project – Pagina 3 – Miss Artemis

Nuttige dingen

En dan krijg ik een berichtje, door jouw geef thema maand kwam ik op een idee, ik ga vanaf nu iedere dag een muziekje maken. Een maand lang, voor zover dat gaat lukken.

Meteen ben ik jaloers. Iets nuttigs met je tijd doen, zoals muziekjes maken, of een instrument leren bespelen ofzo, dat is pas cool. En wat doe ik met mijn leven? Ik doe een geefmaandje hier, een post iedere dag een foto maandje daar, een no impact weekje, een zero plastic weekje, ben een maandje een wildevrouw, consuminderde een jaartje, en kocht een jaar lang geen kleding , eigenlijk is er altijd wel een projectje waar ik mee bezig ben. De standaard vraag van de VIB’er op mijn werk is dan ook, valt er nog iets te boycotten? Of ben je nog bezig met een of ander projectje?

Maar je tijd gebruiken om een skill te verbeteren? Het zou niet in me op komen. Nu ja, het is natuurlijk ook best een skill om je kast niet te vullen maar te legen, en er toch leuk uit te blijven zien!

Of om in ieder stukje afval een knutsel de frutsel projectje te zien.

Dan valt ineens het kwartje, hellow, in december zit Sprookjesjuf een jaar op Youtube. Ik ben van 1 filmpje per week naar 2 filmpjes per week gegaan. Mijn vooruitgang gaat niet heel snel. Maar van one takes ben ik gepromoveerd tot korte stukjes aan elkaar kunnen plakken in een videobewerkingsprogramma. Ik weet inmiddels hoe ik een foto kan invoegen die dan als thumbnail in beeld komt. Ik kan teksten en gekke plaatjes op die thumbnail plakken. Ik ben me aan het orienteren op een cool timescape introductiefilmpje. En ik heb een heleboel knutsels uit geprobeerd die al heel lang op mijn “dat moet ik ook eens proberen” lijstje stonden. Waardoor ik nu ook workshops kan geven in het maken van beauty producten zoals Lipgloss, of allerhande scrubjes. Hoezo doe ik niets nuttigs met mijn tijd? Hoezo leer ik geen nieuwe vaardigheden?

Voor de zekerheid doop ik December wel alvast om tot Sprookjesjuf verbeterd haar videobewerkingskills maand. Maar verder ben ik best goed bezig me dunkt!

(hoef ik ook niet meer jaloers te zijn, en dat is ook wel zo prettig, want zo’n verspilling van energie die ik ook in leuke en of nuttige projectjes kan steken)

November geef maand week 1

Het is weer November geef maand. Vanaf dat het bestaat doe ik er aan mee. Dus ook dit keer. Het idee is dat je iedere dag van de maand November iets geeft aan een ander. Ik wil het me er dit jaar niet te makkelijk van af maken, dus besluit het voor mezelf extra moeilijk te maken. 3 dagen achter elkaar orakelmervrouw spelen mag niet. Nee, ik moet mezelf uitdagen en proberen iedere dag iets nieuws te verzinnen.

1 November
Ik neem spullen mee voor mijn lief die door omstandigheden nog bij mij in de berging liggen. Ook neem ik repen chocolade mee. Want chocolade is eigenlijk altijd goed, helemaal als het Tony Chocolonely is.

2 November
Het kantoor op mijn werk is een donker en saai hok. Ik besluit een plantje te kopen om de boel een beetje op te vrolijken.

3 November
Ik heb een cursus/workshop dagje samen met een collega die ik eigenlijk niet zo heel goed ken. Ik wil haar iets geven zodat deze maand niet alleen mijn lief en collega’s profiteren van mijn goedgevigheid. Maar wil het wel binnen de perken houden, want ze moet zich natuurlijk ook niet bezwaard gaan voelen omdat ik haar iets geef. Ik dacht aan een pen, om notities te kunnen maken van hetgeen we zouden gaan leren. Maar loop dan tegen een Flow Weekly aan en weet dat dat mijn cadeautje gaat worden. Je moet die aantekeningen tenslotte ook ergens in maken.

4 November
Morgen ben ik weer een dagje op cursus. Mijn collega’s op de groep gaven al aan dat helemaal niet leuk te vinden. Dus verras ik ze met een cup á soup momentje.

Ook kwam er onverwacht een vriend logeren. Normaal zouden we dan uit eten gaan. Maar nu besloot ik voor ons te koken. Soms worden geef acties je in je schoot geworpen. En ik geef een zelfgemaakt vaasje aan iemand die een lading wc-rollen voor me heeft bewaard.

Donderdag 5 november
Een beetje een luie geef actie. Gisteren raakte ik in gesprek met iemand die op zoek is naar coole laarzen. Ik ken iemand die hele coole laarzen heeft dus besluit na te vragen waar hij zijn laarzen heeft gekocht omdat weer door te geven aan de eerste. Na zo’n hele dag cursus ben ik al lang blij dat ik hier nog op kom.

Vrijdag 6 november

Het geven raakt een beetje in het slop. Ook vandaag vind ik het moeilijk om iets te bedenken. Als ik in gesprek met een vriendinnetje ben vraag ik haar of ik haar misschien blij kan maken met een orakel reading, of iets anders. Ze wil wel een reading. Gelukkig maar denk ik. En begin te readen.

Zaterdag 8 november

Hoera, we gaan ergens eten, dan heb ik tenminste weer een nieuw persoon die ik iets kan geven. Ik besluit een suikerscrub te maken voor de gastvrouw (video komt pas woensdag online, nog even geduld dus) en voor de kinderen neem ik hele enge schedelvormige lolly’s mee.

