Hoe zit dat met dat been?

Donderdagavond nam ik een bad ter voorbereiding op de Ostara viering. Eigenlijk doe ik dat altijd voor ik met een ritueel begin. Een bad nemen, mijn haren wassen, scheren wat er geschoren moet worden. Ik neem daar echt even de tijd voor en zie het eigenlijk als een voorproefje op het ritueel. Ik gebruik uitsluitend de duurste en lekkerste producten die ik heb, omdat het echt even mijn verwen momentje is.

Ideaal gezien zou ik mijn ritueel voorbereiden op de dag van het ritueel, of zelfs een paar uur van te voren. Maar ik kan niet voor ieder jaarfeest vrij nemen. Dus doe ik het de ochtend of avond van te voren.

Dit keer plaatste ik op Facebook een foto van het scheren van mijn benen. Met een grappige tekst dat Venus haar werk mocht doen om van mij een echt godinnetje te maken.

been venus

De suggestie van naakt dus meteen een heleboel likes. Maar doe ik het daarom? Nee!

Deze momentjes voor een ritueel zijn echt voor mezelf. Ik geniet ervan me alvast op en top vrouwelijk te voelen. En bezig te zijn met mijn lichaam. En oké toegegeven, ik vind het ook leuk om dat te delen. Maar ik doe het niet voor jou. Ik doe het niet om aandacht te krijgen. Of omdat ik exhibitionistisch zou zijn.  Voor mij hoort het een zijn met je mannelijkheid of vrouwelijkheid bij een ritueel. En ik vind het leuk me in te leven in die rol. Me te verkleden en mooi te maken. Ik geniet van de bloemen in mijn haar, de parfum achter mijn oren en de make-up op ogen en lippen. Natuurlijk is het leuk als je dat ziet. Maar als ik een ritueel in mijn eentje zou doen zou ik daar evenzeer van genieten. Natuurlijk vind ik het extra leuk omdat ik weet dat mijn sisterhood zich ook mooi maakt voor deze rituelen. En wil ik graag mijn best doen voor hen. Maar bovenal wil ik me best doen voor mezelf.

Zoals ik ook het dansen, dat bij ieder ritueel weer terug komt, voor mij doe. Heerlijk uitbundig en sexy zonder dat er seksualiteit bij komt kijken. Het liefst zonder mannen (of alleen mannen die ik al ken)  of vrouwen die weten dat ik ook op vrouwen val. Gewoon vrij van alles jezelf kunnen zijn. En jezelf en elkaar prachtig mogen vinden zonder bijbedoelingen. Dat is voor mij ook een onderdeel van heks zijn.

Auteur: Miss Laura Artemis

Hallo! Ik ben Miss Artemis, beter bekend als Laura. Een meisje van 31 uit Rotterdam. Een heksje, die gek is op poppetjes tekenen, vooral als ze Kawaii zijn. Ook hou ik van snailmail (je weet wel echte post met postzegels enzo), heb ik een beginnende verzameling washi tape en ben ik gek op sprookjes en mythologie natuurlijk. (Vandaar Miss Artemis). Evenals Artemis heb ik wel iets met kinderen, ik werk in de kinderopvang. Van jagen heb ik dan weer minder kaas gegeten, maar wat wil je, als vegetariër. Welkom in mijn stadse sprookje, loop met me mee, en laat je verwonderen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *