Borstvoeding in het openbaar

Van de week plaatste ik op Facebook een opmerking over borstvoedende vrouwen. Ik had op datzelfde facebook dit artikel gelezen, over een borstvoedende vrouw in de Walmart,die door de filiaalmanager weg gestuurd werd. En vervolgens terug kwam met een 30 tal vriendinnen die massaal gingen borstvoeden in de Walmart.

Ik vraag me dus serieus af waarom mensen altijd en overal maar willen voeden, en dan ook nog eens vinden dat dat altijd en overal maar moet kunnen. En vooral dat niemand dat dan aanstootgevend mag vinden, want niets is toch natuurlijker dan borstvoeden.

Al snel ontstond er een tweedeling, mijn mannelijke vrienden (en een enkele vrouw) vinden het niet echt nodig dat iemand voed in de supermarkt, aan tafel in een restaurant, of op andere openbare plaatsen. Behalve dan als mensen zich terug trekken in een hoekje.

De meeste van mijn vrouwelijke vrienden (en een enkele man) vinden borstvoeden mooi om te zien. Bovendien wil je ook niemand opzadelen met het gebler van een baby die honger heeft. Dus hup, die tiet eruit en voeden maar. Waar je ook bent.

Tja, roepen de mannen, plassen is ook natuurlijk, of seks hebben, zal ik dat dan voortaan ook maar tussen de aardappels en de bloemkolen gaan doen? Maar nee, dat is dan kennelijk weer anders natuurlijk, en dient achter gesloten deuren te gebeuren.

Waarom die dubbele moraal? Waarom moeten we ons aan fatsoensnormen houden zonder kind. Maar verdwijnenen die fatsoensnormen zodra er een kind bij komt kijken?

Een free the nipple activiste mengde zich in het gesprek, mannen mogen ook met blote tepels rondlopen, dus waarom vrouwen dan niet? Is dat waar het om te doen is? Gelijkheid tussen man en vrouw? En komt het “het is zo naturlijk argument” dan ook daar vandaan? Vinden ze het natuurlijker dat een vrouw haar baby voed, want dat heeft een nut, dan dat een man met zijn blote bast in bijvoorbeeld een supermarkt rond loopt?

En willen die vrouwen dan echt dat de norm wordt dat iedereen met een ontbloot boven lijf rond kan lopen? Waarom starten we geen “Trek een s-hirt aan op openbare plaatsen” actie voor mannen? Waarom moet de norm bij gesteld worden naar meer naakt op straat in plaats van minder.

Terwijl ik me dit zo zit af te vragen krijg ik ondertussen een priveberichtje. Of ik misschien vergeten was dat ik zelf ooit naakt op Facebook te bewonderen was. (ja, dat was ik inderdaad vergeten).

Een vriendinnetje had een fotoalbum van de Zwarte Cross gemaakt. Waar wij beide mee deden met the naked run. Op de cover van dat album stond een collage van foto’s, waaronder een foto van die run. Maanden later stuurde ze mij dat album op, ik was natuurlijk helemaal blij, want wist niet van het bestaan van dit album. Dus zette een foto  van mijn cadeauje op Facebook. Waarop de maakster van het album zich afvroeg of ik me realiseerde dat ik ons nu naakt op Facebook had gezet.

Misschien was dat idd niet zo handig. En mag ik nu ook beticht worden van een dubbbele moraal. Want als je zelf wel eens naakt geweest bent mag je je natuurlijk niet meer afvragen waarom anderen de dingen die ze doen doen.  En moet ik het maar heel normaal vinden dat een vrouw haar kind aan tafel in een restaurant (waar je maar een uurtje mag eten) voed. Dan mag ik niets zeggen over een planning die beter had gekund, en moet ik maar gewoon de andere kant op kijken als ik het niet wil zien. Heel logisch!

 

 

 

 

Minder spullen

Waarom wil jij toch zo graag van je spullen af? Vraagt een vriend me, op Facebook, nadat hij ziet dat ik weer eens mee doe met een consuminder spelletje.

minsgame overview

 

Er word voor me geantwoord dat minder spullen gelukkiger maakt. Want minder om schoon te maken. Dus meer tijd over, voor andere dingen.

