Waar wonen draken?

Voor een nieuw nu nog geheim project waar jullie aan het einde van de maand meer over horen ben ik me aan het verdiepen in de draak. Dat is nog best wel een klus, want ik weet helemaal niet zoveel van draken.
Waar wonen draken bijvoorbeeld? In de woestijn is lekker veel ruimte, maar kunnen ze die hitte wel verdragen? In computer games zitten ze vaak in bergen of grotten, lekker rustig, dat zeker, maar kunnen draken ook ergens anders wonen? Ik besloot de proef op de som te nemen en aan willekeurige mensen te vragen waar draken wonen. De antwoorden zijn nogal uiteenlopend. Zo zouden er draken wonen in de Efteling, in de bergen, onder Yggdasil en in je fantasie.

Juist ja, in je fantasie. Niet een antwoord waar ik heel veel mee kan. Zijn er regels gebonden aan die fantasie? Of kun je in je fantasie een draak zomaar overal neer zetten? Hoe geloofwaardig is het als ik mijn draak vegetarisch laat zijn en depressief in een flatje drie hoog achter laat wonen?

Rust

Het is zo’n zondag waarop alles mag en niets hoeft.
Zo’n zondag van lekker lang in je bed liggen.
Zo’n zondag van zacht gekookte eitjes.
Zo’n zondag van wandelingetjes in het park.
Zo’n zondag waarop je je hoofd leeg kunt maken, even tot rust kunt komen.
Misschien hebben die Christenen het nog helemaal niet zo verkeerd met hun wekelijkse rustdag.
Even een moment om tot inkeer te komen, tot jezelf te komen.
We moeten de hele week al zoveel, er kan nog genoeg gerend en gevlogen worden.
Maar vandaag lekker niet, want vandaag is het zondag rustdag.

Spullen

Via de blog van Yoeke Nagel kwam ik terecht op een filmpje dat Judith de Leeuw in samenwerking met BOS maakte over spullen. (klik het woord spullen aan om het filmpje te kunnen zien)

Zelf ben ik sinds het no impact prjocet ook bezig met spullen. Het is niet dat ik nooit meer iets koop, maar ik ga er wel bewuster mee om. Zo heb ik heel bewust geen nieuwe naggellak meer gekocht, geen nieuwe jurk voor de kerst, maar wel iets nieuws voor oud en nieuw en af en toe een nieuw boek of tijdschrift. Onderdruk ik mijn verlangen naar een nieuwe laptop en een nieuwe fiets en probeer ik me bij alles dat ik koop af te vragen hoe graag ik het wil hebben.
Want toegegeven, de meeste spullen hebben we niet nodig, ik heb al een kast vol kleren, een bed met dekbedden en een koelkast vol eten. Wat heeft een mens nog meer nodig?

Ook red ik graag spullen die andere mensen anders weg zouden gooien, de zusjes en shopvriendin hebben heel wat kleren die zij niet meer wilde bij mij gedumpt. Toch heeft het daar ook weleens geknaagd. Dan droeg ik bijvoorbeeld de oude jas van zusje af en voelde ik me daar heel ongelukkig in, want die jas die voelde niet “mij”. Op dat moment was het geen bewuste keuze om die jas af te dragen, het was noodzaak omdat ik geen geld had om zelf een jas te kopen. Kennelijk geven spullen dus weer wie ik ben, zijn ze een onderdeel van mijn steeds veranderende indentiteit. Ze laten zien waar ik bij hoor, of waar ik juist niet bij hoor.

Ik vind het maar een raar iets, al die spullen en mijn haat liefde verhouding met ze. Want ik heb veel te veel spullen en veel van mijn spullen zijn toe aan een nieuwe eigenaar. Maar aan de andere kant zijn er ook nieuwe spullen die ik maar blijf kopen of meen nodig te hebben. En aangezien ik deze spullen heb gekocht of gekregen ben ik er verantwoordelijk voor. Dank je wel Judith voor dit inzicht. Ik vrees dat het mijn leven niet makkelijker maar wel een stuk bewuster zal maken.

Toekomst

Een van de leuke dingen van mijn baan als BSO juf is dat je in vakanties mee mag op allerlei leuke uitstapjes. Aangezien ik de juf ben heb ik nogal wat invloed op waar die uitstapjes naar toe gaan. Voor ons niet alleen maar speelparadijzen en zwembaden, nee wij zijn gek op kunst en cultuur en lopen dus heel wat musea af. Vandaag was het NAI aan de beurt. Een museum dat wij tot nog toe altijd overgeslagen hebben omdat ze voorheen voornamelijk activiteiten voor onze oudste kinderen hadden.
Maar tegenwoordig hebben ze een heuse kindertoer langs huizen die nooit gebouwd zijn, huizen die alleen weer gesloopt zijn, huizen die nog steeds ergens staan te pronken en huizen die misschien, ooit nog eens gebouwd zullen gaan worden.

