Auteur: Miss Laura Artemis

Hallo! Ik ben Miss Artemis, beter bekend als Laura. Een meisje van 31 uit Rotterdam. Een heksje, die gek is op poppetjes tekenen, vooral als ze Kawaii zijn. Ook hou ik van snailmail (je weet wel echte post met postzegels enzo), heb ik een beginnende verzameling washi tape en ben ik gek op sprookjes en mythologie natuurlijk. (Vandaar Miss Artemis). Evenals Artemis heb ik wel iets met kinderen, ik werk in de kinderopvang. Van jagen heb ik dan weer minder kaas gegeten, maar wat wil je, als vegetariër. Welkom in mijn stadse sprookje, loop met me mee, en laat je verwonderen.

Gedachten van zoete nostalgie en verloren weemoed

Ik werk nu nog steeds in Capelle aan den IJssel, waar ik ook 8 jaar heb gewoond. Ooit ben ik daar heen verhuisd voor de liefde, en blijven plakken voor werk en vriendschap.

Drie lovers heb ik gehad in die 8 jaar, en met alle drie ben ik naar de jaarlijkse koninginnedagkermis geweest. En met mijn vrienden, en mijn nichtje (want mijn zusjes zijn ook in Capelle komen wonen toen ik daar woonde). Toen ik gisteren dus naar huis liep en langs de inmiddels koningsdagkermis liep riep de geur van suikerspin en popcorn nogal wat herinneringen op aan een leven dat voorbij is.

Ik vond dat ik mooie zinnen dacht, dus zette die op Facebook met het idee dat het meer een iets te persoonlijke notitie was die ik er later weer af zou halen, en zou bewerken, totdat alle zinnen mooi zouden zijn.

Maar binnen no time had het berichtje 19 likes. Van mensen die ik hoog heb zitten ook nog eens. Dus eigenlijk irriteerde ik me eraan dat ze mijn ruwe schets gingen zitten liken, ze zien toch zelf ook wel dat het gewoon maar een ruwe schets is. Een rauw gedachtespinsel?

Toen ik het zelf nog eens voorlas, hardop, om te horen hoe dat klonk vond ik het toch ook wel mooi. Te mooi om zomaar op mijn facebook muurtje te laten verdwalen. (want probeer maar eens iets terug te vinden dat je op facebook deelde, langer dan een week geleden)

Vandaar hier, mijn ruwe schets over zoete nostalgie en verloren weemoed.

“Met de zoete geur van Kermis in mijn neus, denk ik weemoedige gedachten

Over dingen die voorbij zijn, en nooit meer terug komen. Over jaren die zijn gaan tellen maar nooit echt meetellen.

Over een leven dat geleefd is. En de goden zij dank voorbij is.

Over vluchten ver van hier, naar de plek die ik nu thuis noem. Een glimlach breekt door, weemoed verdwijnt.

Ik ruik alleen de Kermis van nostalgie nog. En ben dankbaar dat ik nooit meer terug hoef. Ik mag vooruit.”

Flirten?!? check

Ik dacht laat ik de afvink-pagina uit mijn flow special eens echt gaan afvinken. En ik zag al op tegen het flirten. Ik ben namelijk nogal een ramp in flirten. Ik kan het niet, voel me er ongemakkelijk bij en probeer het zoveel mogelijk te vermijden.

Wie had ooit kunnen denken dat dit het eerste ding was dat ik af zou kunnen strepen? Oké ik flirtte wel niet zelf, er werd tegen mij aan geflirt door de meneer die bij de metro werkt en niet beters te doen lijkt te hebben dan de flirten met iedere enigzinds aantrekkelijke vrouw die voorbij loopt. Maar toch, het was flirten.

Hij werkt niet meer bij de metro vertelde hij nog, vandaar dat we elkaar al zolang niet gezien hadden. Oké, weet ik dat ook weer.

Ik zeg missie geslaagd,en uhhh ik moet bekennen vond het wel een vrolijk begin van de dag. Misschien moet ik het toch eens gaan leren, dat flirten 😉 😀

De liefste

De kinderen weten nog niet van de reorganisatie die boven ons hoofd hangt. Maar soms lijkt het wel alsof ze het voelen. Alsof ze ons een hart onder de riem willen steken. Zulke lieve dingen zeggen en doen ze de afgelopen paar dagen.