Zondag 9 november

De Gitarist moet naar de oefenruimte, want dat is wat gitaristen nu eenmaal doen. Ik zie hem stuntelen met veel te veel apparaten. Dus stel ik voor om te helpen zijn gitaar naar de tram te tillen. Ik moet er wel een beetje voor omrijden, maar een deel van zijn reis is nu in ieder geval makkelijker.

Die avond zit ik aan de thee in een cafeetje bij mij om de hoek samen met iemand nog zonder passende bijnaam. Aangezien hij de dagen daarvoor steeds drankjes aan bleef bieden betaal ik nu. Het voelt meer als terug betalen dan als geven, maar wordt als geven ontvangen. Ik wou dat ik zo goed kon ontvangen. En besluit meteen dat ik voortaan beter ga ontvangen, omdat ik ervaar dat goed kunnen ontvangen ook een soort cadeautje voor de gever is. En zo sluit ik mijn eerste geef week af met een wijze les. Waarvoor dank.

Wildevrouwchallence #5

Dag 19, de dag van de man

Of we onze droomman al gevonden hebben of dat we nog naarstig op zoek zijn naar de liefde. Beetje jammer dat de opdracht heel erg over liefde ging, maar dat deze ook perse over mannen moest gaan. Alsof mannen zaligmakend zijn. Ik poste de eerste de beste foto die ik van mij en mijn lief (toevallig een man) kon vinden.

toen was dat overigens een andere foto dan nu 😛

Dag 20, dag van de geheimen deler

Een geheimpje heb ik niet echt. Vroeger wel ik heb tot mijn 18e in mijn bed geplast en heb me daar vreselijk voor geschaamd. Dat vertelde is dus nimmer nooit niet aan iemand. En later, toen ik erachter kwam dat ik meisjes eigenlijk ook wel erg leuk vond, dat was een geheim. Maar nu? Ik zou zo 123 geen echt geheim kunnen bedenken.

Dag 21, dag van de sidderende sensualiteit

Ik stond heel sensueel te zijn in België. Kijk maar!

Dag 22, dag van de reizende wereldburger

Grappig om een reizende opdracht te krijgen terwijl ik op reis was. In Belgie. Niet wereldschokkend ver weg. Maar ik vond het wel leuk om weer eens terug te zijn in Leuven. En om dit keer dan niet de minnares te zijn. Nieuwe herinneringen maken in een oude stad.

dag 23, dag van het goddelijke licht

Is het goddelijk licht niet gewoon dat wat jouw drijft? Je passies. Dat waar jij warm voor loopt? Of denk ik nu te simpel?

Deze foto is van mijn inwijding tot Priesters van de Godin. We liepen een pad van licht. Misschien vond ik daar wel een goddelijk licht.

Dag 24, dag van het moederschap

Ik ben geen moeder wel een opvoeder. Professioneel wel te verstaan. Dus natuurlijk is dat anders. Maar ook ik denk na over wat ik de kinderen wil mee geven. Mijn rol als PSZ of BSO juf is natuurlijk niet zo heel groot. En het is maar de vraag of ik kinderen ook echt iets mee geef. Maar ik doe mijn best. Ik probeer de kinderen te laten zien dat het goed is om jezelf te zijn. Ook als dat afwijkt van de norm. Ik probeer ze te laten zien dat je best doen op school echt wel belangrijk is, maar dat er ook een plekje voor je is als je wat minder goed bent in sommetjes en woordjes spellen. Dat sommige mensen beter zijn in andere dingen, creatieve dingen bijvoorbeeld. En dat dat ook helemaal oke is.

Ik heb natuurlijk wel een moeder. Een geweldige moeder zelfs. Ik denk dat zij mij alle bovenstaande dingen ook heeft willen leren.

Dag 25, dag van het rebelse pleidooi

Ik ben voor een heleboel dingen.
Voor onderwijs voor jongens en meisjes
Voor een eerlijke verdeling van middelen over de hele wereld
Voor eerlijke lonen
Voor vrijheid van meningsuiting
Voor Pussie Riot

Maar een rebel? Nee, ik geloof dat ik het rebelse wel een beetje achter me heb gelaten. Er zijn andere manieren om te laten weten waar je voor bent!

Dag 26, Vruchten van verlangen

De opdracht was een collage te maken die jouw verlangen weerspiegelde. Dat heb ik dus gedaan.

Er was eens, omdat ik Sprookjesjuf ben, en iedereen weet dat sprookjes beginnen met er was eens. Het woord Boeken, omdat ik eraan denk om mijn gedichten te bundelen in een klein boekje.
Een meisje achter een bureau. Omdat een fijne werkplek gewoon een goed idee is. Een poppetje dat verteld dat je met tekenen een eigen wereld kunt creëren. En dat is naar mijn idee ook wat Sprookjesjuf doet. Creëren. In het midden de tekst “Om te worden wie je bent, moet je weten wie je bent”. Omdat dat gewoon ontzettend waar aan voelt. En wat plaatjes eromheen die vrolijk zijn en te maken hebben met dingen die ik graag doe. Vlaggetjes omdat ik in te huren ben voor kinderfeestjes, postpapier omdat ik graag brieven schrijf. Etc, etc.

Dag 27, dag van de onaangepaste

Een introductie met Lilith. Ik ken Lilith al heel lang. Ooit schreef ik een gedichtje dat wel iets met Lilith van doen heeft.