Daar zit natuurlijk iets in. Maar het gaat dieper, door documentaires als “overal spullen” en “the story of stuff” voel ik me verantwoordelijk voor al die spullen. En veel spullen waren ooit heel nuttig, plezierig, of fijn maar staan hier nu toch vooral maar gewoon te staan. Ze hebben hun nut gehad en kunnen ergens anders weer opnieuw nuttig zijn. Of ze kunnen vezel voor vezel opnieuw gebruikt worden.  Als ik kijk naar de dingen die ik tot nu toe heb weg gedaan in the #minsgame zie ik vooral dingen die ik met veel plezier heb gebruikt. Maar die, nu ik bijvoorbeeld geen tuin meer heb, of een andere salontafel voor mij niet meer zo nuttig zijn.

Je kunt toch ook gewoon minder kopen, werpt de vriend tegen.
Ja, duh! Natuurlijk! Maar niet alles komt tot je doordat je het zelf koopt. En dan nog, ik loop al 32 jaar op deze wereld rond. In die jaren kun je heel wat spullen vergaren.

Hoe braaf ik de afgelopen 2 jaar ook geweest ben, omdat ik veel kleiner ben gaan wonen. Omdat ik eigenlijk niet echt een keus had, maar ook omdat ik dat graag wilde. Ik blijf nog steeds veel spullen met me mee zeulen waar ik verantwoordelijk voor ben, omdat ik ooit anders over spullen dacht. En dus doe ik mijn best om al die spullen verantwoord ergens anders onder te brengen.

Dat zijn lang niet altijd spullen waar ik perse vanaf wil. Want ik vind het helemaal niet erg om boekenkasten vol met boeken te hebben, maarrrrrrr ik voel me dus wel verantwoordelijk voor die spullen, en het milieu, en dat er nu dus ergens anders iemand is die die boeken misschien ook wel wil lezen. Dan is het toch beter dat ik mijn boeken opoffer, in plaats van weer een boom om te hakken zodat daar opnieuw een boek van gemaakt kan worden?

En als je zo over spullen na gaat denken, dan is er ineens best wel veel dat je eigenlijk toch niet helemaal nodig hebt. Of dat iemand anders, ergens anders, beter kan gebruiken, of meer nodig heeft dan jij, op dit moment.

Daarom wil ik dus van mijn spullen af. Omdat ik wil kijken wat ik echt nodig heb. Omdat ik wil weten met hoe veel of weinig spullen ik het kan. Omdat ik wil weten van hoeveel spullen ik afscheid kan nemen. Ook al doet dat soms een beetje pijn omdat ik net als iedereen hecht aan spullen. Of in ieder geval denk dat er emotie zit in al die spullen. Die daardoor voor mij heel waardevol zijn, maar voor een ander, maar gewoon spullen.

Toen ik begon met 100 dingen minder, was dat omdat ik las dat er mensen waren die hun bezit terug brachten tot 100 dingen. Dat leek me een beetje overdreven. Maar 100 dingen weg doen, dat moest me wel lukken. En misschien zou het me daarna nog een keertje lukken. Ik wilde weten hoeveel dingen ik weg kon doen, in honderdtallen. We zijn nu 11 maanden verder. En ik bezit 363 dingen minder. Echt minder, want iedere keer als ik wat kocht dan kwam er weer een punt bij en moest er weer iets extra’s af. Je zou denken dat ik nu geen spullen meer over heb. Want 363 is best veel. Maar niets is minder waar, ik heb nog steeds veel, en van sommige dingen veel te veel. Er zijn zat dingen die weg kunnen, waar ik een ander huis voor zoek, die ik wil recyclen of upcyclen. Waar ik plannen voor of mee heb. Ik ben nog lang niet klaar. Ik kan nog steeds met minder. En wil die grenzen graag opzoeken. Daarom wil ik van mijn spullen af!

 

 

 

Spelletjes zijn leuker

Ik realiseer met dat het misschien aan mij ligt. En dat ik de enige ben waarvoor het zo werkt. Maar ik stel de vraag toch maar.

Waarom worden dingen leuker als je er een spelletje van maakt?

Ik kan mezelf dus echt enorm goed voor de gek houden. Een voorbeeldje?

Neem nu buikspieroefeningen. Klinkt niet echt leuk toch? Meer iets dat je moet doen omdat je nu eenmaal een strakker buikje wilt. Zet mij voor de WII neer, laat me 100 jacknifes doen tegen mijn “persoonlijke” trainer en ik denk serieus dat het een leuk spelletje is.  Ook yoga wordt leuker (om thuis te doen dan, in de les vind ik het altijd wel leuk) als dat ding voor me bij houd dat ik steeds een beetje beter wordt in die ene oefening. Mijn groeicurve is zichtbaar en ik vind het helemaal fantastisch. Met gemak sta ik 3x per week minimaal 40 minuten voor mijn tv te springen en te hupsen. En ik heb serieus het gevoel dat ik een leuk spelletje aan het doen ben. Ik weet zeker dat ik dat gevoel niet had gehad wanneer ik hetzelfde in een sportschool zou moeten doen.