“Juf, met Koningsdag, ga ik samen met een vriendinnetje zelfgemaakt spulletjes verkopen. En de helft van het geld dat we daarmee verdienen mogen jullie dan hebben. Want jullie zijn zo lief voor ons, en kopen altijd zulke leuke dingen voor ons”. Zegt de een.

“Juf, u bent de liefste, de liefste van de hele wereld”. Zegt de ander.
“De liefste van de hele wereld dat is wel heel erg lief, waar heb ik die eer aan verdiend”, vraag ik omdat ik me lichtelijk bezwaard voel als kinderen dat soort dingen zeggen. Mijn collega’s zijn namelijk ook heel lief.

“Nou juf, dat komt omdat u zo goed bent in lief zijn. En u kunt goed luisteren, mij super goed troosten als ik boos of verdrietig ben, en u heeft ook nog eens altijd leuke ideeën om te doen, daarom bent u de liefste”.

Mijn hart loopt over en stiekem pink ik een traantje weg ontroerd door deze lieve woorden. Ik had denk ik ook niet verwacht dat ze zo goed onder woorden kon brengen wat dat dan betekende, de liefste zijn.

In de loop van mijn loopbaan ben ik de nodige mensen tegen gekomen die zich afvroegen of ik niet te slim was voor dit werk. (geen idee waar dat soort uitspraken op gebaseerd zijn) Toen ik vitamine d te kort had en door de gevolgen daarvan bij de bedrijfsarts en bij een ggz psycholoog liep waren zij beide van mening dat ik iets aan mijn loopbaan moest doen. Want te creatief, te slim, te anders dan andere mensen in mijn werkveld.

En iedere keer dacht ik jullie snappen het niet. Het gaat er niet om of ik te creatief, slim of anders zou zijn. Waarom zou je dit werk trouwens niet kunnen doen als je creatief, slim of anders bent? Juist dan, zou ik zeggen! En je beloning zit hem ook niet alleen in het bedrag dat aan het eind van de maand op je rekening staat. Hoewel dat zeker handig is. Ik zou dit werk blijven doen als ik de spreekwoordelijke loterij zou winnen. Gewoon omdat ik hou van wat ik doe. Gewoon omdat de echte gesprekjes met de kinderen zo heerlijk zijn. Omdat ik hen zie groeien, omdat zij mij laten groeien!

Werk update

Vorige week maandag had ik mijn VOK gesprek.
Hoe bereid je je voor op een gesprek waarin je het liefst alleen wilt schreeuwen doe even normaal, natuurlijk wil ik niet voor een fooitje vrijwillig uren inleveren. Ik wil verdomme gewoon werken?!?

Ik wist het niet. Moest ik allerlei stukken die ik niet wilde tekenen toch heel goed doorlezen? Wat voor een vragen moest ik stellen? Moest ik praten? Of juist luisteren?

Ik besloot het gesprek maar gewoon in te gaan. Mijn nummer 1 vraag was al beantwoord. Nee, ik stond, zoals ik al vermoede niet op de lijst van gedwongen geheel ontslagenen. Maar de 33 uur die ik nu werk kan ik zeer waarschijnlijk ook niet behouden. Mijn directe collega staat trouwens wel op die lijst. En dat is behoorlijk kut.

Het hoogste contract dat aangeboden gaat worden beslaat 28 uur. Hoeveel van die contracten er zijn weet ik niet. Maar de kans is niet zo heel groot dat ik in aanmerking kom voor zo’n contract. Dat wordt dan dus deeltijd ontslag. Iets dat officieel niet bestaat. Hoe werkt dat dan precies?

Daarna is het grootste contract 20 uur die je verdeeld over 5 dagen moet werken. Lekker ongunstig. Dan kun je er ook nooit meer iets bij doen en wordt je dus nog steeds min of meer gedwongen om weg te gaan en nieuw werk te gaan zoeken. Maar wat moet ik dan gaan doen? In de kinderopvang is geen werk. En de meeste vacatures elders zijn of zo specifiek dat ik nooit ik het profiel pas, of ze vragen een HBO opleiding. Moet ik even snel een HBO cursus doen? Zodat ik kan zeggen kijk, ik kan dat best, dat HBO niveau?!?