Ik heb een appelboom
Vol verboden vruchten
Om te kijken
Of ik de verleiding kan weerstaan

Vanmorgen zag ik een slang
Vriendelijk naar mij lachen
Nu weet ik het zeker
Ik hou van appels, en ben niet bang voor slangen

Dag 28, symptomen van verlichting

Durf jij te vertrouwen dat alles goed komt? Durf jij in het diepe te springen zonder zwembandjes? Durf jij je te laten vallen erop vertrouwend dat je wel opgevangen wordt?

Ken jij dat magische moment waarop alles samen komt? Waarop je je pad drastisch hebt veranderd?

Ik denk dat iedereen dat soort momenten wel kent. Maar ik kan nu even geen voorbeeld bedenken. Misschien omdat ik midden in innerlijke veranderingen zit. Maar daarover later meer.

Dag 29, de dag van de levenskunstenaar en haar kunstwerk

Er werd ons een ingewikkeld model getoond over hoe je bij je meesterwerk komt. Een meesterwerk is hier nogal ruim. Het komt erop neer dat je je comfort zone moet verlaten om te kunnen creëren. We krijgen de hele maand december (joepie) Om aan die droom te gaan werken. Dit schreef ik erover tijdens de challange.

Over synchroniteit gesproken. Donderdag was ik het zat dat er alweer onduidelijkheid is over mijn uren. En hoe en waar ik die kan invullen. Ik moet iets anders dacht ik. Maar wat?

Schrijven, van Sprookjesjuf een hit maken, iets met filmpjes, mijn gedichten bundelen, alles?

Ik besloot te beginnen met een combinatie van filmpjes en Sprookjesjuf en besloot mijn eerste knutselen met Sprookjesjuf filmpje te maken. Zonder me te laten hinderen door gebrek aan kennis of de juiste materialen. (het eerste filmpje plaats ik woensdag hier op mijn blog, houd dat dus in de gaten)

In december ga ik iedere week een filmpje maken. Op de planning staat iig vingerbreien en collages op canvas.

Ook zal ik op mijn blog (miss-artemis.nl) iedere week een stukje van mijn drakenverhaal plaatsen. En zal ik gaan uitzoeken of ik mijn gedichten kan bundelen zonder meteen faiet te gaan.

Dag 30, Dag van de wildevrouw

Iets met mooie jurken en foto’s. Ik vind het iets te koud maar morgen figureer ik als Gothic meisje in een film. Daar zal ik dan natuurlijk wel een foto van plaatsen. Misschien maak ik van morgen wel een plogje. (wat een vreselijk woord is dat toch)

EINDE van deze Chalange

Nu wordt dit weer een gewoon blog. Zijn jullie al blij?

Wildevrouwchallenge #4

Dag 10, de dag van overvloed en durf te vragen

Dag 10 stond in het teken van durven vragen wat jij nodig hebt. De dames voor mij waren zo bezig met het vragen van nieuwe klanten, likes, volgers etc dat ik op diezelfde voet ben doorgegaan. Ik heb gevraagd om lezers voor dit blog. Likes op de facebookpagina van Sprookjesjuf (En nieuwe opdrachten zouden ook heel welkom zijn). En nieuwe verminderaars voor 100 dingen minder.

Ik ben rijkelijk beloond met nieuwe likers en verminderaars. Nu de opdrachten nog.

Dag 11, de dag des oordeels

Ik ben hard bezig geweest met deze opdracht, maar heb er nog niets mee op papier gedaan. Het is de bedoeling dat je bij ieder oordeel dat je velt een lucifer afsteekt zodat het oordeel verbrand.
In de praktijk bleek het niet zo heel makkelijk om overal maar lucifers af te gaan steken. Dus kocht ik een doosje lucifers maar heb ik alleen nog lucifers in mijn hoofd afgestoken.

Het was ook de bedoeling dat we een mooie kaars zouden kopen die de hele winter symbool kan staan voor het licht dat in ons blijft schijnen. Een mooie kaars heb ik gelukkig wel al. Ook maakte ik een filmpje over oordeel, want daar heb ik best wel iets over te zeggen. Maar dat heb ik nog niet geplaatst. Kom misschien nog wel.

Dag 12, de dag van het verstilde tempo

Een haiku schrijven was de opdracht. Ik schreef er een stuk of 3. En maakte er bij 2 een tekening.

Dag 13, de dag van liefde in de lucht

Een kaartje voor jezelf, een kaartje voor een vriend of vriendin en een kaartje voor een vreemde was de opdracht. Ik heb mijn moeder een kaartje gestuurd. Een kaartje achtergelaten in Mystiek en het kaartje aan mezelf achterwege gelaten. Ik krijg al zoveel lieve post als snailmailer dat ik de meerwaarde daar niet echt van in zag.

Dag 14, een klein stukje sterven

Welk deel van jou heb je niet meer nodig en mag wel sterven? En wat is jouw krachtvoorwerp?

Mijn lage weerstand die ik heb sinds ik een vitamine d3 te kort had vorig jaar mag van mij wel dood. Ik ben het afgelopen jaar geloof ik wel 4 keer ziek geweest. Nu weer. Ik weer weer gewoon zijn wie ik was voor die tijd. Mijn krachtvoorwerp is de klanschaal die ik kocht om Kiemlan te eren. Ik vind een klankschaal bij haar passen omdat haar glimlach helend was evenals een klankschaal dat kan zijn. En omdat zij zelf klankschalen gebruikte bij het chanten.