Vooral dat laatste vonden de kinderen nogal interessant, door een futuristische tunnel kwamen we terecht in een toekomst die zich voornamelijk in de lucht afspeelt. Zwevende huizen, zwevende trams, zwevende auto’s je kunt het zo gek niet bedenken of het zou gaan zweven. En dat allemaal om de giraffen, aapjes en andere exotische dieren die iedereen in de toekomst als huisdier schijnt te hebben op de grond alle ruimte te geven. Hoe dat moet als je last van hoogtevrees hebt, of wie die dieren dan verzorgt als wij in onze zwevendesteden hoog boven die dieren uit zweven zijn kennelijk vragen die niet gesteld dienen te worden. Onze kinderen stellen ze in ieder geval niet. Ze zijn niet gewend in twijfel te trekken wat er verteld word.

Hoe anders was dat toen ik gefrustreerd thuis kwam van een tekenles. “Mama ze willen dat ik de wereld ga tekenen en hoe die eruitziet in 2000, met allemaal vliegende auto’s en zo, maar ik geloof helemaal niet dat er in 2000 vliegende auto’s zullen zijn. Eigenlijk denk ik dat de wereld er in 2000 precies hetzelfde uit ziet als nu (1995) misschien dat de de gebouwen alleen een heel klein stukje hoger zullen zijn.” “Dan teken je dat toch” stelde mijn moeder me gerust. En dus tekende ik wat flatgebouwen, straten en stoepen. Het was niet dat ik gebrek aan fantasie had, want had je me gevraagd een fantasiestad te tekeken had je de meest wonderlijke bedenksels gekregen. Maar 2000 was een begrip dat zo dicht bij me lag, ik kon me echt niet voorstellen dat mijn nabije toekomst zo drastisch zou veranderen.

Nieuw WOT#1

Met-K.com heeft een oud initiatief in een nieuw jasje gestoken. En dus zal ze ons iedere donderdag op een woord trakteren waar wij bloggers ons over mogen verbazen, verwonderen, bedenken en uiteindelijk bloggen.
Het eerste woord van dit nieuwe jaar is nieuw.

Nieuw is zo’n woord dat mij een jubbel gevoel kan geven maar ook een woord dat mij kan vervullen met afschuw. Nieuw, nieuw, nieuw, ik word er gek van, ik kan geen tarotkaart, geen runen, geen numerologie of welk ander orakel dan ook aanraken of het nieuw slaat me om de oren. Kennelijk gaat 2012 een jaar vol veranderingen worden. Als ik diep in mijn hart kijk ben ik daar ook wel aan toe. Ik wil graag verhuizen, een andere baan zou helemaal geen slecht idee zijn, ik voel me niet meer op mijn plek, het het idee dat mijn kwaliteiten niet voldoende worden gezien en erkend. Ik sta stil. Dus ben ik druk bezig met het (laten) bouwen van een website. De workshops die ik geef zijn niet nieuw, maar ik hoop wel nieuwe klanten te vinden. (fantasie) festivals die een kinderhoek willen, scholen die een brede school activiteit nodig hebben, particulieren die op zoek zijn naar een leuk kinderfeestje, ik hoop dat ze mij als sprookjesjuf weten te vinden.

Soms dan benauwd zoveel nieuw me wel een beetje. Want nieuw komt bij mij nooit alleen. Het is altijd en een relatie die uit gaat en een nieuwe baan en een nieuw huis. Het is altijd hollen of stil staan. Van vorige keren weet ik hoe hectisch dat kan zijn. Dan word het me allemaal een beetje te veel en zou ik het liefst onder de dekens blijven liggen en alles bij het oude laten. Maar ik weet dat de onrust op een dag toch weer toe zal slaan. Nieuw, nieuw, nieuw, zal het schreeuwen. Want ergens in dit universum is een kracht die niet zal rustten tot elk lego steentje waar ik uit opgebouwd ben vernieuwd is, opgepoetst, onderzocht, bekeken en opnieuw terug geplaatst.

Dus steek ik me met enig schuldgevoel in het nieuw. Loop ik in mijn nieuwe kleertjes op mijn nieuwe schoentjes rond te stampen en vraag ik me af of ik dit nu echt nodig had. En wat de impact op het milieu zal zijn van mijn nieuwe aankopen. Om uiteindelijk te concluderen dat je niet opnieuw kunt beginnen in je ouwe kloffie. Nieuw, ik ben er klaar voor!

House

“Heb jij een hekel aan house?”, vraagt de DJ.
Even weet ik niet wat ik met deze vraag aan moet, zie ik er soms uit alsof ik het niet naar mijn zin heb? Is mijn outfit grandioos mislukt? Zijn de roze hakken toch niet goed?
“Nee hoor, helemaal niet”, antwoord ik met een brede lach en een zwaai van mijn glow in the dark toverstokje.
De DJ bied me een slokje van een of andere sterke drank aan, netjes in het dopje gegoten. Als iedereen een nipje van de toverdrank heeft gekregen klimt hij over het hek, wij mogen daar niet komen.

