Categorie: spiritueel

Spiriview # Bidden

Spiriview is een initiatief van Miss Artemis en Haagje. Elke eerste en derde woensdag van de maand geven zij je een view in hun spirituele wereld door middel van een creatief werkje. De opdracht van deze keer is de bidden.

Bidden op je knietjes voor het bed, “Here houd ook deze nacht….”, handjes netjes gevouwen, of is bidden in stilte zijn? Je aandacht focussen, tot (innerlijke) inzichten komen? En kan iedereen (ongeacht of je in die heer ergens op zijn wolkje ver weg geloofd)bidden?

Iedereen mag mee doen met Spiriview, wil je mee doen en heb je zelf geen blog? stuur mij even een mailtje en ik zet hem hier nier als gastblog. Het volgende Thema is “Ostara” (of pasen als je daar meer mee hebt) en dient geplaatst te worden op 21 maart.

De God – Spiriview #1

Spiriview is een initiatief van Miss Artemis en Florine Fleur. Elke  eerste en derde woensdag van de maand geven zij je een view in hun spirituele wereld door middel van een creatief werkje. De opdracht van deze eerste keer is de god.


Op verzoek toch nog een aanpassing aan dit blog. De tekst van de foto is niet te lezen en zal ik hieronder uittikken. 

Oh God, 

Een hufter moet je zijn.
Groot, sterk, robuust, veel kracht, weinig emotie.
Je kunt het je niet veroorloven dat je kinderen je zien huilen. Want jij bent het die hen beschermen moet. Voor zwakte is geen plek. Je moet een voorbeeld stellen.Dus donder je en tier je en overschreeuw je jezelf. En emoties? je zult ze wel hebben, als niemand kijkt, als je helemaal alleen bent, als je zeker weet dat niemand je betrappen kan.
Maar niet in het openbaar, want vrouwen willen geen mietjes, vrouwen willen beschermd worden. De wereld rust op jouw schouders.
Een hufter moet je zijn.


Ook meedoen? De opdracht voor de volgende keer (woensdag 7 maart) is ‘bidden’. Meedoen terwijl jezelf geen blog hebt? Mail je inzending naar Miss Artemis dan wordt je inzending als gastblog geplaatst. Wanneer je meedoet dan kan je de link naar jouw inzending onder dit bericht plakken.

Nieuw WOT#1

Met-K.com heeft een oud initiatief in een nieuw jasje gestoken. En dus zal ze ons iedere donderdag op een woord trakteren waar wij bloggers ons over mogen verbazen, verwonderen, bedenken en uiteindelijk bloggen.
Het eerste woord van dit nieuwe jaar is nieuw.

Nieuw is zo’n woord dat mij een jubbel gevoel kan geven maar ook een woord dat mij kan vervullen met afschuw. Nieuw, nieuw, nieuw, ik word er gek van, ik kan geen tarotkaart, geen runen, geen numerologie of welk ander orakel dan ook aanraken of het nieuw slaat me om de oren. Kennelijk gaat 2012 een jaar vol veranderingen worden. Als ik diep in mijn hart kijk ben ik daar ook wel aan toe. Ik wil graag verhuizen, een andere baan zou helemaal geen slecht idee zijn, ik voel me niet meer op mijn plek, het het idee dat mijn kwaliteiten niet voldoende worden gezien en erkend. Ik sta stil. Dus ben ik druk bezig met het (laten) bouwen van een website. De workshops die ik geef zijn niet nieuw, maar ik hoop wel nieuwe klanten te vinden. (fantasie) festivals die een kinderhoek willen, scholen die een brede school activiteit nodig hebben, particulieren die op zoek zijn naar een leuk kinderfeestje, ik hoop dat ze mij als sprookjesjuf weten te vinden.