Dag 15, dag van pure vitaliteit

Iets met gezond eten. Mijn hoofd stond vandaag echter totaal niet naar eten. Ik voelde me steeds zieker worden. Ik ben door mijn telefoon heen gescrolt en

zo te zien iets met rucola, tomaat, avocado en olijfolie met balsamicoazijn.

Dag 16, de dag van de eenvoudige waarheid

Wanneer spreek jij de eenvoudige waarheid en wanneer niet? En hoe zie je er dan uit. Ik vond deze opdracht even slikken. Het kwam erop neer dat ik me op mijn werk niet altijd vrij genoeg voel om mezelf te mogen zijn, maar ook bij mijn vriend niet.

Dag 17, de dag dat niets moet en alles mag

Ik heb een uitgebreid bad genomen, inclusief maskertje. Heb wat gelezen in mijn chakra werkboek. Kopjes thee gedronken, een groene smootie gemaakt, een filmpje gekeken en vooral lief voor mezelf geweest.

Dag 18, wat is jouw verhouding met geld?
Ik schreef een heel opstel, ik copy paste het maar even.

Het valt mij op dat veel spreekwoorden geld en geluk aan elkaar koppelen. Zoals “Geld maakt niet gelukkig” (toen ik geen geld had dacht ik daar altijd achteraan, maar gebrek aan geld wel ongelukkig) of “Je kunt geluk niet kopen”.

Ik heb een haat liefde verhouding met geld. Altijd al gehad. Als kind leefde ik in overvloed, alles wat ik wilde kreeg ik nog voordat ik bedacht had dat ik het wilde. Toch voelde dat vanuit mijn vader nooit goed. Ik voelde me gekocht met cadeautjes, terwijl ik liever liefde en aandacht kreeg. Gelukkig kreeg ik die van mijn moeder wel.

Rond mijn 19e gingen mijn ouders uit elkaar. Even had mijn moeder heel veel geld, maar geen huis. Tja of geld je dan zo gelukkig maakt is ook nog maar de vraag. Ik klaag niet, het is een periode in mijn leven geweest die ik voor geen goud had willen missen. Want geloof me, je leert elkaar en jezelf wel kennen als je niets anders hebt dan jezelf (en wat bezittingen die in een plastic tasje passen).

Er kwam een huisje en van het geld kon dat huisje leuk ingericht worden. Zusje en ik een nieuwe kamer, het kon niet op. Maar dat kamertje van mij was wel maar 2 bij 2. Ik kon mijn kont er niet in keren. Om mijn school te kunnen betalen werkte ik in de vakanties. Ik had echt leuke baantjes en voelde mezelf ontzettend onafhankelijk.

Daarna ging ik op Kreta werken voor een paar maanden. Ik verdiende niet veel, maar had ook niet veel kosten. Mijn appartementje en mijn eten werden betaald, ik kon dus lekker sparen. Maar terug naar huis, naar dat hokje van 2 bij 2? Ik moest er niet aan denken.

Dus ging ik samen wonen. Ik vond een baantje in de kinderopvang, voor maar 12 uurtjes, maar mijn vriendin had een goede baan met doorgroeimogelijkheden. Dus we hadden het goed. Totdat mevrouw het na een jaar op haar heupen kreeg en terug naar school ging. In een totaal ander vakgebied dan waar ze tot dan had gewerkt. Dus een betaalde stage vinden lukte niet. Ik werkte over zoveel ik kon maar had nog steeds maar 12 uurtjes in contract. De eerste stapjes voor Sprookjesjuf (toen nog zonder naam) werden gezet, en zo verdiende ik wat bij. Ook deed ik ontzettend veel vrijwilligerswerk zodat we af en toe leuke dingen konden doen. (vrijwilligerswerk op festivals bijvoorbeeld, of bandjes avonden organiseren) Mijn inmiddels ex vriendinnetje had geen recht op een uitkering, bijstand aanvragen wilde ze niet, want te veel gedoe. Studiefinancering kreeg ze niet, want ze deed een werken leren traject, alleen kreeg ze voor dat werk niet betaald. Kortom het kwam erop neer dat er 800 euro binnen kwam en 700 euro aan vaste lasten meteen weer uitging. Waar we van aten is mij nog steeds een raadsel. Ik droeg kleren van mijn zusjes af. Waar af en toe verdacht nieuwe dingen bij zaten. Na vier jaar ging het uit.

Ik dacht dat ik nooit op eigen benen kon staan, zo’n vertekend beeld had ik van geld gekregen. Inmiddels werkte ik 31,25 uur en had ik een redelijk normaal salaris (nu is kinderopvang natuurlijk geen vetpot, maar toch). Ik ging samen wonen met een huisgenoot. En voor mij voelde het alsof ik nog nooit zo rijk was geweest. Ik bleef mijn rekening maar checken om te kijken of ik nog geld had, en dan bleef ik maar verbaasd. OMG! ik heb gewoon nog geld. Ik wist mijn spaarrekening te spekken en een periode van overvloed brak aan. Ik hamsterde zoveel kleren als ik maar kon. Want stel je voor dat er weer een periode aan zou komen dat ik niets zou hebben. We hadden onze strubbelingen wel over wie wat betaalde. En er was wat gedoe. Ik kocht nog steeds alles in de aanbieding en ik bleef geloven dat ik op een dag niets meer zou hebben.