Don’t you love it?

Niet overtuigd?

Neem opruimen. Hier maak ik al jaren een spelletje van. Ik sluit me aan bij challenges zoals d’r uitdaging, heb op Facebook mijn eigen verminder groep, 100 dingen minder. Je geloofd het of niet, maar opruimen, en dingen weg doen word er echt leuker (en makkelijker) door. Ik hou keurig bij hoeveel dingen minder ik heb. Tel er weer een ding bij als er iets bij komt. Ik bezit nu 327 dingen minder dan voordat ik met 100 dingen minder begon, ongeveer 10 maanden gelden. Het jaar daarvoor stopte ik voor een jaar met kleding kopen. Iets waar ik eigenlijk zonder na te denken mee door ben gegaan. Dingen die ik echt mis mogen vervangen worden. Maar denk dat ik de afgelopen 2 jaar niet meer dan 10 kledingstukken (inclusief schoenen) heb gekocht.

In februari gaan we helemaal los op de groep. (die overigens hier te vinden is). Op 1 februari moeten we 1 ding weg doen, op 2 feb 2 dingen, op 3 feb 3 dingen, en zo verder. Totdat we geen spullen meer in huis hebben om weg te doen. Of we het niet meer volhouden. Ik ben benieuwd hoe lang ik het vol ga houden. Maar het is een spelletje, dus ik heb er helemaal zin in.

Nu nog een manier vinden om van stofzuigen en strijken ook een leuk spelletje te maken. Of toch maar een robotje aanschaffen?

 

Deze week deed ik…..

debbie wacht tot er mensen komen helpen

Debbie dacht dat ze met een steekkarretje wel wat verf op kon komen halen. Helaas bleek het karretje dat niet te overleven. Dus wachtten we op hulptroepen.
marathon strijk

Hoppa tijd voor de kwartaal strijk. Iedere keer neem ik mee voor het dit keer echt bij te houden. En iedere keer weer komt het erop neer dat ik pas ga strijken als mensen vragen of ik nieuwe kleren heb, omdat ik iets aan heb dat zo ver achter in mijn kast lag dat ik het bestaan niet meer vermoedde.

Tijd voor de kwartaal marathon strijk onder het genot van wie is de mol.

filmpje kijken bij een vriend

Daarna was het tijd om een filmpje te kijken bij een vriend. Eindelijk heb ik Life of Pi gezien. Ik moet bekennen dat ik er meer van verwacht had. De beelden zijn mooi. En het eindigt ook mooi. Maar het was tussendoor niet pakkend genoeg of zo. Ik kan het niet precies uitleggen.

en pizza eten

Tijd voor Pizza!

hello kitty ijsje

En een Hello Kitty ijsje. Als is er naar mijn idee helemaal niets Hello Kitty aan dit ijsje. Behalve dan dat het roze is. Er stond niet eens een Hello Kitty op de verpakking. Mijn nichtje zou dat nooit pikken. En ik trouwens ook niet. #teleurgesteld

alien risk

Daarna was het tijd voor een potje Alien risk bij weer andere vrienden die niet op de foto wilde. Het spelletje ziet er ingewikkeld uit, en dat is het ook. Toch werd ik tweede. Kennelijk ben ik goed met ingewikkelde spelletjes 😛 (of zou het beginners geluk zijn?)

Knutselen met sprookjesjuf….Glass and porcelein pen

Oepsie, ik was vorige week helemaal vergeten om deze met jullie te delen.

i love you bakje

Dit is het eindresultaat geworden. Wendy Bergvoet heeft het bakje gewonnen met een winactie op de Facebook like page van Sprookjesjuf. https://www.facebook.com/sprookjesjuf
Houd het daar ook in de gaten om kans te maken op de dingen die ik in de filmpjes knutsel. Er word regelmatig iets verloot.