Soms dan benauwd zoveel nieuw me wel een beetje. Want nieuw komt bij mij nooit alleen. Het is altijd en een relatie die uit gaat en een nieuwe baan en een nieuw huis. Het is altijd hollen of stil staan. Van vorige keren weet ik hoe hectisch dat kan zijn. Dan word het me allemaal een beetje te veel en zou ik het liefst onder de dekens blijven liggen en alles bij het oude laten. Maar ik weet dat de onrust op een dag toch weer toe zal slaan. Nieuw, nieuw, nieuw, zal het schreeuwen. Want ergens in dit universum is een kracht die niet zal rustten tot elk lego steentje waar ik uit opgebouwd ben vernieuwd is, opgepoetst, onderzocht, bekeken en opnieuw terug geplaatst.

Dus steek ik me met enig schuldgevoel in het nieuw. Loop ik in mijn nieuwe kleertjes op mijn nieuwe schoentjes rond te stampen en vraag ik me af of ik dit nu echt nodig had. En wat de impact op het milieu zal zijn van mijn nieuwe aankopen. Om uiteindelijk te concluderen dat je niet opnieuw kunt beginnen in je ouwe kloffie. Nieuw, ik ben er klaar voor!

Leven in de werkelijkheid

De tweede stap om een Boeddha in vijf weken te kunnen worden is, leven in de werkelijkheid. Iets dat klinkt alsof het net zo makkelijk is als adem halen. Maar tjongejongejonge, wat heb ik me daarin vergist. Want het observeren van mijn omgeving is heus niet zo moeilijk, ik zie de vogeltjes in de bomen wel, of dat konijntje dat een paar meter voor mijn fiets rondspringt. Alleen dwalen mijn gedachten daarna al snel af naar strakjes, of naar zo net, misschien zelfs wel naar gisteren of naar morgen.

Misschien dat ik meer succes behaal bij het doen van gewone acties. Zoals afwassen, of stofzuigen. Maar onder het afwassen denk ik al snel aan dat vriendinnetje van vroeger die me pas op Facebook heeft toegevoegd, en hoe zij altijd eerst de glazen afwaste alvorens de rest van de vaat het afwaswater mocht bevuilen. Of aan die keer dat er te veel afwasmiddel in het water had gezeten en wat een pret ik met het schuim had gehad. Ik doe mijn best mijn aandacht te houden bij het bordje en de afwasborstel die ik in mijn hand heb. Maar dat doet me weer denken aan de verjaardag waarvoor ik dit bordje kocht, en mijn tripje naar Ikea laatst waar ik nieuwe afwasborstels kocht. Natuurlijk zijn dit onderdelen van mijn werkelijkheid, maar ik vrees dat er met leven in de werkelijkheid meer leven in het nu bedoeld word. Dat ik dan heel bewust op mijn boterhammetje kauw en de structuur van het brood voel en opmerk dat de kaas een andere structuur heeft dan het brood, en dat alles zompig word als ik dan ook nog een slokje thee neem. Dat soort dingen.

Heel even zag ik mijn hele project niet meer zitten. Interesseerde het me geen ene biet wat ik in de komende drie weken nog zou gaan leren. Tot ik in mijn meditatie boekje een zelfde soort oefening tegen kwam. Alleen dan zo opgeschreven dat ik er wel mee uit de voeten kan. Oh ja dat had ik nog niet verteld, ik ben vorige week begonnen met mediteren, omdat ik dacht dat dat van pas zou komen bij het bewuster ademhalen. Natuurlijk had ik niet gedacht dat het me eigenlijk nog veel meer van pas zou komen bij het leven in het nu.

Dus nu neem ik ’s avonds voor ik ga slapen mijn dag door, en probeer ik zo precies mogelijk te herinneren wat ik heb gedaan. Daar waar grote gaten zitten leefde ik kennelijk niet genoeg in het nu. Dat geeft niet, morgen is een weer een dag, een dag waarvan ik me nog meer ga proberen te herinneren dan vandaag. Kijk, dat is nog eens een duidelijke opdracht! Daar kan ik wat mee, ineens ben ik weer vol energie, en vraag ik me af wat de boeddhisten de komende drie weken voor mij in petto hebben. 