Toch kocht ik twee jaar geleden een huis. Met al die onzekerheden en angsten. Baan op de tocht, crisis, kan ik dat allemaal wel alleen. Maar ik deed het, en nu heb ik precies genoeg. Ik consuminder. Koop niet zoveel kleding meer, dat zou ook niet kunnen. Als ik in de tijd dat ik hier woon 10 kledingstukken heb gekocht is het veel. Maar ik voel me zo rijk. En toch kan ik nog steeds niet geloven dat ik genoeg heb, blijf ik geld wegzetten voor als ik het ooit niet meer heb. Of als ik ooit als een gek mijn hypotheek wil/moet gaan aflossen. Ik durf niet met geld te smijten en erop los te leven. Ik moet echt leren vertrouwen dat ik in mijn eigen onderhoud kan voorzien.

Mijn mantra zou dus moeten zijn, er is geld genoeg, ook voor mij. Maar in werkelijkheid is het toch nog vaak, oh jee, geld, laat ik het maar opbergen, wegstoppen, bewaren voor ooit, want ooit heb ik het vast nodig.

Gelukkig zijn we al over de helft. Want hoewel ik het leuk vind om te zien wat de opdracht van vandaag is en ik er naar uit kijk moet ik toegeven dat ik al dat aan mezelf werken ook wel een beetje zat ben. Misschien moet ik er de komende helft niet zo diep induiken.

Wildevrouwchallenge #3

Als je mijn Facebook updates of blog bekijkt lijkt het wel alsof ik alleen maar bezig ben met de Wildevrouwchallenge. Je zou bijna vergeten dat het ook nog geef maand is. Kennelijk vind ik het makkelijker om te schrijven over opdrachten die ik uitvoer dan over dingen die ik geef. Een meneer in de geefmaand merkte al op dat het zo op de borst klopperig voelt, zo van kijk mij eens geven.

Ik waarschuw even van te voren, het wordt een nogal lange post want ik wil 5 dagen aan opdrachten met jullie delen 🙂

Dag 5, de reflectie van de Kunstenares, kies een gemaakt door jou oDagf een ander dat jij reflecteert.

Ja, sure dat doen we wel even. Toch? Ik was verbaasd hoeveel vrouwen bij een kunstwerk konden zeggen, dit, dit ben ik. Ik heb veel creatieve vrienden, dus er staan behoorlijk wat portretten van mij in mijn huisje, maar dat zou een beetje flauw zijn. Ik ken mooie gedichten die mij leerde om gaan met tegenslagen. Maar ben ik alleen hoe ik omga met tegenslag? Uiteindelijk koos ik voor een installatie in het Boijmans van de Japanse kunstenares Yayoi Kusama. Omdat ik daar steeds heen wil blijven gaan. Me in dat kunstwerk kan verliezen, maar ook omdat het een kunstwerk is met heel veel spiegels. Over reflectie gesproken!

Dag 6, in the light of the moon

Contact maken met de maan, met haar praten, of haar zelfs vragen stellen. Het kan voor mensen wat zweverig overkomen. Maar voor mij is het eigenlijk heel normaal. Al zolang ik mij herinner kijk ik om hoog als de maan vol is. Wijs ik naar haar. Kijk dan hoe mooi. Ik laad me aan haar op. Vertel haar waar ik mee bezig ben. En voel me vaak ontzettend gelukkig dan. Ik bof toch maar dat ik de schoonheid hiervan mag zien en ervaren. Dat lukt niet iedereen meer.

Dag 7, de kracht van het initiatief, welke opdracht zou jij de wildevrouwen geven?

Een opdracht waar ik moeite mee had, die er bijna voor zorgde dat ik met deze hele challenge stopte. De opdracht kwam voort uit twee dames die balorig een filmpje hadden gemaakt waarin we op werden geroepen socialmedia 24 uur te laten voor wat het was, GEEN FILMPJES te maken (en dat een stuk of 3 keer herhaald), en vooral niet allemaal dingen te gaan zitten delen met vrouwen die je helemaal niet kent. Natuurlijk moesten ze dat filmpje plaatsen op de dag dat ik net even wel een filmpje had gemaakt waarin ik vertelde hoe ik me soms best wel een beetje boel onzeker voelde, en dat die onzekerheid me soms in de weg staat mijn doelen te bereiken. Op dat filmpje kreeg ik een heleboel super lieve reacties. Ik vond het overweldigend. Dit voelde als een boodschap aan mij. Ik had me te kwetsbaar op gesteld en dat werd niet gewaardeerd door deze dames. Eigenlijk had ik deze challenge willen gebruiken om een leuke sprookjesjuf opdracht voor volwassenen te verzinnen. Ik bedacht en filmde, maar poste niet. Want het voelde ineens zo kwetsbaar. Uiteindelijk maakte ik de dag erna toch nog een filmpje, waarin ik vertelde wat mij had geblokkeerd. En dat vond ik best een beetje eng, ik vertel nooit wat me dwarszit, ik hou altijd alles voor mezelf, en verdwijn stilletjes via de achterdeur. De opdracht die ik verzon was tegenovergesteld aan het voorbeeldfilmpje. Namelijk: Laat jezelf zien, teken, knip, plak, klei of film een zelfportret. Er kwamen een heleboel reacties lieve en minder lieve, en een meneer die voerde de opdracht zelfs uit door een filmpje te delen waarin hij geinterviewd werd. Heel mooi.

Dag 8, dans alsof er niemand kijkt.

Ha, een opdracht naar mijn hart. Ik dans graag en eigenlijk altijd alsof er niemand kijkt. Toevallig had ik voor die avond kaartjes voor Pann on tour. En heb ik samen met mijn vrienden gedanst alsof we de enige waren die op het feestje waren en niemand keek. Iets dat ik iedereen kan aanraden. Want de meeste mensen zijn zo druk bezig met zichzelf en hun eigen groepje op zo’n feestje dat ze helemaal geen idee hebben van wat er om hun heen gebeurd.

