Auteur: Miss Laura Artemis

Hallo! Ik ben Miss Artemis, beter bekend als Laura. Een meisje van 31 uit Rotterdam. Een heksje, die gek is op poppetjes tekenen, vooral als ze Kawaii zijn. Ook hou ik van snailmail (je weet wel echte post met postzegels enzo), heb ik een beginnende verzameling washi tape en ben ik gek op sprookjes en mythologie natuurlijk. (Vandaar Miss Artemis). Evenals Artemis heb ik wel iets met kinderen, ik werk in de kinderopvang. Van jagen heb ik dan weer minder kaas gegeten, maar wat wil je, als vegetariër. Welkom in mijn stadse sprookje, loop met me mee, en laat je verwonderen.

November geefmaand #dag5

Als juf op de peuteropvang en BSO krijg je nogal vaak een mok met daarin thee en een chocolaatje. Ik heb zelf al meer dan genoeg mokken. Dus belandde deze cadeautjes steeds in een kastje voor ooit.

Wat ik er dan ooit mee ging doen was me nog niet helemaal duidelijk. Totdat ik vanmorgen een Geefmaand actie moest verzinnen die niet te veel tijd in beslag mocht nemen en bij voorkeur in de trein kon.

Normaal zouden we met de motor naar de Achterhoek zijn gegaan. Maar omdat ik nog steeds een beetje gammel ben nemen we de trein.

Ik verzamel alle mokken die ik nog niet heb doorgegeven en vul ze met snoepjes, suiker en theezakjes. Onderweg drop ik deze. De eerste zet ik bij mij in het trappenhuis neer. De tweede op het station. En de derde in de trein. Van het trein exemplaar zie ik hoe 2 meisjes het vinden. Aanvankelijk denken ze dat iemand het vergeten is. Maar dan lezen ze het briefje. Een van de meiden is vrij sceptisch. Niet open maken, er zit vast een bom in roept ze. Maar het andere meisje ziet er een random act of kindness in en overweegt al mee te doen met de Geefmaand.

Even later zie ik dat ze de Facebookgroep heeft gevonden. Ben heel benieuwd of ze ook nog geef daden gaat verrichten.

“November geefmaand #dag5” verder lezen

November geefmaand #dag 4

Ik heb een t-shirt gewonnen van K’s Choice, bij de Melkweg. Helaas kreeg ik een mannen m in plaats van een dames s. Gelukkig vind de liefde het ook een leuk shirt. Al kent hij de muziek niet. Nog even muzikaal opvoeden 😉

Weer een luie geef actie vanuit bed. Maar hij kan wel wat nieuwe shirts gebruiken. En ik was eigenlijk al van plan er deze maand ergens een voor hem te kopen. Soms komen dingen gewoon perfect samen!

November geefmaand #dag 3

Zoals ik gisteren al schreef werd ik ineens onwel. Eigenwijs als ik was wilde ik toch gaan werken. Maar mijn collega’s zagen in dat dat geen goed idee was. Aangezien ik mijn bed nog niet uit geweest ben hebben ze dat best goed ingeschat.

Dus moest mijn geefactie vandaag ook vanuit bed. Een tijdje geleden beloofde ik een vriendin en LinkedIn aanbeveling voor haar te schrijven. Maar ik nam de tijd daar maar niet voor. Vandaag heb ik dus een mooie aanbeveling voor haar geschreven die meteen een plekje op haar website kreeg.

Een andere vriendin deed mee met een wedstrijd. Ze had stemmen nodig voor een flyer die ze gemaakt had. Dus heb ik op haar gestemd en mijn Facebook vrienden gevraagd hetzelfde te doen.

En er was een vriendinnetje dat even een lastige periode heeft. Ik besloot te informeren hoe het met haar ging en haar te laten weten dat ik aan haar denk.

Zo zie je maar weer, zelfs vanuit bed kun je geven. En daar ben ik erg dankbaar voor!

November geefmaand #dag 2

Mijn lief en ik hebben de gewoonte een lief briefje voor elkaar achter te laten als we als laatst achterblijven in elkaars huis. Opzoek naar papier vond ik een mapje post it’s. Natuurlijk kon ik mezelf niet in bedwang houden en maakte ik een post it art voor hem. Meer uiteraard iets liefs op alle briefjes 🙂

Ook zet ik een kopje thee voor mijn collega.