Dit is trouwens dat oh zo fijne meditatie boekje! 

Teleurstellingen

Mijn dagkaart voor vandaag was bokalen 5. Teleurstelling zou op mijn pad komen. Maar ik heb vandaag helemaal geen zin in teleurstellingen, ik heb zin in gewoon een beetje leuk, gewoon een beetje gezellig. De overwinning die gisteren mijn deel was volgens de kaarten vond ik al weer heftig genoeg. Want om te kunnen overwinnen moet je eerst de nodige hobbels nemen.

Dus besloot ik na te denken over teleurstellingen in mijn leven, en wie mij teleurgesteld hebben de afgelopen periode. Al tekenend kwam ik op het volgende gedichtje. (hoe dat precies werkt weet ik ook niet, maar als ik de laatste tijd mijn schetsboek pak lijkt het wel alsof er woorden aan te pas moeten komen, en beelden niet genoeg zijn). Zo zie je maar weer, zelfs vanuit teleurstelling kan iets moois ontstaan.

Haar glas 
Is altijd leeg
En water bij de wijn
Vind ze niet te zuipen
Haar bitter 
Is niet zoet
En haar koekjes
Zijn altijd van eigen deeg


En nu maar hopen dat ik de rest van mijn dag zonder teleurstellingen kan doorbrengen. 

Harde lessen

Daar sta ik dan met mijn goede gedrag heerlijk mijn ademhalingsoefeningen te doen om vooral maar controle over mijn geest te krijgen. Eigenlijk heb ik een beetje vals gespeeld en ben ik al een week met deze oefening bezig. Maar toen was ik ook nog bezig met de No impact week en was ik bang dat dingen te veel door elkaar gingen lopen als ik mijn ervaringen van mijn vervolgproject namelijk Boeddha in vijf weken ook zou delen.
De eerste dagen gingen me gemakkelijk af. Ik was ziek en alleen thuis, ik sprak geen mensen, ik zag geen mensen, ja hoor ik had volledige controle over mijn geest. Een negatieve gedachten? Geen probleem, ik reguleerde mijn ademhaling en hoefde er dan eigenlijk al niet eens meer moeite voor te doen om er als vanzelf een positieve gedachten tegenover te zetten. Maar toen gebeurde het, de buitenwereld drong langzaam weer mijn woonkamer in. Mijn moeder bleek ziek, en niet zo’n beetje ook, het ziekenhuis wilde haar meteen houden. Ik ademde en voelde hoe deze ademhaling me hielp om niet in paniek te raken. Want wat had mijn moeder er aan als ik nu beelden zag van hoe ze half dood lag te gaan? Bovendien was dat nog helemaal niet aan de orde, dat half dood gaan. Kon ik niet beter gewoon rustig blijven en uitslagen van onderzoeken afwachten? Maar zou ik wel een goede dochter zijn, als ik me niet druk maakte en rustig af zou wachtten? Ik ademde in, ik ademde uit, en ik voelde hoe ik rustiger werd. Maak je maar geen zorgen over dingen die nooit gebeuren, dacht ik. Mama gaat echt niet zomaar dood. Ziek en dood zijn niet twee dezelfde dingen. En weer ademde ik in en ademde ik uit en voelde ik hoe dit werkte.
Ook later deze week kwam ik in situaties terecht waarin ik heel even vergat dat ik deze week controle over mijn geest zou gaan hebben en merkte ik dat mijn hoofd sneller reageerde dan ik. Maar dan ademde ik weer even in en uit en kwam ik dichter bij mezelf. Heel fijn dat het werkt hoor. Maar mogen de lessen in het vervolg graag wat milder zijn? En willen jullie de gezondheid van mijn moeder daar buiten laten lief universum? Alvast bedankt! 