Zo zie ik eruit na een avondje swingen. Stralend vind je niet? https://www.youtube.com/watch?v=eX9bZo-LarU (en hier kun je zien hoe ik er uitzie tijdens het dansen, althans 4 jaar geleden)

Dag 9, de dag van het inspirerende voorbeeld.

Alweer een makkelijke opdracht. Ik zou lijsten vol met inspirerende vrouwen op kunnen noemen. Ik kopier en plak mijn keuze even.

De eerste Dorothy Parker. Een dichteres en columniste uit de twenties. En daarmee een tijdgenoot en vriendin van Oscar Wilde. Het leven was voor haar zwaar. Ze deed een aantal zelfmoordpogingen die gelukkig voor ons mislukte. Want haar gedichten zijn geweldig. Zo schreef ze over Oscar Wilde een gedicht waarin duidelijk werd dat ze iig voor de buitenwereld in de schaduw van Oscar stond. Want wat zij ook zou schrijven, denken of zeggen, Oscar zou het beter doen. Over liefde was zij sceptisch. Lees bijvoorbeeld haar gedicht one single rose.

Ze is natuurlijk allang dood. Maar mijn vraag zou zijn hoe ze terug kijkt op haar leven en of er momenten zijn waarop ze achteraf trots is. Om met Haagje Heidhte spreken, was it al worth it?

De tweede vrouw zou Jeanette Winterson zijn. Een vrouw die in haar boeken vaak andogyne personnages opvoert. Soms weet je na 10 bladzijdes pas of iemand een man of een vrouw is. En blijkt dat 20 bladzijdes verder toch weer anders te zijn. Ik zou haar willen vragen of zij geloofd in genderneutrale opvoeding. Zou dit haar persoonlijk geholpen hebben? Of was genderindentiteit geen isshue?

Ik zou van beide vrouwen niet weten wat hun antwoorden zouden zijn. Misschien komt dat nog.

Wildevrouw challenge #2

Gisteren was de wildevrouw challenge om je met behulp van een geleide meditatie zo precies en levendig mogelijk voor te stellen hoe je toekomstige leven eruitziet. Van hoe het rook tot hoe je er voelde. Daarna moest je een bericht van je toekomstige zelf aan jezelf van nu sturen. Met een boodschap. Je zou het in een sms’je naar jezelf kunnen sturen, of op een briefje ophangen op de wc. Er werden tal van opties gegeven. Stoutmoedig nam ik me voor om hier weer een filmpje van te maken. Ik kamde mijn haar, trok wat kleren aan en begon. Na een stuk of 20 takes waarin ik over mijn woorden struikelde, iets stoms zei of het beeld bewoog stond het erop. En was dit het resultaat.

Wat vond ik het spannend om dat dan vervolgens ook echt te gaan zitten delen. Want ik kan zo’n filmje wel leuk vinden om te maken. Maar zit de rest van de wereld er ook op te wachten?

Nou dat bleek dus wel het geval. Wat een lieve en warme reacties kreeg ik. Van bekende en onbekende wildevrouwen. En later ook van de Gitarist die vond dat ik echt iets moest doen met filmpjes. Ik was er voor in de wieg gelegd zo beweerde hij. Nu was ik voor zijn reactie nog het meest bang geweest. Ik had gedacht dat hij zou vinden dat ik me te kwetsbaar op gesteld had. Omdat hij wel vaker van mening is dat ik als blogger alles maar met de wereld aan het delen ben.

Ik kan jullie verzekeren dat ik de rest van de dag heb zitten stralen.

Ondertussen moet ik opzoek naar een kunstwerk dat voor mij weergeeft waar ik me op dit moment in mijn leven bevind. En voor het eerst sinds deze opdracht heb ik geen idee wat ik moet doen. Ja, ik heb nog wel een filmpje liggen van een gedicht dat voor mij aangeeft hoe je moet leven, zelfs als er tegen slagen zijn. Maar om nu weer met een filmpje aan te komen. Ze zien me al aankomen.

Ik denk dus nog even na.

Wildevrouw challenge #1

Op 1 November begon de Wildevrouw challenge (ook geschikt voor wildemannen). Ik had geen idee waar ik me voor opgaf, maar ik hou wel van een uitdaging, en er waren een heleboel wildevrouwen die ik kende die er ook aan mee deden. Dus dat komt wel goed.

Een wildevrouw staat geloof ik vooral heel erg in haar kracht. Ze weet wie ze is en wat ze wil. Ze luistert naar haar innerlijke stem, de stem van haar hart. De opdrachten die we krijgen openen de weg. Of misschien zijn het meer wegwijzers. Daar zullen we nog achter komen.

Dus zit ik op 1 november nog voor het middag is aan de bubbels om een toast uit te brengen op iedereen die mee doet en iedereen die wil luisteren. De opdracht was er een foto van te maken. Maar ik vond een filmpje net even iets uitdagender. Omdat ik me iedere keer voor neem meer met video te doen, maar het uiteindelijk nooit doe.