Heb jij de tip voor een product of knutsel die de Sprookjesjuf ook uit moet proberen? Laat het me weten.

xxx

Deze week deed ik

Deze week kocht ik een nieuwe Mascara. (En gooide ik de 5 exemplaren die ik nog had liggen meteen even weg, vanwege oud en  uitgedroogd). Of het echt werkt betwijfel ik ten zeerste, maar de verpakking ziet er alvast heel cute uit. En dat is ook wat waar.

mascara ik en mascara

Zo zie ik eruit met mascara, en lippenstift, en kohlpotlood en foundation.

popcorn voorgerecht

vega burger wc poster

 

Ik ging met Neelis eten in een hamburgertent waar ze ook vega burgers hebben. Met een ontzettend cool Amerikaans jaren 50 uiterlijk. En popcorn als voorgerecht en Marilyn Monroe als wc poster. Na het eten gingen de andere gasten ineens Karaoke. De eigenaar en kok kwam nog even een praatje aan onze tafel maken dat hij meer entertainment verzorgt, want het leven moet vooral leuk zijn. Ik hou nu al van deze plek.

uit eten met de collega's

De volgende avond gingen we uit eten met de collega’s. En ik had me nog wel zo voorgenomen dit jaar minder uit eten te gaan en zo wat geld te besparen. Ik geloof niet dat dat goed gaat komen zo.

brandje in de straat

Een brandje in de straat. De brandweermannen stonden beneden een beetje te chillen, dus ik ga er maar vanuit dat alles onder controle is.

lunchen met papa

 

Uit lunchen met Papa, want ik had nog niet genoeg buiten de deur gegeten deze week

piano cs

Veel te vroeg in Amsterdam, dus op het station nog even geluisterd naar een meneer die op de piano aan het spelen was, en dat ook nog eens best wel goed kon.

wachten op de uitslag

De Gitarist had een optreden met zijn band EXP (play’s Hendrix)
Hier heb ik helaas geen foto van want ik was de aangewezen persoon om het optreden te filmen. Maar wel een foto van de pot met stembriefjes. Ze zijn overigens (nog) niet door naar de volgende ronde. Want het was een wedstrijd, vandaar die stembriefjes.

Eens kijken of het me volgende week wel lukt om minder uit eten te gaan 😀

Wat vind jij daar nu van?

Soms willen mensen mijn mening weten over dingen.  Vooral als het te maken heeft met kinderfeesten en hoe deze gevierd dienen te worden.  Vegetarisch eten of homoseksualiteit.  Deze week wilde men weten wat ik vind van een christengekkie die ooit lesbisch was (of bi, daar zijn de meningen over verdeeld).  En nu een bekeringslievende christen is die in Utopia is komen wonen.

Ik kan me voorstellen dat u denkt nou,  nou Laura,  dat kan wel watrespectvoller naar andere religies toe.  Gekkie? Moet dat nu?  Voor die mensen heb ik een tip.  Kijk eens een stukje terug over deze Gaby op Utopiagekte.  Het is echt een gekkie. Om het minste of geringste barst ze in een gebed uit. Als ik me zo zou gedragen in het echte leven zou u mij ook een gekkie noemen.  En terecht!

Maar goed mijn mening werd niet gevraagd over de verstandelijke vermogens van dit meisje.  Het ging er meer om of ik het geloof.  En wat ik vind van de boodschap die de makers van Utopia de wereld hiermee in wil slingeren. Namelijk dat homoseksualiteit slecht is en genezen kan worden als je maar hard genoeg bid.

Nee, daal geloof ik niet in. en ja,  ik geloof dat het schadelijk kan zijn voor mensen met een homoindentiteit als we dit soort dingen propageren.

Ik geloof wel dat seksualiteit vloeiend kan zijn.  Aan verandering onderhevig is. meegroeid met jouw ervaringen als mens.  Maar dat je van de een op de andere dag en andere seksuele oriëntatie krijgt omdat een God ver weg op een wolkje dat wil?  Get real!  Dat gaat er bij mij niet in.

Of ik het een goed idee vind dit in Utopia te etaleren?  Laten wehet erop houden dat dit in mijn Utopia niet thuis hoort.  En dat ik dit soort meningen niet echt het goede voorbeeld vind.  Maar,  ik vertrouw er ook op dat de kijkers van Utopia mensen zijn die zelf hersenen hebben.  Die door de gekte heen kunnen kijken.  Die medelijden hebben met dit meisje omdat ze geestelijk niet zo stabiel over komt.  Dat zij zelf een mening kunnen vormen.  En dan mag de homogemeenschap blij zijn met Gaby. Want stel je voor dat het iemand had geweest die je wel meteen serieus zou nemen?  Dan hadden we veel verder van huis geweest.