je kast niet te vullen maar te legen, en er toch leuk uit te blijven zien!

Of om in ieder stukje afval een knutsel de frutsel projectje te zien.

Dan valt ineens het kwartje, hellow, in december zit Sprookjesjuf een jaar op Youtube. Ik ben van 1 filmpje per week naar 2 filmpjes per week gegaan. Mijn vooruitgang gaat niet heel snel. Maar van one takes ben ik gepromoveerd tot korte stukjes aan elkaar kunnen plakken in een videobewerkingsprogramma. Ik weet inmiddels hoe ik een foto kan invoegen die dan als thumbnail in beeld komt. Ik kan teksten en gekke plaatjes op die thumbnail plakken. Ik ben me aan het orienteren op een cool timescape introductiefilmpje. En ik heb een heleboel knutsels uit geprobeerd die al heel lang op mijn “dat moet ik ook eens proberen” lijstje stonden. Waardoor ik nu ook workshops kan geven in het maken van beauty producten zoals Lipgloss, of allerhande scrubjes. Hoezo doe ik niets nuttigs met mijn tijd? Hoezo leer ik geen nieuwe vaardigheden?

Voor de zekerheid doop ik December wel alvast om tot Sprookjesjuf verbeterd haar videobewerkingskills maand. Maar verder ben ik best goed bezig me dunkt!

(hoef ik ook niet meer jaloers te zijn, en dat is ook wel zo prettig, want zo’n verspilling van energie die ik ook in leuke en of nuttige projectjes kan steken)

Tuinkers zaaien, leuk voor Pasen

De Pasen staat weer voor de deur. Ik heb geen zin in een tak. Maar wil wel een leuk tafelstuk maken zonder dat ik daar zooi voor wil aanschaffen.  Dus kwam ik op het idee om een tafelstuk te maken waar ik niet meer voor nodig heb dan een lege eierdoos, eierschalen, watjes, tuinkers zaadjes en wat water. Na twee dagen beginnen ze al te ontkiemen. Dus als je vandaag zaait ben je voor de Pasen helemaal klaar.

En al na twee dagen ziet dat er dus zo uit:

 

Vriendschapsbandjes met Hema Weefwiel

Bij de Hema hebben ze regelmatig leuke Art & Fun boxxen die het leven net even iets leuker en makkelijker maken.

Zet je kinderen weg met een weefwiel en het komende uur zijn ze zoet.

Ook leuk voor grote mensen. Grote heksenmensen kunnen dit gebruiken voor koordenmagie. En grote Snailmail mensen hebben zo meteen een leuke en zelfgemaakt goodie om mee te sturen.

Gotta love it!

Knutselen met Sprookjesjuf…. kerstkaarten maken

Makkelijk en snel een kerstkaart maken?
Kijk hier hoe ik dat aangepakt heb.
Oh en als jij wel weet hoe dat dingetje heet waarmee je een kerstbal in de boom kunt hangen, vertel het me dan in een reactie.

Dat geld trouwens ook voor de mensen die een kerstbalkaart willen ontvangen.

Veel knutselplezier 🙂

schelp en parel

schelp

Op mijn altaar ligt al jaren een schelp als symbool voor de godin. Omdat de schelp hol is strooi ik er soms wat zout in als symbool voor aarde, of brand ik er wat wierrook in als symbool voor lucht. Ik heb nog 9 van deze schelpen. En hoewel ze er bijna identiek uitzien, is mijn schelp toch bijzonderder. Ook had ik een worksop, over Zoe de kleine zeemeermin die op zoek ging naar de mooiste schelp van de zee. Ik had bedacht dat ik een piepschuim balletje parelmoerkleurig  zou laten verven en in de schelp zou laten plakken. Er was alleen een probleem, er deden tien kinderen mee aan de workshop, en ik had maar 9 schelpen. En 9 schelpen is er een te weinig.