Wandelde ik gisteren op 2 November in het Vondelpark opzoek naar een “schat”om mee te nemen. En een inzicht om te delen. Ik zat niet zo lekker in mijn vel. Kon de rust niet echt vinden. En had een chagrijnig hoofd, dus even geen foto in het park. Daarnaast stond het zonnetje vrij laag en werd ik de hele tijd verblind door de zon. Hoe kan ik nu een schat vinden als die zon de hele tijd in mijn ogen zit te schijnen, dacht ik. En had ik me daar even een inzicht te pakken. Je kunt niets zien als je tegen de zon in kijkt. Dus draaide ik me om en liep terug. Met het zonnetje heerlijk in mijn rug. En in de trein terug al een stuk opgewekter. Dus toch nog maar even op de foto met de veer die ik had opgeraapt. Het eerste dat ik tegen kwam toen ik het park in liep was een veer, en ik had gedacht ha die laat ik mooi liggen een veer is zo niet origineel. Maar toen ik bijna thuis was vond ik een andere veer en nam ik die toch maar mee. Gelukkig maar, want ik vind mijn foto erg grappig.

En zit ik vandaag na te denken over wie ik ben, waar ik sta, waar ik naartoe ga, waar ik goed in ben, waarin in wil groeien, maar bovenal wat ik wil uitstralen. En ik denk en ik denk…..

Wat wil ik uitstralen/instralen? Ik dacht en ik dacht. Ik dacht aan 2 mooie mensen die dit jaar zijn overleden, die ik als voorbeeld zie. Zij konden terug kijken op een goed leven. Maar wat waren hun overeenkomsten? En ook niet onbelangrijk hoe kan ik dat in 1 woord vangen. Ze waren beide religeus, zonder star te zijn. Bij hen kon je zijn wie je was, en was dat goed. Ze waren bijna sereen. En ze straalden. Ineens wist ik dat ik uitgekomen was bij de kern STRALEN, ik wil STRALEN. Niets meer en niets minder dan dat!

Ik ben benieuwd wat de maand me nog meer gaat brengen. Jij ook? Lees dan hier, meld je aan en doe mee, of houd dit blog in de gaten voor mijn persoonlijke belevingen.

cheers

Uitdagingen Oktober het resultaat

In Oktober heb ik me op een aantal uitdagingen gestort.

D’ruitdaging

Er zijn ongeveer 120 dingen geweest die deze maand mijn huis hebben verlaten. Daarnaast zijn er nog dingen geweest die ik niet mee vind tellen maar de mevrouw van de organisatie wel. Zoals dozen die je bewaard voor het geval je ze ooit nodig hebt. En jaren en jaren aan bankafschriften. Ik had ingezet op 30 dingen minder. Maar ik geloof dat ik voor haar telling op 150 kom. Dat zijn een heleboel meer dingen minder dan dat ik gedacht had. Ik ga nog zeker 4 maanden door met verminderen. Dan heb ik een jaar verminderd en hoop ik toch wel 500 dingen minder te hebben. Ik sta nu op 321 dus dat is nog even flink doorwerken. Al heb ik volgens mijn collega geen dingen meer over. Zij informeerde laatst voorzichtig of ik nog wel spullen over had. Zoveel van mijn oude spullen zijn er inmiddels op de BSO terecht gekomen. Geruststellend vertelde ik haar dat ik gewoon erg veel dingen heb, dus dat ze zich geen zorgen hoeft te maken. Maar ik geloof niet dat ik haar heb kunnen overtuigen. Misschien binnenkort maar eens een foto van mijn nog steeds overvolle huis maken.

Buy nothing new month

Ik heb een paar momenten gehad dat ik glansrijk slaagde in dingen niet kopen. Echter zijn er ook momenten geweest dat ik me toch liet verleiden.

Ik heb 2 vormen gekocht om Sushi van te maken. Ja, ja wel bij de boodschappen. Maar toch.

Ik heb cadeautjes gekocht voor de verjaardag van mijn zusjes. En daarna heb ik voor mezelf ook mandjes gekocht om mijn ondergoed lade mee te organiseren. Ik moet zeggen dat ik wel heel blij ben met het georganiseerde resultaat. Bovendien kon ik ineens veel meer kwijt in mijn lade. En zag ik dat ik echt geen nieuw ondergoed nodig heb voorlopig. Op de een of andere manier ben ik altijd bang dat ik te weinig sokken en ondergoed Die heb ik dus ook gekocht.

Al met al valt de schade voor een normale maand heel erg mee. Maar voor een maand waarin je niets nieuws koopt zijn het toch een heleboel nieuwe dingen. Ik haal volgende maand dus gewoon wat dagen in.

Nu we het toch over volgende maand hebben, dan doe ik mee aan de Geefmaand wil jij ook mee doen kijk dan even naar de volgende link: http://geefmaand.com/

Caro merkte terecht op dat het wel een beetje op de borst klopperig kijk mij eens goed doen is als je al je geef acties beblogt. Net als vorig jaar zal ik dan ook niet al mijn acties bebloggen. Hoewel ik het ook gewoon inspirerend vind om leuke acties te delen en van anderen te lezen. Overigens zijn mijn meeste geefacties ook niet aan goede doelen. Maar gewoon aan vrienden en bekende. Ik vind mezelf niet geweldig of beter of wat dan ook door te geven. Wel vind ik het gewoon heel leuk om te geven. En om te bloggen, en om te delen. Een win win situatie dus eigenlijk.

Emotionele lijm

Eerder schreef ik al dat ik mee deed aan D’ruitdaging. Iedere dag krijgen de deelnemers in hun mailbox een opdracht om uit te voeren. Geen grote opruimdoelen. Nee, stapje voor stapje worden we aan onze handjes mee genomen.

