Categorie: Uncategorized

 Als er nog voor 9.30 een kind over me heen heeft gekost en ik nog tot 18.30 moet werken?

Het blijkt dus dat de winkels in het winkelcentrum om de hoek van mijn werk nog dicht zijn tot 9.30. Ik had geen tijd om te wachten. Gelukkig was de Hema wel open. En verkoopt die ook kleding.

Normaal gesproken zou ik daar alleen basics kopen. T-shirts van biologisch katoen. Ondergoed,  sokken.  Maar voor deze keer nam ik ook een rokje en een vestje mee

Ik vind het een goed basic outfit.  Maar zou het rokje normaal gesproken hebben laten liggen.  Er staat in dat het een s is. Maar dat is dan wel een s voor als je zes maanden zwanger bent.

Het vestje vind ik erg fijn. Ik heb zoiets ook in ecru maar dan van H&M.

 

 

 

Ik ren en vlieg mezelf een beetje voorbij.
Op dinsdag denk ik dat  vriend a wilde afspreken maar het bleek vriendin b te zijn. Op woensdag  ben ik vergeten dat dat wel de dag was dat vriend a wilde afspreken en verplaats ik met gemak de afspraak die op dinsdag niet door ging naar donderdag.

Volgens mij is het tijd voor even op de plaats rust.

Gelukkig heb ik volgende week een paar vrije dagen genomen, en is het daarna Pasen. Natuurlijk heb ik die dagen ook alweer bijna allemaal volgepland. Maar niet al te vol en alleen maar met leuke dingen.

Maar nu is daar geen tijd voor, ik moet nog een filmpje opnemen en daarna weer door naar mijn werk. Ik moet rennen, ik moet vliegen. Die rust komt later wel.

Ik heb weer netjes gestemd. Niet op de eerste vrouw van de lijst, want bij de vorige verkiezingen had ik bedacht dat als ik mijn stemgedrag van niet relevante dingen als het geslacht van iemand laat afhangen, ik net zo goed ook andere criteria kan handhaven.

Ik heb dus gestemd op de eerste vrouw uit een grote stad. Want ik woon zelf ook heel urban in een grote stad. (Voor zover Nederland grote steden kent) en wil dus graag dat de gene waar ik op stem bekend is met groot stedelijke problematieken.

Of deze stem tactiek handig is? Ik weet het niet. Maar het klinkt mij iets relevanter in de oren dan of iemand een man of een vrouw is als het om het uitvoeren van een functie gaat. Natuurlijk snap ik wel dat vrouwen worden opgeroepen op vrouwen te stemmen zodat er meer vrouwen in hoge functies en dit geval dus bestuurlijke functies kunnen werken. Maar ook dit doen heel veel vrouwen al heel lang, en of dat nu zo heel veel resultaat heeft gehad?

Je hebt van die mensen die zijn overal goed in. En van alles weten ze ook iets te maken om goed in te kunnen zijn.

Ik ben niet zo’n mens. Ik kan veel een beetje. En sommige dingen een beetje goed. Maar niets echt heel erg goed, en al helemaal niet alles goed.

Vandaag vind ik sowieso alles maar een beetje zo, zo. En mijn eigen kunnen al helemaal. Op youtube kijk ik naar filmpjes van mensen die helemaal niet zo zo zijn. Zij kunnen met camera’s door hun huis heen lopen en dan is het overal gewoon netjes opgeruimd en schoon. Als ik dat zie denk ik ik moet ook zo’n dure camera en zo’n huis dat door een werkster aan kant word gehouden. Of misschien heb ik gewoon wat smetvrees nodig. Dan kan ik het zelf doen.

Bij die mensen is de belichting ook altijd geniaal. inmiddels weet ik dat dat komt omdat ze hele lampen sets in hun woonkamer hebben staan. Niets even snel een filmpje schieten met webcam of smartphone.

Meestal helpt het dan als ik een filmpje van Enzo Knol kijk. Hij heeft wel vette camera’s. En rent door huizen heen die altijd opgeruimd zijn. Maar verlichting en statieven komen in zijn filmpjes niet voor. En dat is fijn. Dan denk je als kijker, nou zoiets, dat kan ik ook. Ik denk dat mensen daar van houden. Van het gevoel dat ze iets ook wel kunnen. Ongeacht of dit echt zo is.

Maar vandaag is anders, vandaag kijk ik naar filmpjes van een lesbisch stel. Ze zijn natuurtalenten in filmpjes maken. En hun leven is perfect. Hun huis is altijd netjes, het beddengoed gestreken, en zelfs in lesbisch zijn zijn ze goed. Verdorie denk ik, zelfs in lesbisch zijn ben ik gefaald. Ik heb een relatie met een man. Ik klap mijn laptop dicht en ga maar slapen. Daarin ben ik tenminste best wel een beetje goed.

Vanavond had ik dus die informatie bijeenkomst over een eventuele reorganisatie of het vrijwillig inleveren van uren gedeeltelijk of helemaal met een vaststellingsovereenkomst.

In eerste instantie wilde ik zo’n vaststellingsovereenkomst best overwegen. Als je een leuk zakcentje mee krijgt zou het best voordelig kunnen zijn om gedeeltelijk ontslag te nemen. Maar een leuk zakcentje zit er niet in. Je kunt een mobiliteitsbudget krijgen van in mijn geval maximaal 1500 euro, en dat is dat.

Het komt er op neer dat er 8 full timers ontslagen moeten worden (full time is 36 uur in de kinderopvang) om van het overschot aan personeel af te komen. Het probleem is echter dat ze alleen willen reorganiseren op de BSO, TSO en VSO. En daar werken de meeste mensen niet full time. Ik zelf heb een contract van 33 uur. Dat is, voor mijn werksoort veel, heel veel. In de toekomst zullen er geen contracten aangeboden gaan worden groter dan 15 uur. Het komt er dus op neer dat er eigenlijk 16 mensen weg moeten.