Boeddha in vijf weken


De nieuwe editie van het tijdschrift Yoga kun je kopen met het boekje Boeddha in 5 weken erbij voor een paar euro extra. Ook al was het No impact week en had ik met mezelf afgesproken dat ik alleen dingen die ik echt nodig had mocht kopen, kon ik het niet laten liggen. Ineens voelde het heel urgent dat ik een Boeddha zou worden in vijf weken.  Niet dat ik ervan overtuigd ben dat er zoiets bestaat als een spoedcursusje Boeddha worden. En het is niet bepaald zo dat ik heftig op zoek ben naar zingeving in mijn leven. Zingeving haal ik genoeg uit het heksen, maar het kan nooit kwaad om jezelf te ontwikkelen en waar je je kennis vandaan haalt is voor mij altijd minder belangrijk geweest dan dat je ergens kennis opdoet. Ik vind het niet zo erg om een eclectische levensvisie te hebben. Eigenlijk is dat de enige visie die bij mij past omdat die niet star is. Bovendien zijn er zat heksen die zich laten beïnvloeden door Sjamanisme of andere magische stromingen, dus waarom dan niet door het Boeddhisme?
Daarnaast was er een periode, ik was erg jong nog toen en had van hekserij als serieuze levensovertuiging nog nooit gehoord, dat ik boeken over Boeddhisme verslond. Ik kon het alleen niet in mijn leven inpassen zoals ik hekserij in mijn leven kan inpassen. Misschien omdat mijn roots er niet liggen, omdat het allemaal net even iets te oosters is, omdat de verhalen niet geschreven zijn voor mijn cultuur, zoals de verhalen van bijvoorbeeld Asatru dat wel zijn, simpelweg omdat ze mijn cultureel erfgoed zijn. Omdat het hier vandaan komt. Het Boeddhisme verdween naar de achtergrond op het moment dat ik besloot de hekserij in mijn leven toe te laten. Een keuze die mij veel verrijking heeft gebracht en nog steeds brengt.
En toch sta ik nu zoveel jaar later weer wel met een boekje over Boeddhisme in mijn handen en heb ik de overtuiging dat ik hier de komende vijf weken mee aan de slag ga. Ik ben sceptisch, en het eerste deel van het boek, het deel waarin de auteur vertelt hoe hij op dit pad is gekomen en hoe hij denkt dat het ook toepasbaar is voor een westerse samenleving irriteert mij met enige regelmaat mateloos. Maar ik las door en kwam dingen tegen die voor mij vroeger even vertrouwd klonken als de wet van drie en de wiccan rede dat nu doen. Ik lees over het  Het achtvoudige paden de vier edele waarheden. Het klinkt me allemaal een beetje als intellectueel geneuzel in de oren. De teksten zijn erg moeilijk om te begrijpen, maar misschien gaat het ook niet om begrijpen, misschien gaat het gewoon om doen. Ongeduldig lees ik verder. Als ik bij hoofdstuk 14 ben aangekomen gaat het eindelijk niet meer over kennis, niet meer over de auteur maar mag ik aan de slag gaan, mag ik gaan ervaren.
De eerste oefening is “controle over de geest krijgen” want denken is de oorzaak van emotie en emotie de oorzaak van lijden. Om niet meer te lijden moet je negatieve gedachten dus omvormen naar positieve gedachten. En dat kunnen we doen door onze ademhaling te kalmeren en daarmee ook onze lichamen want die zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Als we ons dan nog even beseffen dat gedachten worden geproduceerd door ons onbewuste zijn we klaar voor de eerste week. Allemaal leuk en aardig, maar hoe doen we dat dan? Het antwoord lijkt simpel, gewoon een paar keer per dag een moment nemen om 8 keer diep adem te halen en bewust bezig te zijn met deze ademhaling. Hoe vaker je dit herhaalt hoe sneller je de staat van verlichting waar we kennelijk naar streven bereikt.
Dat klinkt niet al te moeilijk! Ik ga dus een weekje oefenen in iets dat ik al heel goed kan, ademhalen!