Nu was er nog geen les geweest waar ook daadwerkelijk 10 kinderen aan mee deden. Dus bedacht ik dat ik voor de vorm best mijn altaarschelp mee kon nemen. Zodat het zou lijken alsof ik wel genoeg materiaal bij me had, maar eigenlijk zou ik schelp nummer 10 gewoon weer mee naar huis nemen. Een voor een kwamen de kinderen het workshop lokaal binnen, ik telde er al, 5, 6,7,8, het ging er om spannen, 9, laat dit de laatste zijn, nee hoor, 10! Koortsachtig dacht ik na, wat te doen? Moest ik ze per twee tal een schelp laten maken? Maar dan zouden ze veel te snel klaar zijn? Kon er niet gewoon eentje ziek worden? Konden we de schelpen niet gewoon tekenen? Dat is toch ook heel leuk? Ik kwam er niet uit, dus besloot ik maar schepen uit te delen. Alleen nu de vraag aan wie moest ik mijn altaarschelp uitdelen? Ik wilde dat hij bij een bijzonder kind terecht zou komen. Iemand die hem zou bewaren ook, niet iemand die hem in de prullenbak zou gooien. Terwijl ik aan het peinzen was trok er een meisje aan mijn arm, “juf, ik wil die schelp hebben”, en ze wees mijn altaarschelp aan.

Glimlachend overhandigde ik haar mijn schelp. Nee, ik zeg het verkeerd, ik offerde haar mijn schelp. En ik voelde dat het goed zat, zij zou mijn schelp begrijpen, er moest een reden zijn dat zij perse deze wilde hebben. Ondertussen dacht ik diepe boeddhistische gedachten. Dat het maar gewoon een schelp was, maar gewoon een symbool, niet de godin zelf, dat iedere andere schelp het ook prima op mijn altaar zou doen, dat ik er niet zoveel waarde aan moest hechten en dat dit toch wel echt offeren is.

En  zo bleek deze laatste les dus vooral voor mij een les te bevatten

……

Parel

Toen ik net begon met bloggen was het meest gehoorde commentaar “je leest zo lekker weg”. Een opmerking die ik overeen vind komen met “Wat vind je van mijn nieuwe bank?” “Hij matcht wel goed bij je bloempotten”. Of “wat vind je van mijn nieuwe servies?” “Tja,(ongemakkelijke stilte) heel apart”. Ik nam me dan ook stellig voor te stoppen met bloggen als deze opmerking nog een keer gemaakt zou worden. Ik wil niet dat mijn schrijfsels bij de bloempotten matchen, of dat mensen er ongemakkelijk stil van worden als ze vinden dat het ter sprake moet komen. Het gekke is dat sinds die dag de commentaren veranderden.

Nooit meer hoor ik dat ik zo lekker weg lees. Nee, nu word ik op verjaardagen voorgesteld als Laura die altijd van die leuke stukjes schrijft. Of laten moeders van vrienden via hun zonen weten dat ze zo genieten van mijn stukjes (dank je wel mama van Aldo). Soms zeggen mensen dat ze een zin zo mooi gekozen vinden, of dat een sfeer zo duidelijk voelbaar is dat ‘ie bijna tastbaar word. Hoewel ik natuurlijk niet voor anderen schrijf, en ik het echt veel belangrijker vind dat ik zelf kan genieten van het schrijven, word ik van dat soort commentaren toch wel heel blij. Het voelt alsof ik een groei heb doorgemaakt. Alsof ik echt beter ben gaan schrijven (wat ook wel zo is).

Maar het aller mooiste compliment kreeg ik dit weekend. Een Regenboog vriendin was zo onder de indruk van mijn schelpen verhaal dat ze er door geïnspireerd raakte. Als ik een schelp die voor mij bijzondere waarde had opofferde aan een kind, dan kon zij ook wel een bijzondere schelp aan mij offeren. En dus kreeg ik een schelp die zo mooi is dat ik hem bijna niet aan durfde te nemen. Maar als Regenboog vriendin een geschenk van uit haar hart geeft dan durf je niet eens tegen te stribbelen. Dan is de enige gepaste houding een knuffel en een dank je wel. Ze vertelde over het eiland waar de schelp vandaan kwam en hoe ze hier vele jaren met veel plezier vakantie vierde. In poëtische bewoordingen beschreef ze de kleur van de zee en de structuur van het zand. Ze had er ook nog een parel in willen doen, maar had deze niet kunnen vinden. Ik glimlachte, ik heb geen parel nodig, het verhaal dat aan deze schelp zit is een parel waar geen echte parel tegen op kan.

Dank je wel Regenboogvisje!