Op de dansvloer denk ik na over het gesprekje. Waarom vroeg de DJ of ik een hekel aan house heb? Zou hij mijn antwoord geloofd hebben? Oke ik weet niets van house na de jaren 90. Maar ook ik heb gedanst op 2 unlimited en Dj Paul Elstak en later gingen de voetjes ook op Tiesto van de vloer. Misschien heb ik nooit vet staan raven, maar op Gothic feestjes weten ze elektronische muziek vaak ook wel te waarderen. 
Terwijl ik dit sta te overpeinzen komt de vriendin van de DJ op me af en schreeuwt in mijn oor of ik wel vaker naar house feesten ga. Ik schud ontkennend, begin nog over Cybergothic, maar dat word me niet in dank afgenomen. Hoe durf ik cybergoth dat zijn oorsprong in de hardcore house vind te vergelijken met house. Ik geef het op, kennelijk ben ik de vreemde eend in de bijt. Het kan me eigenlijk niet eens zoveel schelen. Misschien moet ik hier gewoon niet zoveel achter zoeken, gewoon niet zoveel denken. En op mijn roze hakken dans ik tot in de vroege uurtjes. 

Nieuwe schoenen

Voor een hip oud en nieuw feestje was ik op zoek naar nieuwe schoenen. Killer heels in een leuk fel kleurtje bij voorkeur. Nu zijn die dingen altijd te vinden. Behalve als je ze nodig hebt. Wat heb ik het afgelopen jaar vaak proestend met een paar in mijn handen gestaan dingen uitroepend als “Jemig wie koopt dit?” of “Dit kan toch niet serieus bedoeld zijn?”. Kennelijk word ik daar nu voor gestraft. Het is degelijk bruin en zwart wat de pot schaft. Af en toe is er iets in rood of groen te vinden, maar ik wil roze, of paars, misschien geel, maar zeker geen bruin of zwart.

Uiteindelijk zie ik in de laatste winkel waar ik binnen loop een paar roze schoenen staan. Niet helemaal zoals ik bedoelde, maar ik ben inmiddels zo moe dat ik alles dat enigszins roze is oké vind, dus ik pas ze aan. Als ik mezelf in de spiegel bekijk knalt het roze me tegemoet. “Zitten ze goed?”, vraagt het meisje van de winkel. “ja prima, niets mis mee”, antwoord ik. “Waar twijfel je dan aan?”, vraagt het winkelmeisje. “Ze zijn nogal lelijk”, verzucht ik. Het winkelmeisje snapt er niets van. Ik probeer uit te leggen dat ik ze voor een feestje met een fout thema nodig heb. “Waar ga je het mee combineren?”, vraagt het meisje. “Een trainingsbroek of zo”, antwoord ik braaf. “Oh ja, daar kun je ze wel fout mee maken”, zegt het meisje. Ik wil antwoorden dat ik ze zo ook wel fout genoeg vind, en dat ik het niet echt nodig vind ze nog fouter te maken, maar zie van uit mijn ooghoek iemand bij het rekje met de roze schoenen staan, kennelijk vind zij ze wel echt mooi, dus knik ik braaf.

Bij de kassa proberen ze me een suede spray aan te smeren. Ik bedank vriendelijk, maar de verkoopster neemt hier geen genoegen mee. Als ik thuis geen spray heb staan moet ik beloven dat ik terug kom om een spray te halen want dan blijven me schoenen veel langer mooi. Nu lukt het me niet langer mezelf in te houden. “Luister schat, ik snap dat je je targets wilt halen, maar je denkt toch niet serieus dat ik deze schoenen lang mooi wil houden?”, en ik been de winkel uit, de verkoopster verbouwereerd achterlatend.

Goede voornemens

Ik doe al jaren niet aan goede voornemens. Of nu ja, dat is niet helemaal waar. Natuurlijk neem ik me weleens iets voor, en meer dan eens is hetgeen ik me voorneem een goed iets. In die zin doe ik dus met enige regelmaat aan goede voornemens. Maar om nu precies op 1 januari te beginnen met die voornemens is iets dat me maar zelden lukt. Toch ga ik mijn best doen vandaag een lijstje van tien goede voornemens/wensen te maken.

1 Wonen in Rotterdam

2 Meer workshops verzorgen, een website (laten)bouwen om de workshops op te promoten en voor mezelf duidelijk krijgen wat ik nu precies wil (wil ik me bijvoorbeeld ook op volwassenen richten?)

3 Mijn tijd op de 5 kilometer verbeteren of door trainen voor 10 kilometer met hardlopen

4 Vaker fictie schrijven

5 Vaker bloggen, ook al heb ik hier op deze nieuwe stek nog niet zoveel lezers, het schrijven is iets dat ik graag doe en wat ik een beetje gemist heb de afgelopen tijd

6 Vaker oefenen op mijn basgitaar, ik ben heel bij met dit vette cadeau dat ik van mijn super lieve vrienden heb gekregen

7 Me inschrijven bij een castingbureau

8 Minder internetten en meer tijd doorbrengen met vrienden of andere hobby’s

9 Mijn vrienden vaker vertellen hoe blij ik met ze ben

10 Meer champagne drinken