Zoveel mensen gaan nooit akkoord met een vaststellingsovereenkomst, dus kunnen we allemaal op onze vingers na tellen dat er gereorganiseerd gaat worden. Het recht op ww schijnt wat makkelijker te zijn als je zelf op stapt, omdat je het anders moet aanvechten. Maar volgens mij is het verstandiger dat toch af te wachtten. Ik had gehoopt dat het allemaal een beetje rooskleuriger zou zijn. Maar voor nu weet ik het gewoon even niet.
Geloof dat ik van het weekend maar eens vacatures ga afstruinen.

Ondertussen heb ik wel een leuk berichtje gekregen van een bioscoop die misschien wel een samenwerking met Sprookjesjuf ziet zitten. Ik had op een Facebook berichtje van hen gevraagd of ze misschien schminksters nodig hadden voor een evenement dat ze organiseren. Normaal doen ze dat zelf. Maar ze waren zeker geintreseerd in wat ik te bieden heb. Ik ben benieuwd wat daar uit voort gaat komen.

En nu ga ik even ontspannende dingen doen, en hopen dat ik nog een een beetje kan slapen.

Deze week kocht ik een nieuwe Mascara. (En gooide ik de 5 exemplaren die ik nog had liggen meteen even weg, vanwege oud en  uitgedroogd). Of het echt werkt betwijfel ik ten zeerste, maar de verpakking ziet er alvast heel cute uit. En dat is ook wat waar.

Zo zie ik eruit met mascara, en lippenstift, en kohlpotlood en foundation.

 

Ik ging met Neelis eten in een hamburgertent waar ze ook vega burgers hebben. Met een ontzettend cool Amerikaans jaren 50 uiterlijk. En popcorn als voorgerecht en Marilyn Monroe als wc poster. Na het eten gingen de andere gasten ineens Karaoke. De eigenaar en kok kwam nog even een praatje aan onze tafel maken dat hij meer entertainment verzorgt, want het leven moet vooral leuk zijn. Ik hou nu al van deze plek.

De volgende avond gingen we uit eten met de collega’s. En ik had me nog wel zo voorgenomen dit jaar minder uit eten te gaan en zo wat geld te besparen. Ik geloof niet dat dat goed gaat komen zo.

Een brandje in de straat. De brandweermannen stonden beneden een beetje te chillen, dus ik ga er maar vanuit dat alles onder controle is.

 

Uit lunchen met Papa, want ik had nog niet genoeg buiten de deur gegeten deze week

Veel te vroeg in Amsterdam, dus op het station nog even geluisterd naar een meneer die op de piano aan het spelen was, en dat ook nog eens best wel goed kon.

De Gitarist had een optreden met zijn band EXP (play’s Hendrix)
Hier heb ik helaas geen foto van want ik was de aangewezen persoon om het optreden te filmen. Maar wel een foto van de pot met stembriefjes. Ze zijn overigens (nog) niet door naar de volgende ronde. Want het was een wedstrijd, vandaar die stembriefjes.

Eens kijken of het me volgende week wel lukt om minder uit eten te gaan 😀

Soms willen mensen mijn mening weten over dingen.  Vooral als het te maken heeft met kinderfeesten en hoe deze gevierd dienen te worden.  Vegetarisch eten of homoseksualiteit.  Deze week wilde men weten wat ik vind van een christengekkie die ooit lesbisch was (of bi, daar zijn de meningen over verdeeld).  En nu een bekeringslievende christen is die in Utopia is komen wonen.

Ik kan me voorstellen dat u denkt nou,  nou Laura,  dat kan wel watrespectvoller naar andere religies toe.  Gekkie? Moet dat nu?  Voor die mensen heb ik een tip.  Kijk eens een stukje terug over deze Gaby op Utopiagekte.  Het is echt een gekkie. Om het minste of geringste barst ze in een gebed uit. Als ik me zo zou gedragen in het echte leven zou u mij ook een gekkie noemen.  En terecht!

Maar goed mijn mening werd niet gevraagd over de verstandelijke vermogens van dit meisje.  Het ging er meer om of ik het geloof.  En wat ik vind van de boodschap die de makers van Utopia de wereld hiermee in wil slingeren. Namelijk dat homoseksualiteit slecht is en genezen kan worden als je maar hard genoeg bid.

Nee, daal geloof ik niet in. en ja,  ik geloof dat het schadelijk kan zijn voor mensen met een homoindentiteit als we dit soort dingen propageren.

Ik geloof wel dat seksualiteit vloeiend kan zijn.  Aan verandering onderhevig is. meegroeid met jouw ervaringen als mens.  Maar dat je van de een op de andere dag en andere seksuele oriëntatie krijgt omdat een God ver weg op een wolkje dat wil?  Get real!  Dat gaat er bij mij niet in.

Of ik het een goed idee vind dit in Utopia te etaleren?  Laten wehet erop houden dat dit in mijn Utopia niet thuis hoort.  En dat ik dit soort meningen niet echt het goede voorbeeld vind.  Maar,  ik vertrouw er ook op dat de kijkers van Utopia mensen zijn die zelf hersenen hebben.  Die door de gekte heen kunnen kijken.  Die medelijden hebben met dit meisje omdat ze geestelijk niet zo stabiel over komt.  Dat zij zelf een mening kunnen vormen.  En dan mag de homogemeenschap blij zijn met Gaby. Want stel je voor dat het iemand had geweest die je wel meteen serieus zou nemen?  Dan hadden we veel verder van huis geweest.