En de kinderen? Hebben die dadelijk helemaal geen vaste gezichten meer? Wat doet dat dan met onze kwaliteit?

Waarom is er eigenlijk gekozen voor zo’n laag bedrag dat je mee krijgt bij ontslag? Ik krijg te horen hoe het bedrijf ervan uit gaat dat ze als ze het ontslag voor de rechter laten komen ze helemaal niets mee hoeven te geven. Omdat we om bedrijfseconomische redenen overbodig zijn geworden. Nu tekenen betekend dus dat je iig iets mee krijgt.

Maar voor hoeveel uur moet ik dan tekenen? Straks tekenen ik voor 8,5 uur (6 uur overblijf en 2,5 taakuren) en blijk ik toch in aanmerking te komen voor zo’n 28 uurs contract. Dan ben ik toch gek als ik dat op het spel zet? Ik heb ook een hypotheek te betalen.

Ik verlaat het gesprek met meer vragen dan antwoorden. Maar tekenen dat ga ik iig niet doen. Want ook als ik teken heb ik geen zekerheid. Laat me dan maar helemaal in onzekerheid zitten roep ik stoer.

Maar thuis, als niemand me kan zien breek ik toch een beetje.

Waar koop ik mijn kleding als…..

Als er nog voor 9.30 een kind over me heen heeft gekost en ik nog tot 18.30 moet werken?

Het blijkt dus dat de winkels in het winkelcentrum om de hoek van mijn werk nog dicht zijn tot 9.30. Ik had geen tijd om te wachten. Gelukkig was de Hema wel open. En verkoopt die ook kleding.

Normaal gesproken zou ik daar alleen basics kopen. T-shirts van biologisch katoen. Ondergoed, sokken. Maar voor deze keer nam ik ook een rokje en een vestje mee

Ik vind het een goed basic outfit. Maar zou het rokje normaal gesproken hebben laten liggen. Er staat in dat het een s is. Maar dat is dan wel een s voor als je zes maanden zwanger bent.

Het vestje vind ik erg fijn. Ik heb zoiets ook in ecru maar dan van H&M.

Tuinkers zaaien, leuk voor Pasen

De Pasen staat weer voor de deur. Ik heb geen zin in een tak. Maar wil wel een leuk tafelstuk maken zonder dat ik daar zooi voor wil aanschaffen. Dus kwam ik op het idee om een tafelstuk te maken waar ik niet meer voor nodig heb dan een lege eierdoos, eierschalen, watjes, tuinkers zaadjes en wat water. Na twee dagen beginnen ze al te ontkiemen. Dus als je vandaag zaait ben je voor de Pasen helemaal klaar.

En al na twee dagen ziet dat er dus zo uit:

Rennen en vliegen

Ik ren en vlieg mezelf een beetje voorbij.
Op dinsdag denk ik dat vriend a wilde afspreken maar het bleek vriendin b te zijn. Op woensdag ben ik vergeten dat dat wel de dag was dat vriend a wilde afspreken en verplaats ik met gemak de afspraak die op dinsdag niet door ging naar donderdag.

Volgens mij is het tijd voor even op de plaats rust.

Gelukkig heb ik volgende week een paar vrije dagen genomen, en is het daarna Pasen. Natuurlijk heb ik die dagen ook alweer bijna allemaal volgepland. Maar niet al te vol en alleen maar met leuke dingen.

Maar nu is daar geen tijd voor, ik moet nog een filmpje opnemen en daarna weer door naar mijn werk. Ik moet rennen, ik moet vliegen. Die rust komt later wel.

Hoe zit dat met dat been?

Donderdagavond nam ik een bad ter voorbereiding op de Ostara viering. Eigenlijk doe ik dat altijd voor ik met een ritueel begin. Een bad nemen, mijn haren wassen, scheren wat er geschoren moet worden. Ik neem daar echt even de tijd voor en zie het eigenlijk als een voorproefje op het ritueel. Ik gebruik uitsluitend de duurste en lekkerste producten die ik heb, omdat het echt even mijn verwen momentje is.