Daarna stort ik volledig in. Ik krijg zo’n hoofdpijn dat ik ervan moet overgeven. Als mijn fruit en mijn lunch in de gootsteen beland zijn vind mijn collega me. En stuurt me naar huis. Ik ben blij dat ik mijn geefactie al gedaan heb voordat ik instorte.

November geefmaand #dag 1

Het is weer November, en dus doe ik weer mee met de Geemaand. Die op Facebook door een aantal enthousiaste dames wordt georganiseerd. Eigenlijk doe ik al een paar jaar mee, zonder echt te weten wat de oorsprong van deze maand was.

Totdat ik vorig jaar het boek 29 geschenken kreeg. (en natuurlijk ook weer door gaf aan een andere gulle gever).

De schrijfster van het boek leefde in schaarste. Ze was erg afhankelijk van een zorgmedewerk. En er waren dagen dat ze het niet eens voor elkaar kreeg uit bed te komen. Ze was ernstig ziek (me), en raakte daardoor steeds depressiever. Toen ging het ook financieel nog eens begafwaarts, zij kon haar werkzaamheden vaak niet meer uitvoeren, en haar man verdiende eigenlijk niet genoeg om hen beide te kunnen onderhouden. Waar ze zich als klap op de vuurpijl ook nog eens heel erg schuldig over voelde.

Je kunt je voorstellen dat ze niet meteen enthousiast was toen ze het vreemde verzoek kreeg om een maand lang iedere dag bewust iets te geven aan een ander. of dat nu iets materiëls is, een helpend handje of bewuste aandacht.En daar een dagboek van bij te houden. Maar ze deed het wel. En het veranderde haar leven.

Ze stond weer op, deed weer klussen waarmee ze een inkomen naar binnen hengelde, en kon uiteindelijk weer hele stukken lopen.

Kortom lekker Amerikaans. Van wonder naar wonder. Op mijn eigen leven heeft het nooit zo’n grote impact gehad. Maar de geef sfeer, waarin ik met 200 andere vrouwen en een enkele man terecht kwam doet zeker wel iets met je. Ik ben heel benieuwd of ik er, nu ik met kennis over de oorsprong heb, meer uit haal dan voorgaande jaren. Vandaag was het de eerste dag van de Geemaand. Eigenlijk was ik een beetje in paniek, want ik had helemaal niets voorbereid. In de Supermarkt waar ik een broodje koop bedacht ik me dat ik de collega die gisteren ziek is komen werken een opkikkertje wil geven, maar wat? Dan valt mijn oog op het verse jus ‘d Orange persapparaat. En weet ik, dit moet het worden. Een flesje vitamine! Ik plak er nog even een briefje aan met een lief tekstje, en zet het op haar bureau.

Opgelucht haal ik adem, zo is het toch nog goedgekomen met mijn geef actie.

Consuminder maandag #2

J Vandaag gaat er niet zozeer iets weg uit huize Artemis. Maar wil ik het hebben over minimalistische vakanties. Zo probeer ik altijd op reis te gaan met een handbagage koffertje. Ideaal als je met de trein of het vliegtuig op vakantie gaat. Als je handig inpakt kun je nog aardig wat kwijt in zo’n koffertje. En je minimaliseert er behoorlijk mee in wachttijd als je uit het vliegtuig stapt. Want eer je bagage uitgeladen is ben je zo een halfuur verder.

Ik ben dus wel wat gewend als het om ligt reizen gaat. Maar dit keer sta ik ook voor een behoorlijke uitdaging, omdat ik het plan heb opgevat op motorvakantie te gaan. Voor 2 personen aan vermaak, kleding, schoenen, toiletartikelen, kookgerei en slaap spullen achter op de motor sleuren lijkt me een behoorlijke klus. Waarbij steeds keuzes gemaakt zullen moeten worden in noodzakelijkheid. Want als ik dat dikke boek dat ik aan het lezen ben mee neem, kan ik misschien mijn camera niet meer mee nemen. En als we veel gaan zwemmen is een extra handdoek misschien geen overbodige luxe. Maar kan mijn spijkerbroek dan nog wel mee? En als we zo bewust mogelijk proberen te doen, is een campinglamp dan niet een enorme energievreter die makkelijk vervangen kan worden door een Waka Waka solarlamp?

Ik ben heel benieuwd hoe het minimalistische camping leven me na jaren van hotels en hostels gaat bevallen. En ook welke keuzes ik zal moeten maken tijdens het inpakken. Ik hou jullie op de hoogte!

Soms zit alles tegen

I Soms heb je van die dagen, dan zit alles tegen. Ik bedacht voor de youtube video’s van Sprookjesjuf een nieuwe structuur.