We ruimen onze administratie op, onze ondergoed en sokken lades, medicatiekastjes, make-up ,sieraden, dozen en dingen waar draadjes aan zitten (ook wel gadgets genoemd). Hoe klein de doelen ook zijn , ik merk bij andere deelnemers, en bij mezelf dat het best heftige emoties op kan roepen. Want aan veel spullen kleeft nu eenmaal een emotie. In het Flow schriftje dat deze week toevallig ook over opruimen gaat wordt dat ook wel emotionele lijm genoemd.

Ieder van ons lijkt een persoonlijke reden te hebben om bijvoorbeeld de administratie van 10 jaar geleden nog te bewaren. Of om het maar niet over je hart te verkrijgen om je onderbroeken van 11 jaar geleden eens weg te gooien, ze zijn toch nog heel?

Ook ik liep tegen allerlei (heftige) emoties aan. Bij het versnipperen van mijn administratie (en dus het terug zien van alle bankafschriften die ik sinds mijn 16e binnen kreeg) werd ik geconfronteerd met mijn houding tegen over geld. Ik ben nogal een kei in het hamsteren van geld. Hoewel ik alleen woon en ik volgens allerlei richtlijnen op internet genoeg spaargeld heb om de klappen op te vangen voor een gezin met twee kinderen (verrassend weinig trouwens voor een gezin met 2 kinderen) blijf ik ervan overtuigd dat ik niet genoeg heb. Want er komen weer allerlei rekeningen aan, en ik wil mijn badkamer nog opknappen, en een nieuwe bank lijkt me ook geen overbodige luxe. Ik snap heel goed waar het vandaan Maar dat idee loslaten is kennelijk moeilijk.

Ik heb geen parttime baantje meer, ik woon niet meer samen met iemand zonder inkomsten, ik hoef de tweedhandjes van mijn zusjes niet meer op te dragen tot ze versleten zijn. Ik hoef het niet meer koud te hebben omdat ik de hele winter met een tussenjas moet doen. En als ik nieuwe schoenen nodig heb dan kan ik die kopen. Dan hoef ik niet meer te wachten tot ze in de sale zijn, en dan nog eens te wachten tot de sale ook in de sale gaat. Nee, ik kan gewoon naar de winkel lopen.

In eerste instantie heb ik het gebrek aan kleding kopen over gecompenseerd, door heel veel kleding te kopen. Iedere keer als ik in de stad liep wist ik wel iets dat ik echt heel erg hard nodig leek te hebben. Tegelijk kon ik wat ik allemaal had ook niet loslaten. Want ooit komen er weer barre tijden. Dan heb ik niets meer, dus ik kan maar beter zoveel mogelijk kopen. Als die bare tijden dan aan breken kan ik tenminste nog even vooruit.

Nu ik dus mee doe met d’ruitdaging is de grootste uitdaging voor mij om erop te vertrouwen dat ik nooit meer in zulke barre tijden terecht kom. Ik hoef die onderbroeken van 11 jaar geleden echt niet te bewaren. Bovendien is het sowieso een beetje belachelijk om te denken dat je voor iedere dag van de maand schoon ondergoed nodig hebt, en dan het liefst nog een beetje extra. Ik mag loslaten, nee ik moet loslaten. En ergens voelt dat heel bevrijdend.

1 week lang 3 positieve vibes per dag #1

Carolien Geurtsen daagde mij uit om een week lang 3 positieve “vibes” op te schrijven. Nu weten jullie dat ik een uitdaging niet snel uit de weg ga. Dus hier komt ‘ie dan.

1 Haagje Heidh en Tara-Anka Anke vonden dat ik best mijn huis wel even mocht verlaten om een hapje met hen te eten. Ook al voel ik me beroerder dan gisteren, ik vond het ook wel fijn om even onder de mensen te zijn en bij te kletsen met de dames. Als extra bonus kregen we het eten ook nog getrakteerd van een gulle gever. Een bonus die ik best kon gebruiken, want door alle leuke zomer dingen is mijn bankrekening na genoeg leeg.

2 Mijn pompoen staat in bloei, zolang de bloemen er niet afvallen betekend dat dus dat ik pompoenen ga krijgen. En dat vind ik best wel leuk. Ook heb ik eindelijk radijsjes van een formaat dat ergens op begint te lijken.

3 Gisteren had ik na de bijna 2 jaar dat ik hier woon (in September) voor het eerst een gesprekje met de buurvrouw. Uiteindelijk had ze een briefje met haar nummer op mijn deur geplakt, zodat we eens bij elkaar op de koffie kunnen. Vond ik toch wel super lief

Het bovenste schatje vond ik in mijn mailbox, het loombandje daaronder kreeg ik van een peuter, het zwate bandje van Tanja en het gekleurde bandje daaronder van Tyia, mijn penvriendinnetje uit Indonesie, die ik al heb sinds mijn 18e

en nog een extraatje van gisteren, ik vond een brief uit Thailand in mijn brievenbus. Ik was een beetje verbaasd, want ik heb geen penvriendin in Thailand. Wat bleek, ik had een postcard swap gedaan en om dat wat op te leuken zo’n hamster van de AH in de enveloppe erbij gedaan. Dit werd zo welkom ontvangen dat de ontvangster om te bedanken een armbandje opstuurde, en wat plastic beestjes. Ik was echt ontroerd. (kan natuurlijk ook komen omdat ik ziek ben en alles nu ontzettend ontroerend vind.

Omdat ik ze toch al in deze post heb genoemd, en omdat ik gewoon blij ben met hen in mijn leven wil ik Anke en Haagje uitdagen om ook 7 dagen lang 3 positieve vibes met ons te delen.

xxx