Ideaal gezien zou ik mijn ritueel voorbereiden op de dag van het ritueel, of zelfs een paar uur van te voren. Maar ik kan niet voor ieder jaarfeest vrij nemen. Dus doe ik het de ochtend of avond van te voren.

Dit keer plaatste ik op Facebook een foto van het scheren van mijn benen. Met een grappige tekst dat Venus haar werk mocht doen om van mij een echt godinnetje te maken.

De suggestie van naakt dus meteen een heleboel likes. Maar doe ik het daarom? Nee!

Deze momentjes voor een ritueel zijn echt voor mezelf. Ik geniet ervan me alvast op en top vrouwelijk te voelen. En bezig te zijn met mijn lichaam. En oké toegegeven, ik vind het ook leuk om dat te delen. Maar ik doe het niet voor jou. Ik doe het niet om aandacht te krijgen. Of omdat ik exhibitionistisch zou zijn. Voor mij hoort het een zijn met je mannelijkheid of vrouwelijkheid bij een ritueel. En ik vind het leuk me in te leven in die rol. Me te verkleden en mooi te maken. Ik geniet van de bloemen in mijn haar, de parfum achter mijn oren en de make-up op ogen en lippen. Natuurlijk is het leuk als je dat ziet. Maar als ik een ritueel in mijn eentje zou doen zou ik daar evenzeer van genieten. Natuurlijk vind ik het extra leuk omdat ik weet dat mijn sisterhood zich ook mooi maakt voor deze rituelen. En wil ik graag mijn best doen voor hen. Maar bovenal wil ik me best doen voor mezelf.

Zoals ik ook het dansen, dat bij ieder ritueel weer terug komt, voor mij doe. Heerlijk uitbundig en sexy zonder dat er seksualiteit bij komt kijken. Het liefst zonder mannen (of alleen mannen die ik al ken) of vrouwen die weten dat ik ook op vrouwen val. Gewoon vrij van alles jezelf kunnen zijn. En jezelf en elkaar prachtig mogen vinden zonder bijbedoelingen. Dat is voor mij ook een onderdeel van heks zijn.

Waar koop je godinnen kleren?

Vrijdag vierden wij Ostara met de openjaarfeestengoep van Tara Anka. Sinds 1 of 2 vieringen terug vervul ik af en toe een rolletje in de rituelen. Zo was ik vlijtig Liesje tijdens het vrouw holle ritueel. Was ik de lentegodin met Imbolc. En mocht ik nu met Ostara voor Ostara spelen.

Een rol zonder tekst. Het enige dat ik hoefde te doen was zwoel zwieren. Nou dat moet te doen zijn toch?

En omdat er mensen nieuwsgierig waren waar je godinnen kleding koopt, hier mijn geheim.

Haarband: Primark in Eindhoven (het assortiment verschilt per vestiging nogal)
Ketting: gemaakt van Hama kralen door een van de BSO kinderen
Jurkje: is stiekem geen jurkje maar een baby doll van de Hunkermuller
Gouden ei: een creatie van Haagje Heidh
Armbandjes: cadeautjes uit Indonesie en thailand

De liefste vrienden zijn van mij

Ik heb dus echt wel eventjes de aller liefste vrienden van de hele wereld. Dat jullie het even weten.

De hele week wordt mijn brievenbus al gevuld met super lieve cadeautjes. En daar wordt ik stiekem toch wel heel erg blij van.
F*ck het consuminderen maar eventjes. Ik wil cocoonen en me blij voelen met blij spulletjes.

Dit is best wel volgens de consuminder regels, want tweedehands. En ik geef hem door aan de eerste persoon die reageert dat hij/zij deze film ook wil zien.

Deze kwam binnen met de tip dat dit misschien wel de ideale nieuwe werkplek voor mij zou zijn. Wie weet…..

Uber blij kaartje. Ik voel de positieve energie gewoon binnen komen.

Maar nu slapen, morgen gaat de wekker weer erg vroeg. En ik mag op komen draven als godinnetje. 😀