Op de eerste woensdag van de maand zou ik een sprookjes video maken. De tweede woensdag van de maand een knutsel over een ander land. De derde woensdag en DIY pakketje. En de vierde woensdag een upcycle/recycle video.

Ik verzamelde spulletjes, maakte netjes een lijstje met welke knutsel ik wanneer zou gaan maken. En toen…… overleed mijn laptop.

Geen nood, dacht ik, dan maak ik toch een filmpje met mijn telefoon. En ik ging aan de slag. Maar mijn telefoon raakte oververhit. Dus dat mislukte ook.

Ik zag het even helemaal niet meer zitten. En gooide het liefst de handdoek in de ring. Naast een bijna fulltime baan, een relatie, vrienden en familie die je ook nog wel eens wilt zien leek het ineens een onmogelijke opgave om ook nog iedere week een filmpje aan te leveren. En eerlijk gezegd ben ik er nog steeds niet helemaal over uit of het me blijft lukken. Maar ik kijk het nog even aan. Probeer nog wat te schuiven in mijn schema. Wil meer vooruit gaan werken en zal daarna een beslissing van nemen.

Want dit soort beslissingen kun je beter niet nemen als je nog te veel in je, alles mislukt, emotie zit!

Bijzondere opdrachten

Soms krijg ik als Sprookjesjuf bijzondere opdrachten. Het is bijvoorbeeld altijd bijzonder als je wordt uitgenodigd het kinderentertaiment op je te nemen bij intieme gelegenheden zoals een bruiloft of familiefeest.

Ik kom dan graag langs met mijn koffertje met schmink en een leuke knutsel passend bij het thema van het feest.

Van het weekend werd ik uitgenodigd om met mijn schminkkoffer langs te komen om de heren van Tinyloops en Monster 3D incubator te komen schminken voor een optreden dat ze hadden. Ze maken sound en land scapes die je mee voeren naar Sprookjesachtige werelden! Dus een opdracht die een Sprookjesjuf moet passen als een handschoen.

De voorbeelden van chinese theatermakers die ze op stuurden zagen er niet al te ingewikkeld uit. Het zou niet meer dan 30 minuten per gezicht in beslag moeten nemen.

Toch was ik een beetje zenuwachtig, want grote mensen zijn geen kinderen. Ze zijn vast veel kritischer, en hun huid is anders dan een babybillenkindergezichtje. En wat als het zou mislukken? Dan liepen ze het hele optreden voor l*l. En dat was dan mijn schuld.

Nee, ik was er allerminst gerust op. Maar ik deed het wel.Mijn innerlijke criticus ziet vooral veel verbeterpunten. Maarrrr, iedereen was zo enthousiast dat ik toch ook een beetje trots ben.

Consuminder maandag #1

Zoals frequente lezers van dit niet zo frequente blog misschien wel weten, ben ik nogal van het consuminderen.

Ik deed dat in tal van leuke spelletjes. Zo deed ik een maand lang even veel spullen weg als de dag van de maand aangaf. Dus 1 ding op de eerste, 2 dingen op de tweede etc, etc.

Ook telde ik de dingen die erin en die eruit gingen met het doel dat er 100 dingen meer uit dan in gingen.

En kocht ik geen nieuwe kleding meer. Tenzij een kledingstuk echt aan vervanging toe was. Toch heb ik na al deze spelletjes nog steeds heel veel spullen. Ik wil niet meer in zulke extreme mate spullen weg doen. Maar ik ben nog niet op het punt van verzadiging gekomen als het om consuminderen gaat. Dus roep ik de consuminder maandag in het leven. Iedere maandag zal ik van gedachten wisselen over mijn consuminder avonturen.

Vandaag trap ik af met het weg doen van deze schatjes :

Hoewel ik gek ben op blond lust ik geen koffie, en heb ik geen senseo apparaat. Gasten krijgen hun koffie vaak in een mooi glas. Dus deze kopjes staan al jaren ongebruikt in de kast. En ik kom niet bepaald om in de kast ruimte. Dus toedeledoki lieve kopjes, ik wens jullie veel plezier bij jullie nieuwe eigenaar!

Doen jullie mee met consuminderen op maandag?!?

Vandaag even geen tijd om te ruimen. Want er moest vakantie gevierd worden, en van de zon genoten. Dus zaten wij met onze voetjes in het gras te genieten van een prachtig concertje in de Japanse tuin.

De rest komt morgen wel weer.